Liber,  Caput

 1        I,  VIIII   | animae, nec uitia rationi, si animus non est subditus Conditori.
 2        I,  XIII    |       uidemus quam audimus. - Animus autem et loco et merito
 3        I,  XIII    |    Quemadmodum oculus, ita et animus cetera uidet, sese non intuetur.
 4        I,  XIII    |      aetas est inbecilla, non animus. Ad nutum enim uoluntatis
 5        I,  XIII    |      eius perplexitas est, et animus ipsa est. ~ 13.8a. Imago
 6       II,  XXXVII  |     uel ab elatione concussus animus restringatur. ~ 37.2. Aduersus
 7       II,  XXXVIIII|    modum. Nam dum se uitiosus animus in explenda fornicatione
 8       II,  XLII    |       enim tam noxium quam ut animus seruiat uentri et escae,
 9      III,  VI      |     uera somnia quae cogitans animus die noctuque sibi imaginatur;
10      III,  VII     |  curae; longe autem a Deo est animus qui in oratione cogitationibus
11      III,  VII     |   Purgandus est itaque primum animus, atque a temporalium rerum
12      III,  VII     | inpetrandi orata, si se adhuc animus sentiat circa peccandi affectionem
13      III,  XIII    |    litteraturae studia, tanto animus arrogantiae fastu inflatus,
14      III,  XVIIII  |        Longe quippe a Deo est animus cuius haec adhuc uita dulcis
15      III,  XXIIII  |      2a. Vanus et erroris est animus plenus famam adpetere et
16      III,  XXVIII  |     adiungitur, nec frangitur animus, nec cadere patitur. ~ 28.
17      III,  XLI     |     proteruus, uel indignatus animus protulerit, obiurgantis
18      III,  XLVIII  |     Si enim uix ualet peccata animus deuitare quietus, quanto
19      III,  LIIII   |    Facilius autem peruertitur animus rei corporeae munere quam