Liber,  Caput

 1        I,  X       |           Nam mox ut factus est, in superbiam erupit, et praecipitatus
 2        I,  X       |             intumuit et cor suum ad superbiam eleuauit. ~ 10.16. Angeli
 3       II,  XV      |        dicente Iob ad Deum: Propter superbiam, inquit, quasi leenam capies
 4       II,  XVII    |            uero scire ad contumacem superbiam. Voluntatem quippe proprii
 5       II,  XXXIII  |         lamentantur, ex flagitio ad superbiam itur. Vnde fit ut duplicati
 6       II,  XXXVII  |    adhibetur tranquillitas. ~ 37.7. Superbiam diaboli imitantur superbi,
 7       II,  XXXVIII |          Omni uitio deteriorem esse superbiam, seu propter quod a summis
 8       II,  XXXVIII |     eleuatur. Qui enim per propriam superbiam adtollitur, per Dei iustitiam
 9       II,  XXXVIII |      exterminat. ~ 38.8. Ibi cadere superbiam, ubi et nasci, ut non sit
10       II,  XXXVIII |             non de adrogantia nasci superbiam. Nam nisi praecesserit occulta
11       II,  XXXVIII | grauioremque ruinae damnationem per superbiam sumere. ~
12       II,  XXXVIIII|            ex altero, sed sicut per superbiam mentis itur in prostitutionem
13       II,  XXXVIIII|   nonnunquam deicit occultam mentis superbiam per carnis manifestam ruinam. ~
14       II,  XXXVIIII|          primi hominis, qui mox per superbiam contra Deum tumuit, statim
15       II,  XXXVIIII|        generi dominatur, id est per superbiam mentis et luxuriam carnis.
16       II,  XXXVIIII|            genus, uel dum mentem in superbiam erigit, uel dum per luxuriam
17      III,  V       |        propterea nominatur quia per superbiam ad alta sustollitur. Et
18      III,  XLI     |            disciplinam non incurrit superbiam. ­ Elati autem pastores