Liber,  Caput

 1        I,  XIIII  |          spiritum meum super eum, iudicium gentibus profert. ~ 14.10.
 2        I,  XXVII  |       sicut scriptum est, incipit iudicium, quando electi, id est domus
 3        I,  XXVII  |         27.7. Geminum est diuinum iudicium: unum quo et hic iudicantur
 4        I,  XXVIIII|        sunt inueniendi, Domino ad iudicium ueniente, metu concutiendi
 5        I,  XXVIIII|         propheta: Vocabit Dominus iudicium ad ignem, et deuorabit abyssum
 6       II,  VII    |          nisi cum uidetur. ~ 7.6. Iudicium quod in hominis potestate
 7       II,  XIII   |   damnatione perpetua. Tunc autem iudicium de se quisque sumit, quando
 8       II,  XXVI   | subterfugiat omnis qui male agit, iudicium tamen conscientiae suae
 9       II,  XXVI   |     gessit. Duplex fit ergo in eo iudicium, quia et hic suae conscientiae
10       II,  XXVI   |          suae conscientiae ire ad iudicium damnationis perpetuae. In
11       II,  XXVII  |           Saepe quae apud hominum iudicium bona patent, apud examen
12      III,  I      |     probari, ut, secundum Petrum, iudicium a domo Dei incipiat, dum
13      III,  V      |     praesenti correptione futurum iudicium timeant, et de cetero delinquere
14      III,  XXVII  |      nostris. Iustum est enim Dei iudicium, tantumque peccatori a se
15      III,  LII    |         Qui conuertunt in furorem iudicium. Qui enim iratus iudicat,
16      III,  LII    |        iratus iudicat, in furorem iudicium mutat et ante profert sententiam
17      III,  LIII   |          siue inimicitiarum odio, iudicium peruertunt, sine dubio in
18      III,  LIIII  |              54.7. Quattuor modis iudicium humanum peruertitur: timore,