Liber, Caput
1 I, V | Iurauit Dominus exercituum per animam suam, non quod Deus animam
2 I, V | animam suam, non quod Deus animam habeat, sed hoc nostro narrat
3 I, XII | hominem dicit. ~ 12.2b. Animam non carnem conditam esse
4 I, XII | ergo a quibusdam creditur animam hominis esse corpoream,
5 I, XII | nec terminus. ~ 12.4a. Animam non esse partem diuinae
6 I, XII | Philosophorum sententiae dicunt esse animam priusquam nascatur in corpore.
7 I, XII | Corpus corrruptibile adgrauat animam et deprimit terrena inbabitatio
8 II, III | sicut mors uiolenter separat animam a corpore, ita et dilectio
9 II, XVI | repetit. Sic denique et alibi animam paenitentem atque iterum
10 II, XXVIII| portas ita per sensus carnis animam inrepunt et eam inlecebrando
11 II, XXX | Os quod mentitur occidit animam; et Perdes eos qui loquuntur
12 II, XLI | amare pecuniam; haec enim animam suam uenalem facit, quoniam
13 II, XLI | Propterea dilatauit infernus animam suam, et aperuit os suum
14 II, XLII | inuentos esse ut contineant animam, non ut corrumpant. ~ 42.
15 II, XLIIII| uiuificat et occidit; uiuificat animam, corpus necat. ~ 44.5. Saepe
16 III, XXVIII| societate duorum unam esse animam in duo corpora, propter
17 III, XXVIII| multa corpora unam habebant animam, sed quia uinculo et igne
18 III, XLV | ualeant: Pastor enim bonus animam suam ponit pro ouibus. ~
|