Liber,  Caput

 1        I,  XXVIIII |          in malum. ~ 29.2. Sicut unusquisque sanctus in futuro iudicio
 2        I,  XXVIIII |  uirtutum glorificabitur, ita et unusquisque impius pro quantitate facinorum
 3       II,  XIII    |       paenitentia. ~ 13.1. Ex eo unusquisque iustus esse incipit, ex
 4       II,  XIII    |         debet ad Deum paenitendo unusquisque dum potest, ne si dum potest
 5       II,  XXV     |         sui peccati. ~ 25.7. Dum unusquisque diuina inluminatione praeuenitur,
 6       II,  XXVIII  |      aquilone uenient, et ponent unusquisque solium suum in introitu
 7       II,  XXX     |      laudis adtendere; sed magis unusquisque testimonium conscientiae
 8       II,  XXX     |         laudat. ­ Opus enim suum unusquisque probet, ut ait apostolus,
 9       II,  XXXVIIII|      pudenda operuit. Quapropter unusquisque suae deputet culpae quod
10       II,  XL      |          etpropter fornicationem unusquisque suam uxorem habeat. Sic
11      III,  II      | Insanabilis est dolor tuus. Vnde unusquisque festinet, et timeat ne simul
12      III,  VII     |          ergo, ut apostolus ait, unusquisque in fide nihil dubitans,
13      III,  VIII    |     mandata tua. Grauiter namque unusquisque confunditur, quando mandata
14      III,  XXVII   |      ostendit, quantum alterutro unusquisque in se offenso indulgit. ~
15      III,  LXII    |            62.3. Sollicite debet unusquisque uiuere et semper terminum
16      III,  LXII    |        existimat, tollitur; unde unusquisque festinet ne in iniquitatibus