Liber,  Caput

 1        I,  II     |         Deo nihil digne humanus sermo dicit. ~ 2.5. Dum localis
 2        I,  XV     |    docet, quae proferre humanus sermo non potest. ~ 15.7. Ante
 3        I,  XVIII  |      enim capacitatem, singulis sermo dominicus congruit; et dum
 4        I,  XIX    |  diaboli corpus, multa dixisset sermo propheticus, rursus ad caput,
 5        I,  XXVIIII|       sicut apud inferos diuiti sermo praedicat euangelicus. Sicut
 6       II,  XVI    |       atque iterum delinquentem sermo diuinus increpat dicens:
 7      III,  VII    | conciliat eum multiplex orantis sermo, sed pura sinceraque orationis
 8      III,  X      |        proficit. Tunc autem Dei sermo infusus auribus ad cordis
 9      III,  XI     |       occulta sunt. ~ 11.4. Dum sermo Dei fidelibus lux sit, reprobis
10      III,  XIII   |     istud in uasis fictilibus. ­Sermo quippe Dei occultum habet
11      III,  XLIIII |      merito audientis tribuitur sermo doctoris. ~ 44.2. In potestate
12      III,  XLIIII |      pro culpa plebis auferatur sermo doctoris, modo uero pro
13      III,  XLVI   |        uisitant. Quibus congrue sermo diuinus increpans comminatur:
14      III,  XLVI   |       15. Ita erga delinquentem sermo est proferendus, sicut eius
15      III,  LV     |       testificationis praebere. Sermo enim iusti hominis tantum