Liber,  Caput

 1        I,  XXVII |      ad purgationem temporalis proficit poena; quibusdam uero hic
 2       II,  II    | impietatem. ~ 2.7. Sicut nihil proficit fides quae ore retinetur,
 3       II,  VII   |       est retributio; ergo non proficit facere bonum, nisi correctum
 4      III,  V     |      talis angustia ad meritum proficit. Namsiue in animo, seu in
 5      III,  VII   |  orationem conseruet. Namnihil proficit oratio, si denuo committitur
 6      III,  VII   |     orat. ~ 7.14. Sicut nullum proficit in uulnere medicamentum,
 7      III,  VII   |    ferrum in eo sit, ita nihil proficit oratio illius cuius adhuc
 8      III,  VII   |       non illis ad purgationis proficit meritum, sed mutatur potius
 9      III,  X     | perstrepit, sed interius nihil proficit. Tunc autem Dei sermo infusus
10      III,  XV    |       Qui prius in actiua uita proficit, ad contemplationem bene
11      III,  XXV   |        auctorem. Namunde bonus proficit, inde inuidus contabescit. ~
12      III,  XXVII |    ueniam praestant, sed nihil proficit esse inlibatum a culpa,
13      III,  XXXVII|    quod docet bene, uiuentibus proficit; quod uero male uiuit, seipsum
14      III,  LIII  |       terrenum caeleste regnum proficit, ut, qui intra ecclesiam
15      III,  LVII  |  iustorum autem non perit, sed proficit, dum eos mali per tribulationis