Liber,  Caput

 1        I,  XI      |      sumus naturaliter conditi, culpae quodammodo merito contra
 2        I,  XIIII   |         dum iaceremus sub reatu culpae, iustos nos esse credebamus.
 3        I,  XX      |       ueteri testamento minoris culpae erant peccata, quia in eo
 4        I,  XXVIIII |         in iudicii diem similis culpae reos suis similibus iungere,
 5       II,  I       |        dubia. ~ 1.9. Ad maioris culpae cumulum pertinet scire quemquam
 6       II,  XX      | peccatis. ~ 20.1-3. Maioris est culpae manifeste quam occulte peccare.
 7       II,  XXV     |     culpam non redigitur, istud culpae propriae inputatur. Nam
 8       II,  XXX     |      sit aliquod mendacii genus culpae leuioris, si quisquam pro
 9       II,  XXXVIIII|        unusquisque suae deputet culpae quod cecidit, quotiens libidine
10      III,  IIII    |      Deo gratias egerit suaeque culpae quod talia dignus sit reputauerit,
11      III,  V       |     pius Dominus ad damnationem culpae non reputat quod de suae
12      III,  VI      |        tamen hoc ut temptaretur culpae suae tribuat, suamque immunditiam
13      III,  VII     |  diuinae reputetur iustitiae et culpae nostrae. ~ 7.25. Interdum
14      III,  XXXIIII |  uocatur accedat. Reatum quippe culpae geminat, si quisque cum
15      III,  XLV     |        pauescit, graui multatur culpae sententia. Multi enim sacerdotes