Liber,  Caput

 1        I,  III  |     essentia sciri potest dum esse creditur. Opus uero eius, quod utique
 2        I,  V    |     efficientiis causarum. Vnde et creditur Deum nunquam uisibiliter
 3        I,  VI   |         praesens futurumue aliquid creditur, sed omnia praesentia in
 4        I,  VIIII|          relinquat inultam. ~ 9.4. Creditur ab hereticis mentem a Deo,
 5        I,  XII  |    imaginem. Male ergo a quibusdam creditur animam hominis esse corpoream,
 6       II,  II   |           custodit. ~ 2.2. Deus si creditur, merito inuocatur et quaeritur;
 7       II,  II   |        perfecte laudatur quando et creditur. ~ 2.3. Non tantum id credendum
 8       II,  II   |            retinetur, et corde non creditur, ita nihil profutura fides,
 9       II,  II   |       eorum. Fides enim quae corde creditur, confessione oris ad salutem
10       II,  XIII | conuertatur, consequi posse ueniam creditur. ­ Nullus enim de bonitate
11       II,  XXXI |     lacrimis seducti decipimur, et creditur dum plorant, quibus credendum
12       II,  XXXV |          segnities mansuetudo esse creditur, et quod agit torpens neglegentia,
13       II,  XXXV |       facilitas feruor boni studii creditur, et bene agendi tarditas
14      III,  LVI  |             moras tamen sibi fieri creditur, quia, quantolibet breuis
15      III,  LVI  |             Namtunc quisque uiuere creditur, si secundum saeculum moriens