Liber,  Caput

 1        I,  XVI  |    uultu Dei proiciuntur, et a iustorum coetibus separantur. ~ 16.
 2        I,  XVIII|     sunt, ad quos, dum quisque iustorum conscendit, pascuae indeficientis
 3        I,  XXX  |  faciet in futurum cor miserum iustorum conpassione damnatorum condolendi
 4       II,  VI   |    uero latent. ~ 6.3. Quamuis iustorum conuersatio in hac uita
 5       II,  VII  |  laudabantur in ciuitate quasi iustorum operum. Nullus ergo se putet
 6      III,  V    |    licet diabolus temptationem iustorum semper inferre cupiat, tamen,
 7      III,  VI   |      malorum fit ad uindictam, iustorum ad tolerantiae gloriam. ~
 8      III,  XXXII|   facinoribus arguuntur, uerba iustorum pro censura declinanda abiciunt,
 9      III,  LVII |    uita impiorum sibi deperit, iustorum autem non perit, sed proficit,
10      III,  LVII | peruersorum prauitas utilitati iustorum, dum eos malita sua erudiunt
11      III,  LVII |   gloriantur, et bonorum atque iustorum adflictionibus detrahunt,
12      III,  LVIII|          LXII. De tribulatione iustorum. ~ 58.1. Iustus in aduersis
13      III,  LVI  |     grata est, in oculis autem iustorum amara et breuis est. Et
14      III,  LXII |       ratio. ~ 62.10-11. Finem iustorum optimum uocatio tranquilla