Liber,  Caput

 1        I,  XIIII   |    homo editus est; nec postea meritum ut Deus esset accepit, sed
 2       II,  V       |      auxilio". ~ 5.5a. Hominis meritum superna gratia non ut ueniat
 3       II,  V       |    mentem ueniens, facit in ea meritum quod remuneret, qui solum
 4       II,  XLIIII  |        Deus qui inspicit omnia meritum operum bonorum rependat.
 5       II,  XLIIII  |  exequi tamen non ualet operis meritum, cuius intentione cordis
 6      III,  V       |      et ipsa talis angustia ad meritum proficit. Namsiue in animo,
 7      III,  VII     |        orationum fundantur, ut meritum actionis humilitas inpetret
 8      III,  VII     |        ad purgationis proficit meritum, sed mutatur potius in peccatum. ~
 9      III,  XXXVIIII|       monstrauit. Habituri Sem meritum et Iapheth, qui reuerenter
10      III,  XLIIII  |    bonum; quod tamen fit iuxta meritum populorum. ~ 44.3. Non omnia
11      III,  XLVIII  | sceleris esse populi. Secundum meritum enim plebium disponitur