Liber, Caput
1 I, I | summum. ~ 1.2. Quid est Dei inmortalitas, nisi eius
2 I, I | pulchritudo et magnitudo Dei ipse Deus sit. ~ 1.6a. Ideo
3 I, III | secundum apostolum qui ait: Pax Dei, quae exsuperat omnem sensum,
4 I, III | Intellegibiliter quodam miro modo Dei essentia sciri potest dum
5 I, III | penitus sciuntur. ~ 3.2b. Dei secreta iudicia non posse
6 I, V | dum legunt ad imaginem Dei factum esse hominem, arbitrantes
7 I, V | anima, quod est spiritus, Dei imaginem habeat. Non ergo
8 I, V | est Deus. ~ 5.8. Facies Dei in scripturis sacris non
9 I, V | cognitionem tuam. ~ 5.9. Os Dei unigenitus eius est. Nam
10 I, V | illa lingua, ita et pro Dei Verbo os ponitur, quia mos
11 I, V | litteris. ~ 5.10. Vestigia Dei sunt qua nunc Deus per speculum
12 I, VIII | ante non fecit, uoluntatem Dei inmutari arbitrantes, qui
13 I, VIII | respondendum est: "uoluntas Dei Deus est, quia non ipse
14 I, VIII | Spiritus quia donum est Dei, in quo subsistentes requiescimus,
15 I, X | Ipse est principium uiarum Dei. Vnde et ad conparationem
16 I, X | altiores illo in paradiso Dei, abietes non adaequauerunt
17 I, X | conditione hominis: homo enim ad Dei similitudinem conditus est;
18 I, X | qui lapsus est signaculum Dei similitudinis appellatus
19 I, X | decore, in deliciis paradisi Dei fuisti. Quanto enim subtilior
20 I, X | diabolus, quia non quae Dei, sed quae sua sunt requisiuit.
21 I, X | gloriari. ~ 10.17. Angeli Verbo Dei cognoscunt omnia antequam
22 I, X | mundi, et regant omnia iussu Dei, testante apostolo: Nonne
23 I, X | In quem desiderant angeli Dei conspicere? Item, si eum
24 I, X | conueniunt. Rursum si eos dicimus Dei uisione satiari, satietas
25 I, X | habere solet et scimus illos Dei uisione, quam et desiderant,
26 I, XI | 11.5. Vir ad imaginem Dei factus est, mulier ad imaginem
27 I, XII | carnem conditam esse ad Dei imaginem. Male ergo a quibusdam
28 I, XII | corpoream, quae pro id ad Dei imaginem facta est, ut,
29 I, XIIII | De Christo. ~ 14.1. Filii Dei perfecta natiuitas nec coepit
30 I, XIIII | contagione. 14.4. Mediator Dei atque hominum, homo Christus
31 I, XIIII | ostendi. ~ 14.5. Mediator Dei atque hominum, bomo Christus
32 I, XIIII | satiemur. ~ 14.8. Prima Dei dona esse qua nos nobis
33 I, XIIII | Quid nobis et tibi, fili Dei? uenisti ante tempus perdere
34 I, XIIII | generis dicit: Qui fuit Dei. ~ 14.15. Idcirco Dominus
35 I, XV | latebat, sed tamen in consilio Dei erat ut fieret. Et tunc
36 I, XVI | Vtrosque autem per gratiam Dei exsuperat, partim ferendo,
37 I, XVI | hereses, nisi qui relicta Dei ecclesia priuatas elegerunt
38 I, XVI | tamen impietatem, a uultu Dei proiciuntur, et a iustorum
39 I, XVI | ille quia nunquam fuit cum Dei populo, iste quia recessit
40 I, XVI | populo, iste quia recessit a Dei populo, uterque recedentes
41 I, XVI | in meliorem partem, filii Dei nuncupantur qui praecepta
42 I, XVI | nuncupantur qui praecepta Dei custodiunt. Vnde et nos
43 I, XVII | Ideoque euanescentes, gloriam Dei in mendacio mutauerunt,
44 I, XVIII | sunt, sed tria ad amorem Dei pertinent, septem ad homines.
45 I, XVIII | prima tabula dixit quod ad Dei pertinet amorem; alterum
46 I, XIX | adhuc futura sunt, apud Dei aeternitatem iam facta sunt.
47 I, XIX | facta dicuntur, secundum Dei aeternitatem accipienda
48 I, XXI | duobus praeceptis dilectionis Dei et proximi pendere, aut
49 I, XXIII | XXIIII. De martyrio. ~ 23.1. Dei seruus aduersitate ulla
50 I, XXIII | quomodo, iuxta sententiam Dei, cingatur ab altero, et
51 I, XXVI | plenitudo pacis, dum ad Dei contemplationem, absorta
52 I, XXVI | 3. Quamuis nunc filiorum Dei nomine homines fideles uocentur,
53 I, XXVI | accepturi plenam filiorum Dei libertatem, dum corruptibile
54 I, XXVI | sinistram ituri sunt ecclesiam Dei conpleri. In fine autem
55 I, XXVII | quando electi, id est domus Dei, hic per flagella iudicantur.
56 I, XXX | tantum erit sanctorum de Dei contemplatione gaudium,
57 II, I | 1.4. Nullus sapientiam Dei plene recipit, nisi qui
58 II, I | peruenisse qui scit secreta Dei se penetrare non posse.
59 II, I | prudentiam cum ignorantia Dei, et nihil obesse scientibus
60 II, II | Qui per fidem cognitionem Dei habent et operibus obscurantur,
61 II, III | religentur. ~ 3.4. Dilectio Dei morti conparatur, dicente
62 II, III | corpore, ita et dilectio Dei uiolenter segregat hominem
63 II, III | carnali amore. ~ 3.5. Qui Dei praecepta contemnit, Deum
64 II, III | 7a. Caritas in dilectione Dei et proximi constat. Seruat
65 II, III | autem in se dilectionem Dei, qui a caritate non diuiditur
66 II, III | Qui inperfecti sunt in Dei amore, saepe uitiis separari
67 II, IIII | uana spe indugentiam de Dei pietate requirunt; quam
68 II, IIII | declinemus et de pietate Dei ueniam speremus. Omnis quippe
69 II, V | Profectus hominis donum Dei est. Nec a se potest quisquam,
70 II, V | his quae recte agimus et Dei gratia eo quod eam mereamur.
71 II, V | mereamur. Haec enim et dantis Dei et accipientis est hominis,
72 II, V | diuersi percipiunt diuersa Dei munera; non tamen conceduntur
73 II, V | excellentia antecedunt, Dei repentina praeuenti gratia
74 II, V | accipiunt, quia illa non ad Dei laudem, sed ad suam uanitatem
75 II, V | sicut ingenium, sicut cetera Dei dona. ~ 5.12. Multa Dei
76 II, V | Dei dona. ~ 5.12. Multa Dei dona gaudemus, quae nos
77 II, V | auferat. 5.14. Plerisque Dei dona dantur, perseuerantia
78 II, VII | quisquam ad contemplationem Dei proficere nisi se prius
79 II, VII | esse putantur; iam tamen in Dei oculis surrexerunt. ~ 7.
80 II, VII | cernuntur, iam tamen in Dei oculis ceciderunt. ~ 7.13.
81 II, VIII | consurgere ad caritatem Dei debeat quasi filius, ne
82 II, VIIII | agnoscit, dum ad cognitionem Dei accesserit; sicut populus
83 II, VIIII | Multos habet conflictus Dei seruus ex recordatione operum
84 II, VIIII | Vnde et nouerint serui Dei se etiam a peccatis iam
85 II, VIIII | intercludit. ~ 9.6. Vtile est Dei seruo post conuersionem
86 II, X | conuersus euita, ne, dum timorem Dei a tepore incipis, rursus
87 II, X | torporem languide ea quae Dei sunt operamur. ~ 10.4. Omnis
88 II, X | sunt qui audiunt uerbum Dei, et sollicitudine saeculi,
89 II, XI | reatu excusatio, quia et lex Dei aures nostras cotidie pulsat
90 II, XII | suam toto mentis studio in Dei contemplationem defigit. ~
91 II, XII | conpungitur ad lamenta, tunc Dei se uisitari sciat praesentia,
92 II, XII | contremuit terra. ~ 12.6. Gressus Dei sunt, in cor hominis, interior
93 II, XIII | subtilius discutere et dona Dei quae contempsit flendo commemorare.
94 II, XIII | Nullus enim de bonitate Dei dubitet, sed sola accipientium
95 II, XIII | paenitentiam operantibus Dei misericordia subuenit. In
96 II, XIII | per quo per patientiam Dei spatium accipiunt emendandi;
97 II, XIII | Proinde, quia miseratio Dei occulta est, sine intermissione
98 II, XIIII | hostis insidias; sicque Dei iustitiam metuat ut tamen,
99 II, XV | securitate, lugendum ne Dei secreto et iusto iudicio
100 II, XV | illud propheticum: Inimicos Dei persequuntur tenebrae, qui
101 II, XV | potestate daemonum occulto Dei iudicio et iustissimo rediguntur,
102 II, XV | satisfactionis, hoc totum de Dei procedit clementia, ut nos
103 II, XVIIII | in crimine corruunt, qui, Dei cognitionem habentes, timorem
104 II, XVIIII | dicit: Quoniam ueritatem Dei non receperunt, ut salui
105 II, XVIIII | 19.6-7. Quaedam de ira Dei ueniunt peccata, quae pro
106 II, XVIIII | peccaremus. Quid enim sit iram Dei mereri, quid uero prouocare,
107 II, XVIIII | uolumus. ~ 19.8. Nunc iram Dei, dum uiuimus, uitare possumus.
108 II, XXI | peccare amore dilectionis Dei, aliud timore supplicii.
109 II, XXI | Qui enim amore caritatis Dei non peccat, horrescit omne
110 II, XXIIII | gloriantur. ~ 24.3. Serui Dei tanta recordatio esse debet
111 II, XXV | cogitationum pulsatur. Sed Dei seruus iudicio timoris Dei
112 II, XXV | Dei seruus iudicio timoris Dei earum temptamenta a semetipso
113 II, XXVII | animi intentione in oculis Dei reprobum sit. ~
114 II, XXXI | 31.2. Non est contra Dei praeceptum iurare, sed dum
115 II, XXXI | Dupliciter autem reus fit qui et Dei nomen in uanum adsumit,
116 II, XXXI | flagitium. ~ 31.10. Iurare est Dei illa prouidentia quae statuit
117 II, XXXI | statuta. Paenitentia autem Dei rerum mutatio est; non paenitere
118 II, XXXIIII | appetit, et qui aliquod donum Dei quod meruit in suam laudem
119 II, XXXVI | erigitur, si forte moderantis Dei manu aliqua aduersitate
120 II, XXXVIII | praecesserit mandatorum Dei inobedientia, transgressionis
121 II, XXXVIII | superbiam adtollitur, per Dei iustitiam inclinatur. ~
122 II, XXXVIII | emendationem prouidentia Dei aliquo casu nonnulli cadunt,
123 II, XXXVIII | sapiant, et de muneribus Dei laudari non appetant, sed
124 II, XXXVIIII| in occulto elationis. Sed Dei seruus discrete utrumque
125 II, XXXVIIII| certaminis. ~ 39.12. Seruorum Dei multa certamina de sua carne
126 II, XXXVIIII| mouentur; nam quamuis in amore Dei eorum sit inconcussa intentio,
127 II, XXXVIIII| flagitia, quibus regnum Dei clauditur, et homo a Deo
128 II, XXXVIIII| carnis inmunditiam templum Dei uiolat, et tollens membra
129 II, XL | perseuerant et uirgines angelis Dei efficiantur aequales. ~
130 II, XLI | adimplere. Secreto autem Dei iudicio fieri ut durius
131 II, XLIIII | laboris exercitium non pro Dei amore, sed pro sola humanae
132 II, XLIIII | potius execrandi sunt, quia Dei creaturam usibus humanis
133 III, I | I. De flagellis Dei. ~ 1.1a. Diuinae sapientiae
134 III, I | Ordinata est miseratio Dei quae prius hic hominem per
135 III, I | supplicio liberat. Electus enim Dei doloribus uitae huius adteritur,
136 III, I | speret. ~ 1.9. Saepe occulto Dei iudicio extra flagelli correptionem
137 III, I | Petrum, iudicium a domo Dei incipiat, dum in hac uita
138 III, II | 2.10. Quibusdam secreto Dei iudicio hic male est, illuc
139 III, III | damnationem. ~ 3.3. Visitatio Dei nec semper in bonum accipitur,
140 III, IIII | Murmurare in flagellis Dei peccator homo non debet
141 III, IIII | quo et seipsum accusat et Dei iustitiam laudat. ~ 4.3.
142 III, V | temptat electos diabolus quam Dei uoluntas permittit. Temptando
143 III, V | uerbis conprehensa est et Dei potestas iusta et diaboli
144 III, V | intellegere pariter et cauere Dei seruum oportet; sicque in
145 III, V | suis fautoribus blanditur, Dei uero seruis molitur temptamenta
146 III, V | figura diaboli contra populum Dei ex ea parte praecepit perniciosus
147 III, V | comedet, nisi quod in oculis Dei fenum sunt, qui electus
148 III, V | coarctatur. Permanenti autem in Dei amore animae et ipsa talis
149 III, V | aduersa iustus patiatur, ex Dei utique permissu id patitur.
150 III, V | patitur. Quod si hoc ipsud ad Dei gloriam humilis referat,
151 III, VII | qui adhuc in praeceptis Dei pigritat, et peccati recordationes
152 III, VII | 7.17. Qui a praeceptis Dei auertitur, quod in oratione
153 III, VII | autem decantatio perpetuam Dei laudem demonstrat in gloriam
154 III, VIII | abstractum hominem ad amorem Dei perducit. Excitati enim
155 III, VIII | implere debemus. ~ 8.7. Lex Dei et praemium habet, et poenam
156 III, VIII | Omnis qui a praeceptis Dei discedit opere, quotiens
157 III, VIII | discedit opere, quotiens eadem Dei praecepta legere uel audire
158 III, VIII | confunditur, quando mandata Dei uel legendo uel audiendo
159 III, VIIII | curae fuscatur, si temptet Dei perscrutare mysteria non
160 III, VIIII | derelinquit. ~ 9.8. Quidam Dei iudicio donum scientiae
161 III, X | nihil proficit. Tunc autem Dei sermo infusus auribus ad
162 III, X | ultima peruenit, quando Dei gratia mentem interius,
163 III, XI | acceptam scripturarum non ad Dei gloriam, sed ad suam laudem
164 III, XI | sunt. ~ 11.4. Dum sermo Dei fidelibus lux sit, reprobis
165 III, XIII | fictilibus. Sermo quippe Dei occultum habet fulgorem
166 III, XIII | putaretur fides Christi in Dei uirtute, sed in eloquentiae
167 III, XVI | prosperatur. Seruis autem Dei cuncta huius mundi contraria
168 III, XVI | numquam arescunt, recte ista Dei seruus contemnit, quia in
169 III, XVII | mentis acie praesentiam Dei et angelicae societatis
170 III, XX | potuerunt. ~ 19.3a. Omnis Dei seruus de suis meritis non
171 III, XX | Semper conscientia serui Dei humilis esse debet et tristis,
172 III, XX | lasciuiam non dissoluat. ~ 19.4. Dei seruus dum bonum aliquod
173 III, XX | iudicisreuspensetur, et in his quae Dei sunt neglegenter aut superbe
174 III, XX | bona sunt agimus. ~ 19.5. Dei seruum sine intermissione
175 III, XXI | occupantur. ~ 21.1a. Hii qui pro Dei timore saeculo renuntiant,
176 III, XXI | utilitates procurant, a Dei amore se separant. ~ 21.
177 III, XXI | designasse allophylorum, arcam Dei gestantes. Nam, sicut illae
178 III, XXII | cupiunt conuolare ad gratiam Dei, sed timent carere oblectamenta
179 III, XXII | mentis ab igne caritatis Dei extincti sunt et per mundi
180 III, XXII | subditum faciat. ~ 22.9. Dei seruus semper fallentis
181 III, XXIIII | audiuit, ut significaret Dei seruum uirtutes suas, dum
182 III, XXIIII | nota sint opera nostra ad Dei augendam gloriam, et occulta
183 III, XXVII | seruant. A regno enim Dei se separant qui semetipsos
184 III, XXVII | nostris. Iustum est enim Dei iudicium, tantumque peccatori
185 III, XXXIII | ecclesiastici ordinis, si ex Dei uoluntate prouenerit, nolens
186 III, XXXIII | occultam dispensationem Dei, suscipiunt quod fugiunt,
187 III, XXXIII | quid uelit occulta uoluntas Dei: seseque subditos debere
188 III, XXXIIII | cognoui. Sed hic nescire Dei reprobare est, nam Deus
189 III, XXXVII | curant, habentes uerbum Dei in ore et in opere non habentes,
190 III, XXXVIIII| terrenarum deseruiant. Dei ergo ordinem accusat a quo
191 III, XLI | non regunt, quique non Dei sed suam gloriam a subditis
192 III, XLII | inmoderationis. ~ 42.1b. Haec est in Dei sacerdotibus uera discretio,
193 III, XLV | apparet quia et non timere Dei donum est. ~ 45.2. Qui personam
194 III, XLV | custodire solet, ita et Dei sacerdos super gregem Christi
195 III, XLVIII | boni sunt, muneris esse Dei; quando ueromali, sceleris
196 III, XLVIII | potestatis insigne, et donum Dei pro tuitione utantur membrorum
197 III, LI | Reges autem, nisi solo Dei timore metuque gehennae
198 III, LIIII | iudices contra uoluntatem Dei populis fidelibus praeferunt.
199 III, LIIII | miserationem indulgeat. ~ 52.5. Qui Dei iudicia oculis suis proponit,
200 III, LVII | bona. ~ 57.5. Quidam, cum Dei uoluntati resistunt, nescientes
201 III, LVII | resistunt, nescientes consilium Dei faciunt; quo noueris sic
202 III, LVII | sed quotiens ita fit, de Dei indignatione procedit, ut
203 III, LVII | iniquitas, quod electos Dei suis moribus laniat ac per
204 III, LVII | nescientes dispensationem Dei in malorum profectibus scandalizantur
205 III, LVIII | prospera quam aduersa, quia Dei seruos prospera deiciunt,
206 III, LVIII | 58.3. Tunc magis sunt Dei oculi super iustos, quando
207 III, LXII | uolentes exire de corpore, Dei tamen dispositione plerumque
208 III, LXII | nec quisquam potest de Dei securus esse iudicio, cum
|