11a-artif | ascen-confr | confu-demer | demis-equos | ergom-gerat | germi-inmod | inmor-loque | loqui-nusqu | nutri-perue | perui-quaer | quaes-seduc | sedul-thesa | thron-zona
Liber, Caput
1 II, V | officio subripit alienum. ~ 5.11a. Mali dona ideo ad damnationem
2 II, V | suam uanitatem utuntur. ~ 5.11b. Bona male utuntur qui ea
3 I, V | tranquillitas summa est. ~ 5.1b-2. Non ita est praecipitanda
4 III, XXXVIIII| contemplationis exerceant. ~ 39.1b-3. Quia dura sunt quiete uiuere
5 I, XI | naturam consistere. ~ 11.1c. Vniuersitati creaturae
6 I, XI | imagini diuinae uicinior. ~ 11.1d-2. Quantum ceteris creaturis
7 III, XLVI | recto fit animo. ~ 46.18-20a. Notandum ab omni pontifice
8 III, XLVI | nequaquam debemus. ~ 46.20b. Multi aliorum uitia cernunt,
9 II, XXV | cogitatio nascitur. ~ 25.2b-3. Quamuis etsi ab opere malo
10 I, XIII | carnis sensu concipiunt. ~ 13.2b-3a. Sicut praecellent sibi
11 III, XXIIII | sunt praeter peccatum. ~ 23.2c. Non declinat ad dexteram,
12 III, VII | orationis intentio. ~ 7.30a. Bonum est corde semper
13 III, VII | hymnis glorificare. ~ 7.30b. Nihil est sola uoce canere
14 III, XV | illa utilis inuenitur. ~ 15.3b-4. Quicumque adhuc temporalem
15 I, V | incorporeum constat. ~ 5.4b-6. Plerumque de corporibus
16 II, III | proximi dilectione errare. ~ 3.7c. Christus Deus et homo:
17 I, VIIII | origine, partim culpa. ~ 9.9a. Mala dicunt multa in creaturis
18 I, VIIII | ante peccatum subiecta. ~ 9.9b. Nostro uitio, non sua natura,
19 III, XXXII | iustorum pro censura declinanda abiciunt, seruantes se diuino iudicio,
20 II, XLII | concupiscentia degustantur et saepe abiecta et uilia edendi cupiditate
21 I, XXIV | cessabunt, quatenus eam quasi abiectiorem persequatur audacius. ~
22 I, X | altiores illo in paradiso Dei, abietes non adaequauerunt summitatem
23 II, II | obiurgat dicens: Periit fides, ablata est de ore eorum. Fides
24 III, LVIIII | sibi ingerunt dolorem rei ablatae, quam amorem parturiebant
25 I, XIIII | indebitam poenam suam, debitam ablueret culpam nostram, ut per hoc
26 III, VII | percipit, qui quod orando ablui postulat delinquendo non
27 III, XVIII | abneget; sed quid est seipsum abnegare, nisi uoluptatibus propriis
28 III, XVIII | perfectum non sufficit nisi, abnegatis omnibus suis, etiam seipsum
29 III, XLVIII | dum possit utere, licita abnuit seseque ut paruulum in medio
30 III, XXVIIII | excluditur, nullo tempore abolitur; ubicumque enim se uerterit
31 II, XXXVIIII| culpa superbiae plerumque in abominanda carnis inmunditia itur.
32 II, XIII | sequitur: Confusi sunt qui abominationem fecerunt, id est, confusi
33 II, XI | Iohanne, obedientiae de Abraham, patientiae de Isaac, tolerantiae
34 III, LI | praeceps proruunt, et per abruptum licentiae in omne facinus
35 III, V | sine dubio ille confusus abscedit, statimque franguntur iacula
36 I, VII | habent tempora, quia ante abscedunt paene quam ueniant. Ideoque
37 III, XLVI | arguatur. Cum dolore enim abscidenda sunt quae leniter sanari
38 III, XXII | gloria superna semetipsos abscidunt. ~ 22.7. Multis consiliorum
39 II, XX | Sodoma praedicauerunt, nec absconderunt. Multi enim publice delinquentes,
40 II, XXXV | imitatur, et uitium pertinaciae absconditur sub uirtute constantiae.
41 III, II | praesentia iustum a peccatis absoluant, adhuc tamen sub metu uindictae
42 I, XIIII | animae tenebantur. Pro quibus absoluendis Dominus in infernum descendit. ~
43 I, XIIII | praeuaricationem addictus, non absolueretur. ~ 14.14. Diabolus, dum
44 III, LXII | exitu rapiuntur, atque, absorbente profundo, cruciandi aeternis
45 I, XXVI | ad Dei contemplationem, absorta carnis infirmitate, conualuerint. ~
46 II, XXX | quanto magis haec facile abstergitur, quam merces ipsa comitatur. ~
47 III, VII | dum quisque a semetipso absterserit, protinus securus studio
48 II, XLII | exurit. Vnde et tres pueros abstinentes flamma Babylonii incendii,
49 II, XLII | desideriorum carnalium ignis abstinentium mentes inflammet, usque
50 III, VIII | quod a mundi uanitatibus abstractum hominem ad amorem Dei perducit.
51 II, I | recipit, nisi qui se ab omni abstrahere actionum cura contendit.
52 III, XVII | quisque a consortio mundi abstrahitur, nec cupiditas eum obligat
53 III, LVIIII | Egestas est reproborum quod abundant diuitiis et uirtutibus uacuantur
54 III, II | male, sicut diuiti illi acccidit, qui hic potentiae claritate
55 III, VI | pronuntiant. Sed quamuis ita accedant, contemnenda sunt, ne forte
56 III, XXXIIII | humiliter ad id quod uocatur accedat. Reatum quippe culpae geminat,
57 I, VIIII | ideo natura nulla est, quia accedendo in bonam naturam efficit
58 II, X | uirtutes sese accingunt; accedente uero progressu, dum inmoderate
59 I, XV | testatur, dicente propheta: Accedite ad me, et audite: non a
60 III, VIII | desiderio uitae mundanae, atque accensi in amore sapientiae, tanto
61 III, XXX | Namcito deserunt, nisi semper acceperint. Dilectio enim quae munere
62 II, V | paeniteat dedisse, et nobis accepisse sit utile. ~ 5.13. Auferre
63 II, VII | diem? quia ecce nunc tempus acceptabile, ecce nunc dies salutis.
64 II, XLIIII | Ieiunia cum bonis operibus Deo acceptabilia sunt. Qui autem cibis abstinent
65 III, XIIII | minime exciduntur. ~ 14.9. Acceptabilior est sensibus lectio tacita
66 III, LIIII | 54.6. Tres sunt munerum acceptiones quibus contra iustitiam
67 III, XLVIII | ante uidebantur esse boni, accepto regno fiunt iniqui. ~
68 I, XXVI | seruitutis addicti, sunt accepturi plenam filiorum Dei libertatem,
69 I, VI | ipsorum angelorum decessio accessioue est temporum. Nam duas esse
70 III, LVIII | in hac uita tribulationis acciderit, non stat, sed celeriter
71 III, LV | species, sed capitibus caninis accincta et circumdata. Non aliter
72 III, XLV | Hieremiae ita Dominus ait: Accinge lumbos tuos, et surge loquere
73 II, XXXVIIII| quod per prophetam dicitur: Accingite lumbos uestros super ubera
74 II, X | calore ad uirtutes sese accingunt; accedente uero progressu,
75 I, XIX | secundum Dei aeternitatem accipienda sunt, apud quem iam omnia
76 I, VIII | hominibus bonis malisque accipiendum est. ~ 8.10. Post adnumeratam
77 II, V | Haec enim et dantis Dei et accipientis est hominis, sicut et panem
78 II, XIII | bonitate Dei dubitet, sed sola accipientium prauitas conferri sibi indulgentiam
79 III, LIII | scriptum est enim: non accipies personam in iudicio. Et
80 II, XL | continentia, sed petite et accipietis. Tunc autem tribuitur quando
81 II, XXXVIIII| operi, qui titillanti non accommodat delectationi. ~ 39.10. Durius
82 II, XLII | cupiditatem cauendam. Nam saepe accuratius praeparata sine gulae concupiscentia
83 III, XXXII | humilitas eorum qui se gessisse accusant quae non admiserunt. Qui
84 II, XIII | esse incipit, ex quo sui accusator extiterit. Multi autem e
85 II, XII | cordis conpunctione sui accusatores fiunt, sed tantum ad hoc
86 III, VIII | teste conscientia interius accusatur. Vnde et Dauid propheta
87 III, XLVI | minimis subditorum peccatis se acerrimos praestant, maiores malos
88 I, XVIII | in siti mea potauerunt me aceto. Sed cur futura quasi praeterita
89 II, XXXVII | tristitiae quoque gaudium, acidiae fortitudo, auaritiae largitas,
90 III, XXII | insidiatur eis diabolus, in acquirendo plurima, qui in paucis et
91 II, VIIII | quando autem expelluntur, acriore uirtute consurgunt. Fiunt
92 II, XXVIIII | silentio linguam premit, tanto acriorem intrinsecus nutrit. Vnde
93 III, VI | uitiis temptant nec superant, acriter dormientes inpugnant.
94 II, XVI | praeterita uult plangere, et actionibus saecularibus incubare, iste
95 II, I | qui se ab omni abstrahere actionum cura contendit. Vnde et
96 III, XV | laboriosa uita, subponitur quae actiuam demonstrat. ~ 15.5. Sicut
97 II, I | tempore otii et qui minoratur actu, ipse percipiet eam. ~ 1.
98 III, XV | sancti a contemplatione ad actualem uitam interdum reflectuntur
99 II, XII | unde se tunc magis homo acuere ad conpunctionem debet quando
100 III, XIIII | frequenti tamen meditatione acuitur ac legendi adsiduitate collegitur. ~
101 III, XIIII | corpus lassatur et uocis acumen obtunditur. ~
102 III, XIII | perducerentur. Namsi dialectici acuminis uersutia, aut rhetoricae
103 II, XXVII | examen diligentissimi et acutissimi iudicis reproba deteguntur.
104 I, X | paradiso Dei, abietes non adaequauerunt summitatem illius, omne
105 I, XXI | eloquium meum. - Sed haec adbreuiatio aut illud intellegitur quod
106 I, XXI | et propheta Esaias dicit: Adbreuiationem audiui a Domino Deo exercituum
107 I, VIII | aliud, id est ad hominem adcommodata, non sibimet necessaria.
108 II, XVIIII | facinoris facinus detenus addere. ~ 19.3-4. Saepe peccatum
109 I, XIX | aduersus uniuersum orbem, non adderet infra generaliter: Et disperdam
110 I, XXV | quibus gehennae ignibus addicatur. ~ 25.9. Quanto breue tempus
111 III, V | deflectimus; ubi uero uiolenter addicimur, etsi facinus aut flagitium
112 II, XLIIII | facere incipiat, et quae addicitur ut usum mali careat, simul
113 I, XXVI | patiuntur, adhuc iugo seruitutis addicti, sunt accepturi plenam filiorum
114 I, XIIII | diabolo per praeuaricationem addictus, non absolueretur. ~ 14.
115 III, L | est, sed qui clementiam addit iustitiae, non malum pro
116 I, XXVIIII | quoque suorum suppliciis additur etiam poena defunctis, sicut
117 I, XIII | fragilitas corporis, nec adeo opere nocere possunt, sicut
118 III, LIII | intra ecclesiam potestatis adeptae culmina tenent, ut per eandem
119 I, XX | ueritas sed umbra ueritatis aderat. Nam in testamento nouo
120 III, XLII | uitiis; atque ita auctoritas aderit potestatis, ne per tumorem
121 I, XIII | adest, quod, si per seipsam adesset, utique obliuisceremus. ~
122 I, XIII | memoramus non per seipsam adest, quod, si per seipsam adesset,
123 I, XXIII | 23.5. Accipe exemplum adeundi sub trepidatione martyrii
124 III, XV | temporalem gloriam, aut carnalem adfectat concupiscentiam, a contemplatione
125 I, XXV | mysterium operare illum adfirmat, etiam antequam reueletur. ~
126 I, X | uestimento ornamenti sui adfixos habuit. Ad quorum separationem,
127 III, LVII | sit hic bonis temporalis adflictio et illuc aeterna remuneratio. ~
128 III, LVII | et bonorum atque iustorum adflictionibus detrahunt, dumque eis aduersa
129 II, XV | hominem quem deseruerat rursus adfligens uisitat, et per lamenta
130 III, LVIII | super iustos, quando eos adfligi ab iniquis prouidentia superna
131 III, VII | eorum fit salute qui eos adfligunt, ut, dum illis temporali
132 III, LVII | posuisti eis misericordiam, adgrauasti iugum tuum ualde; descende
133 I, XII | docente: Corpus corrruptibile adgrauat animam et deprimit terrena
134 III, XLVIII | grauius curarum ponderibus adgrauatur, eisque magis mente et cogitatione
135 I, XXIII | et per audaciam certamen adgreditur, et per timorem cunctatione
136 III, V | secundum humoris consparsionem, adhibeat et temptationem. Lege Balaam,
137 III, XLIII | congruum doctrinae remedium adhibebit, et quid cuique oporteat,
138 III, XIIII | utilis ad instruendum lectio, adhibita autem conlatione maiorem
139 II, XI | speculo, praespicit, ut adiciat quod deesse uirtutis agnoscit.
140 III, XII | corrumpunt, scilicet uel adiciendo quae impia sunt, uel auferendo
141 III, XXXII | unde displicent emendentur, adicientes in se aliena delicta, ut
142 II, V | ascendit, de cruce paradisum adiit? Reus quidem ille, et fraterno
143 I, XVI | quamuis legem et prophetas adimpleant, ex eo tamen quod catholici
144 II, XLI | concupiscit non permittitur adimplere. Secreto autem Dei iudicio
145 II, XLII | quotidiana famis exactione adimplet. Cum ceteris enim uitiis
146 III, XXXVI | profertur, quando efficaciter adimpletur. ~ 36.3. Vnusquisque doctor
147 II, XXIII | multiplicemus et salutem non adipiscamur. Ergo studeamus aut non
148 II, XVII | timoris, dum uel quisque uult adipisci quod cupit, uel timet ne
149 III, VII | nuper cogitauit occurrunt, aditumque precis obstruunt, ne se
150 III, V | ergomalidiscrimine, ut euadendi aditus pateat, minora potius eligenda
151 I, XI | semetipsum factus est, mulier ob adiutorium uiri creata est. ~ 11.7.
152 III, X | 10.1-2. Doctrina sine adiuuante gratia, quamuis infundatur
153 I, X | post alia: Non est qui me adiuuet, nisi Michael princeps uester. ~
154 III, V | sunt quibus corda hominum adloquens occultis urit cupiditatibus. ~
155 I, X | Nonne omnes, inquit, sunt administratorii spiritus, in ministerium
156 I, X | deputati sunt, ut curas administrent mundi, et regant omnia iussu
157 I, XX | mutabilis, sed potius inde admirabilis praedicandus est, quia,
158 II, XLIIII | pro sola humanae laudis admiratione sectantur. ~ 44.6. Quidam
159 II, V | humilitatis studio quod alter admiretur in altero. Nam quod in Ezechielo
160 I, XII | quando et corpus creatur, cui admisci uidetur. ~ 12.4b. Philosophorum
161 I, XIIII | interficit qui nihil peccati admiserat, ideoque quos iuste tenuit
162 II, XVIIII | itur, de quo amplius qui admiserit sordidetur. Ergo praecedens
163 III, XXXII | gessisse accusant quae non admiserunt. Qui uero sine adrogantia
164 II, XII | praesentia, quando ex id quod se admisisse recolit interius erubescit,
165 III, VI | imaginationes aut de praeteritis admissis aut de futuris suppliciis
166 I, XX | animaduersione damnantur si admittantur. ~
167 II, XXIII | quando non uult, peccatum admittat. A lapsu uero cito resurgere,
168 II, XXIII | Omne peccatum, antequam admittatur, amplius pertimescitur.
169 II, XXIII | adprehendat. ~ 23.4. Peccatum admittere cadere est in puteum; consuetudinem
170 III, XLVI | sunt resecant ut ea quae admitti possunt, ne perpetrentur,
171 I, XIX | euangelio de zizaniis tritico admixtis, dicente Domino: Inimicus
172 II, XXXVI | 36.5. Nihil prodest, admixto malo, agere aliquid bonum,
173 I, XIX | quam praecepta facienda admonemur, gratia per quam ut operemur
174 III, XXXIIII | figura illi spiritaliter admonentur qui adhuc corruptioni sunt
175 II, XI | incitamentum diuina quibus admoneremur praecepta deessent, pro
176 III, VI | puero in Aegyptum somnio admonetur. Nonnumquam et permixtae
177 III, XXXII | et stulti obstinationem admoniti dicens: Doce iustum et festinabit
178 III, XLVI | et licet eos delinquentes admonuit, sed tamen non ut oportebat
179 II, XLI | ut homicidium auaritiae adnecteret. His ergo inspirationibus
180 I, VIII | accipiendum est. ~ 8.10. Post adnumeratam caeli terraeque creaturam,
181 III, XLIII | pro sexu ac professione adnuntiabit. ~ 43.3-4a. Non omnibus
182 I, XVI | mei oblitus es, ecce ego adnuntiabo iustitiam tuam et opera
183 I, X | Quando enim de caelis ad adnuntiandum hominibus mittuntur, ex
184 III, XLI | correctionis, sed uitio elationis adnuntiant. ~ 41.4. Multi sunt qui
185 II, XLIIII | manifestationes et eorum adnuntiationes ostendit. 44.3. Ieiunia
186 I, XVI | omnibus, quia fides uestra adnuntiatur in uniuerso mundo. ~ 16.
187 I, XVI | Vnde et nos non natura sed adoptione clamamus Deo dicentes: Pater
188 II, VIII | sed accepistis spiritum adoptionis, per quo scilicet iam non
189 I, XIX | mundum. [Sicut in Psalmis: Et adorabunt,inquit, eum filiae Tyri
190 II, XLI | amorem libidinis, idola adoraret. Accendit Achab cupiditate,
191 II, XLII | ante legitimum tempus quid adpetatur. Quantum uero, ad inmoderationem
192 III, XLVIII | ostendit. ~ 48.2. Qui in adpetendis honoribus saeculi aut prosperitatibus
193 III, VII | enim iactanter orat, laudem adpetendo humanam, non solum quia
194 III, XXIIII | conuersationis per carnalem adpetitum ad inferiora demergitur. ~
195 II, XLII | rem ipsam pertinet quae adpetitur. Quando, si ante legitimum
196 III, XXIIII | illi uires uanitatis prauus adpetitus auget. ~ 23.8. Boni operis
197 III, V | uniuscuiusque intendit, et inde se adplicat, unde aptum hominem ad peccandum
198 I, XV | sicut dicit propheta: Cum adpropinquauerint anni, cognosceris; dum aduenerit
199 III, XLVI | dicunt "recede a me, non adpropinques mihi quia inmundus es",
200 II, VII | eorum constringes, qui non adproximant ad te. Plerique autem,
201 III, LX | et de sumptibus inopum adquirere fauores potentum; arentis
202 II, XLI | auarus eget", quantoque magis adquirit, tanto amplius quaerit;
203 II, XXX | dicturus est, ut, cum primum adquisierit fidem, ad reliqua mendacia
204 III, XXXVI | doctor. Namdoctrina sine uita adrogantem reddit, uita sine doctrina
205 I, VI | nulla temporum successio adscribatur. ~ 6.1a. Omnia tempora praecedit
206 I, VI | ei successiones temporum adscribuntur. ~ 6.1b. Si semper aliqua
207 III, XXXV | ministerium sacerdotale adsequi prohibentur, ita indocti
208 II, XLI | mala quae concupiscunt, et adsequuntur, quatenus de effectu mali
209 II, XLIII | aquam cum mensura sumunt, adserentes ad castimoniam carnis etiam
210 II, XXIII | consuetudinem recessum esse propheta adserit in profundum, cuius usu
211 I, XVI | clarius manifestatur ueritatis adsertio, quando patuerit quaelibet
212 III, XIIII | tendit; ita enim uersutis adsertionibus prauorum disputatio innodatur,
213 III, LII | non discutiunt causas, sed adserunt, sicque conturbant iudicii
214 III, VIIII | praepediuntur; qui tamen adsidua lectione sapiunt quod ingeniosi
215 III, VIIII | magis in sacris eloquiis adsiduus fuerit, tanto ex eis uberiorem
216 II, XII | ad hoc esse se peccatores adsignant, ut ex ficta humilitate
217 I, X | lignum paradisi non est adsimilatum illi, quoniam speciosiorem
218 II, III | mundo, tanto opus est ut se adsociet bonorum consortio. ~ 3.7a.
219 III, XIII | ornamenta laqueos dulces adspargit. ~ 13.9. Nihil aliud agit
220 III, LII | uinculo tamen fidei tenentur adstricti, ut fidem Christi suis legibus
221 III, V | caudam suam, quasi cedrus adstringit. ~ 5.20. Plus contra eos
222 III, XVIII | Illi praeceptis generalibus adstringuntur, isti praecepta generalia
223 II, XXXVI | incipiunt, sed a modicis adsuescunt, et sic in maximis proruunt. ~
224 I, XIIII | Primus ad Sion dicit "ecce adsum" et Hierusalem euangelistam
225 II, XXXVIII | summis personis et primis adsumitur, seu quod de opere iustitiae
226 I, XIIII | Spiritu Sancto est coaeterna, adsumpsit carnem pro salute humana,
227 III, XIII | fuerit in meliores usus adsumpta. ~
228 I, V | hominibus apparuisse, nisi per adsumptam creaturarum speciem. ~ 5.
229 I, XIIII | Christus; dicitur iuxta humanam adsumptionem, non iuxta diuinitatem. ~
230 I, VII | sunt, cuius simul omnia adsunt. ~
231 II, XXVIIII | affectant, loquentem prophetam adtendant: Vae qui sapientes estis
232 I, VIII | uero temporaliter. ~ 8.17. Adtende uniuersaliter creaturam
233 II, XXX | debet errorem alienae laudis adtendere; sed magis unusquisque testimonium
234 III, XLIII | cibis alit, sed tantumdem adtendit donec paterno colore nigrescant,
235 I, XXI | super uniuersam terram. Adtendite et audite eloquium meum. -
236 II, XLIIII | namque pallescunt, corpore adteruntur, cordis alta suspiria ducunt,
237 II, XXV | animo cogitationem nostrae adtinet uoluntati. Illud ergo ad
238 I, III | perfectio angelica in totum adtingit scire, secundum apostolum
239 I, XIII | quod illi corporaliter non adtingunt, iste intellectualiter contuetur. ~
240 II, XXXVI | ne de acceptis uirtutibus adtollatur, frangi non debet, quia
241 III, XIII | per eloquentiae tumorem adtollens, per doctrinam simplicem
242 III, XX | de suis meritis non debet adtolli, dum posse uideat ex inferioribus
243 II, XXXVIII | enim per propriam superbiam adtollitur, per Dei iustitiam inclinatur. ~
244 II, XXXVIII | Qui ergo de uirtutibus adtolluntur, diabolum imitantur; et
245 II, XXVIII | nisi uidendo, audiendo, adtractando, gustando atque tangendo.
246 III, XVII | inplicetur, aliquando tamen adtrahitur. Neque enim diu tutus esse
247 II, VII | Percussisti eos et non doluerunt; adtriuisti et rennuerunt suscipere
248 I, VII | expectando. Speramus igitur aduenientia, intuemur praesentia, recolimus
249 I, XIIII | saluatione hominum Christus aduenit, sed quod sua idem nos morte
250 I, XXV | desaeuiet synagoga quam in ipso aduentu saluatoris christianos est
251 III, LVII | ipsi qui eius dispositioni aduersantur eius impleant uoluntatem. ~
252 I, XXV | esse ut, dum hoc fecerint aduersarii, non conturbentur sancti. ~
253 III, IIII | passionibus animae insidiante aduersario cruciatur, non idcirco se
254 III, V | dicentis: Noster es, an aduersariorum? Propter hoc et Hieremiae
255 II, II | ecclesiam sunt contemnunt. Aduersarios quidem fidei confutant pro
256 III, II | districta damnatione, ut hostes aduersarius, percutit. De quibus dicit:
257 III, XXVIII | res dulciores facit, et aduersas communione temperat leuioresque
258 I, X | ait de Antichristo: Qui aduersatur et extollitur supra omne
259 III, XXVIIII | Nammultos a caritate aut aduersitas temporis, aut contentio
260 III, III | nolle proprio uoto corrigi, aduersitatum tangit stimulis. Quosdam
261 I, VII | scire oportet ubi est. Sed aduerte quod cuncta, et futura et
262 III, XIII | eius intendant, confestim aduertunt quantum excelsa sunt quae
263 III, XIIII | Res enim quae minus per se aduertuntur, per conparationem rerum
264 II, VII | impios sepultos, qui cum aduiuerent, in loco sancto erant, et
265 III, XLVI | arguunt pro peccato, sed etiam adulanter decipiunt, dicente propheta:
266 III, LIIII | id est fauor amicitiarum, adulatio laudis et corporalis acceptio
267 II, XXXI | promittitur, ueluti si quispiam adulterae perpetuam cum ea permanendi
268 III, XII | inserunt doctrinamque ueram adulterando corrumpunt, scilicet uel
269 II, XL | apud Deum. ~ 40.12. Ruina adulterii excipitur destina matrimonii,
270 III, VII | Sanctum ad se Spiritum aduocat. At ubi uenerit, confestim
271 II, XLII | comitante superbia, caelestibus aduri incendiis, ex quo modum
272 | adversus
273 III, XLI | sunt qui non ex consulto aedificandi, sed ex tumore superbiendi
274 III, LI | facile exemplis suis uel aedificant, uel subuertunt, ideoque
275 III, XXXIIII | praeceptum est Dauid non aedificare uisibile templum quia sanguinum
276 III, LX | conparati hypocritis qui non ad aedificationem docent audientium, sed ad
277 II, XI | Exempla sanctorum quibus aedificatur homo, uarias consectare
278 II, XXXVIIII| sexum in hoc uitio amplius aegrotare intendit. ~ 39.22. Daemones,
279 III, VI | ut fugiret cum puero in Aegyptum somnio admonetur. Nonnumquam
280 II, VIIII | Israhel grauiore onere ab Aegytio premitur, dum per Moysen
281 III, II | iustos. Primo namque modo Aegytus caesa est ad damnationem;
282 III, XXXII | quidem primum non sine quadam aemulatione admonitus suscipit, sed
283 III, XXV | Satan praestitit. Namdum aemulatur prosperitatibus, commouit
284 I, X | hoc contentus quod se Deo aequalem existimans cecidit, insuper
285 II, XL | angelis Dei efficiantur aequales. ~ 40.5. Amanda est pulchritudo
286 I, III | Opus uero eius, quod utique aequari ei non potest, et iudicia
287 III, LII | sine ulla perturbatione ad aequitatis intellegentiam peruenit. ~
288 I, XXVIIII | similibus iungere, ut ex aequo poena constringat, quasi
289 I, V | quoniam quod iudicantis aequum est, furor est et indignatio
290 III, XLVII | humanae originis, tamen aequus Deus ideo discreuit hominibus
291 I, X | hominibus apparent de superno aere sumunt, solidamque speciem
292 III, LVI | perueniat, et uitae praesentis aerumnam serius amittat. ~
293 III, V | funditus euelli, quo et aerumnas careat et fixam illuc securitatem
294 III, LXII | Quamuis sancti huius uitae aerumnis liberari se cupiant, cito
295 III, XXXVII | docet et male uiuit, tamquam aes aut cymbalum sonum facit
296 I, I | Iuxta hanc regulam et cetera aestimanda sunt. ~
297 II, VII | procedit ad publicum, apud aestimationem humanam quales fuerunt,
298 I, IIII | uisibilibus inuisibilia aestimentur, atque ex pulchritudine
299 III, XVI | quam terrenis desideriis aestuare? Aut quid hic securius quam
300 II, XXVIIII | magis tegitur, tectus magis aestuat ignis. " Caecus enim languor
301 II, XLIII | usque ad uesperum, ut uino aestuetis. De talibus et alio loco
302 I, XIII | opere. Ac per hoc in illis aetas est inbecilla, non animus.
303 I, XXVI | uirum perfectum, in mensuram aetatis plenitudinis Christi futura
304 II, I | Virtus boni operis fructus aeternitatis est. ~ 1.2. Qui secundum
305 II, XXVIIII | de sapientia se laudari affectant, loquentem prophetam adtendant:
306 III, VII | animus sentiat circa peccandi affectionem uersari. Non enim potest
307 I, XII | localiter, sed temporaliter suis affectionibus. Corpus autem et loco, et
308 II, XII | Quattuor esse qualitates affectionum quibus mens iusti taedio
309 II, XXXVII | turbata mens de exterioribus afficit, dulcedo interioris tranquillitatis
310 III, V | potestatem, terroribusque eorum afflicti humilientur, paeniteant
311 III, LVIIII | ueteris testamenti qui et affluebant diuitiis, et tamen humilitate
312 I, XX | in tempore prisco, aliud agatur in nouo, non intellegentes
313 III, LVII | plebis quae tunc durius agebatur in Aegypto, quando oportebat
314 III, XXXVIII | enim languidum doctor est agens peccatum, cuius malum ad
315 III, I | misero Isidoro indigna agenti et digna patienti, assidue
316 II, XXXV | latro prodit, seque iter agentibus iungit, fingens se socium
317 III, LVIIII | rebus non est, sed in usu agentis. ~ 59.13. Est elatio pauperum
318 I, XVI | mendacium, et ut inique agerent laborauerunt. ~ 16.10a.
319 III, IIII | passionum temptationibus agitatur. Pro quibus si Deo gratias
320 I, IIII | ex creature pulchritudine agnoscator Creator. ~ 4.1. Saepe ad
321 I, VIII | creatura in quo se dies agnoscendo melius fieret. ~ 8.15. Non
322 I, X | acceperant. Vnde oportet agnosci quod malorum iniquitas sanctorum
323 II, XXXV | insensualitatem mentis non agnoscunt uitium esse culpabile quod
324 III, IIII | prosperitatis eius temperantiam agnouerunt. ~ 4.4. Qui passionibus
325 I, V | cognoscitur. Nam et Christus agnus, non pro natura, sed pro
326 I, XVI | apostolo: Gratias, inquit, ago Deo pro omnibus, quia fides
327 I, XXIII | Vir sanctus ultro se in agone pro certamine debet offerre
328 I, XXIII | iustitiae. Sed tamen si agonis fructum uident uberrimum,
329 I, XIX | terram, et omne uirgultum agri, antequam oriretur super
330 III, XLIIII | sed calorem spiritus quo aguntur ferre non sustinentes, iterum
331 I, VIII | a tempore. ~ 8.4. Quidam aiunt: "Quid faciebat Deus antequam
332 II, V | quod in Ezechielo animalium alae altera ad alteram percutiuntur,
333 III, XLIII | dum suos pullos uiderit albi coloris, nullis eos cibis
334 | Aliae
335 | aliam
336 | Aliarum
337 III, IIII | cruciatur, non idcirco se credat alienari a Christo qui talia patitur;
338 II, XLIII | 43.2. Ebrietas ita mentem alienat, ut ubi sit nesciat. Vnde
339 III, LII | turbata furore ab scrutatione alienatur iustitiae. ~ 52.16. Iracundus
340 III, XLVI | delictis clementes sumus, in alieno peccato rigorem tenere nequaquam
341 III, XVI | prosperitatibus delectantur. ~ 16.2. Alienos esse a Deo quibus hoc saeculum
342 III, XLVIII | quanto a bonis operibus alienus. ~ 48.3. Quanto quisque
343 | aliisque
344 | aliquam
345 II, VII | sub uerbere sentiunt ut aliquatenus corrigantur, sicut Aegyptus
346 | aliquos
347 III, XLIII | coloris, nullis eos cibis alit, sed tantumdem adtendit
348 | alium
349 II, XXXIII | id ergo ista sub uitiorum allegoria colliguntur, quia sequitur:
350 III, XVIIII | alliget opere, iam tamen alligat cogitationis amore. Longe
351 III, XVIIII | etsi nondum se monachus alliget opere, iam tamen alligat
352 II, XXXII | sicuti Samson non antea ab Allophilis ad erroris ligatus est machinam,
353 III, XXI | saeculo uaccas designasse allophylorum, arcam Dei gestantes. Nam,
354 II, V | affectu prouocantium, atque alterno exemplo inuicem sese erudientium. ~
355 I, XIX | unum non congruit, - nam alters pars est cui peccata deleuit
356 III, XXVII | indulgi ostendit, quantum alterutro unusquisque in se offenso
357 II, XXXVI | a modicis, ut sensim ad altiora pertingant, ita et qui dilabuntur
358 I, X | adnuntiat: Cedri nonfuerunt altiores illo in paradiso Dei, abietes
359 I, XIII | Homo qui miraris siderum altitudinem et maris profunditatem,
360 I, XVIII | excellentioribus autem uiris altius incedit, dum eis sua mysteria
361 III, VIIII | familiaritate, sicut scriptum est: Ama illam, et exaltabit te;
362 III, LVII | hac uita boni iudicantur amalis, ut iterum in illa uitamaliiudicentur
363 III, XII | sicque in bonis instruamur ut amalisinlaesi permaneamus. ~
364 III, XLVII | fuissent, quis esset qui amalisquempiam cohiberet? Inde et in gentibus
365 III, XXVIII | se, utpote in infantibus. Amamus enim quandam eorum ignauiam,
366 II, XXI | boni operis percipit, qui amando iustitiam facit, non is
367 III, XXX | scilicet ut gratis amet amantem. ~ 30.3. Plerumque amicitia
368 III, LVI | etsi uiuenti parum est, amanti procul dubio longum est. ~
369 II, XXXVIIII| 39.16. Non ita suauis est amantium, immo amentium, incerta
370 II, XVII | negauit; unde et post peccatum amarissime fleuit. ~ 17.4-5. Grauius
371 I, XXIII | et de incisionibus seu amarissimis poculis maeret. ~
372 II, VIII | dulcedine, alii a temptationum amaritudine. ~ 8.2. Omnis conuersus
373 III, LVIII | ex illius dulcedine huius amaritudinem temperat, et ex aeternitate
374 II, XIII | facta condemnat. ~ 13.4. Amaritudo paenitentiae facit animum
375 III, XXIIII | ostentatione fecerunt. ~ 23.7. Amator uanae gloriae, unde possit
376 III, XXVIII | 28.5a. Tunc uere amicus amatur, si non pro se, sed pro
377 III, II | pati supplicia, et pro ipso ambiguo maxime in maerore uersatur. ~
378 III, XXXIIII | sed pro solius honoris ambitione, atque abiecto opere dignitatis,
379 II, XLIIII | actibus, et a mundi ieiunat ambitionibus. ~ 44.9. Qui execrationis
380 II, XXVIIII | sapientia spumeum uerborum ambitum, ac fucum mundialis eloquentiae
381 II, XLII | iniquitatem his qui eam libenter ambiunt. Dicit enim per Esaiam:
382 III, XXXV | caeco ducatum praebeat, ambo infoueam cadunt. ~ 35.2.
383 III, VIIII | uidens potest quidem uterque ambulare, sed non consimili libertate,
384 III, XXIIII | propheta ait: Haec uia, ambulate in ea, neque ad dexteram,
385 II, V | uia eius; nec uiri est ut ambulet et dirigat gressus suos. ~
386 II, XXXVIIII| suauis est amantium, immo amentium, incerta carnis libido,
387 III, XXX | beneuolentiam, scilicet ut gratis amet amantem. ~ 30.3. Plerumque
388 III, XXVIII | non pro se, sed pro Deo ametur. Qui uero pro se amicum
389 III, LIII | enim consanguinitatis uel amicitiae fauore, siue inimicitiarum
390 III, XLV | ecclesiarum, timentes ne amicitiam perdant et molestiam odiorum
391 III, LIIII | uanitas militat, id est fauor amicitiarum, adulatio laudis et corporalis
392 III, XXVIIII | XXVIIII. De fictis amicitiis. ~ 29.1. Cito per aduersa
393 I, X | sanctitate amissa, non tamen amiserunt uiuacem creaturae angelicae
394 I, X | angeli, etiam sanctitate amissa, non tamen amiserunt uiuacem
395 II, XLI | augendi excruciatur, sed etiam amittendi metu afficitur. ~ 41.8.
396 I, I | dicitur simplex, siue non amittendo quod habet, seu quia non
397 I, XIIII | culpam nostram, ut per hoc amitteret diabolus quos reos tenebat,
398 III, XLVIII | nomen tenetur, peccando amittitur. Namet uiros sanctos proinde
399 III, LVIIII | possessae. Cum graui enim dolore amittuntur quae cum magno amore habentur.
400 III, II | de quibus dicit: Ego quos amo arguo et castigo; alios
401 I, XVI | sicut et per prophetam Amorreum patrem et Cetheam matrem
402 III, I | si peccauerit, dicente Amos propheta: Tantummodo uos
403 I, XXVIIII | dicit etiam psalmus: Commoti amoueantur filii eius et mendicent. ~
404 II, XXI | peccat, horrescit omne malum, amplectendo iustitiae bonum, nec eum
405 III, XXVII | reuertentes materna imitatione amplectere statim debemus. ~ 27.4-5.
406 III, XXVII | uenientes ad se benigna caritate amplectitur, ita et singuli nostrum,
407 III, VIIII | glorificaberis ab ea cum eam fueris amplexatus. ~ 9.2. Quanto quisque magis
408 I, II | ut salua sint, siue quae amputanda sunt ut pereant. Nullatenus
409 II, XVII | quando ad metum interrogantis ancillae Christum negauit; unde et
410 I, XVII | rectitudinem uiae relinquentes, in anfractus inciderunt errorum. ~ 17.
411 I, III | Quamuis usque ad parilitatem angelicam humana post resurrectionem
412 II, XXXVIIII| castitatem et per hanc hominem angelicis meritis e quibus illi lapsi
413 I, III | posse sensu penetrari, uel angelico uel humano. Et ideo, quia
414 I, III | sensus adtingere, etiam nec angelicus. ~ 3.1b. Quamuis usque ad
415 I, XVI | Hereses aut in aliquem angulum mundi, aut in unam gentem
416 III, X | existunt, sed loquendi inopia angustantur. Quidam uero in utrisque
417 III, V | interdum usque ad desperationis angustiam coarctatur. Permanenti autem
418 I, XX | testamento autem nouo, graui animaduersione damnantur si admittantur. ~
419 I, XIII | esse memoriam. Nullum autem animalis inrationalis intellectum
420 I, XIII | 13.9. Communem hominis animaliumque esse memoriam. Nullum autem
421 II, XXV | uipereo ueneno consumunt, animamque nostram crudeli uulnere
422 III, XLIII | escam. Carnalibus quippe animis nec alta nimis de caelestibus
423 III, XXVIII | praestare. ~ 28.2. Amicitia est animorum societas; haec quippe a
424 II, XXXVIIII| caelestibus deorsum deiectam aninam pertrahant, secumque, quod
425 II, XXXII | resipiscat. Et si sancti toto annisu contendunt superare uitia
426 I, XIX | statim post quadringentos annos egressi sunt, ut fuerat
427 I, VII | unum tempus est, nec unus annus unum tempus est, nec unus
428 I, XIIII | habitationem ascendunt, quod antiquis patribus non dabatur. Nam
429 III, V | restituuntur. Namsaepe multos, quos antiquus hostis luxuriae uoragine
430 I, VIIII | esse conperitur. Qui modus antitheta dicitur, quod latine oppositum,
431 I, XXVII | illis solis terribilis apareat quos conscientia in malis
432 III, VII | prauorum oculi ad conuersionem aperiantur. Vnde et trium puerorum
433 III, XLIIII | clausae sunt, et non est qui aperiat. ~ 44.5. Qui docendi accepit
434 III, XLIII | omnibus ea quae sunt clausa aperienda sunt. Multi sunt enim qui
435 I, XIIII | poenaliter detinebantur, uiam aperiret reuertendi ad caelos, secundum
436 III, LVIIII | nesciunt. Quod probatur per apocalipsin Iohannis, qui contra huius
437 I, XVI | sicut ecclesiae Pergami in Apocalypsin dicitur: Habes tenentes
438 III, XLVIII | potestatis uenerint, in apostasiam confestim labuntur, tantoque
439 III, XII | quae leguntur, ut iuxta apostolica monita et teneamus quae
440 III, XLVIII | innotescat. Probatur autem hoc apostolico exemplo, qui datam sibi
441 I, XXVII | conscientiarum et mitis apparebit in iudicio Christus electis
442 III, XLVIII | Vilis incedam et uilis apparebo ante Deum qui elegit me. ~
443 III, XXIIII | Ita et uos foris quidem apparetis hominibus iusti, intus uero
444 I, V | nunquam uisibiliter hominibus apparuisse, nisi per adsumptam creaturarum
445 III, V | recte his tribus uocabulis appellatur, quia pro suo merito aerem
446 I, V | et mutabilitatis genere appelletur. ~ 5.3. Tam clementer Deus
447 II, XXXVIII | muneribus Dei laudari non appetant, sed laudent Deum a quo
448 III, VIII | enim poena est nescire quid appetas, quam ea quae noueris non
449 II, XLII | quando, quantum et quomodo appetatur. Quid, ad rem ipsam pertinet
450 I, XIIII | quam interimeridam ille appetebat, abscondit diuinitatem,
451 II, XLI | est cupiditas, quam quidam appetentes errauerunt a fide. Si ergo
452 III, XXXIIII | regimen sacerdotii contendit appetere, ante in se discutiat si
453 II, X | incumbunt, puluere infimi appetitus obscurantur. Vnde et Dominus
454 I, XIIII | sua morte nobis medicinam aptauit, ut non esset ostensor tantum
455 II, XI | Deo placita facta? et si apti fuimus imitari iniquos in
456 I, VIII | elementorum omnium in pulchro et apto consistit. Sed pulchrum
457 II, XLIIII | excedit periculosum est, sicut aqua quae si nimios imbres praebeat,
458 III, LX | districtius poterat? guttam aquaeardenspetit, qui micas panis negauit.
459 I, XVI | quae continere non ualent aquas. ~ 16.8. Causa heresis ob
460 III, XXIIII | obtunditur. ~ 23.18. Sicut aquila ex alto ad escas conlabitur,
461 III, XV | operantur. ~ 15.7. Sicut aquilae moris est semper oculum
462 II, XXVIII | Omnes cognationes terrae ab aquilone uenient, et ponent unusquisque
463 II, XXVIII | portarum Hierusalem. Regna aquilonis uitia sunt, quae sedes suas
464 III, LVII | Assur: Ipse autem non sic arbitratur, sed ad conterendum paratum
465 III, IIII | et per hoc iuste se pati arbitretur, per quod ab illo iudicatur,
466 II, XXXVI | crescunt. At uero contra, arbores alta radice fundatae, ideo
467 II, II | ut ait quidam, nouellae arboris cuius si quisque cacumen
468 III, LVIIII | electi uero exterius quasi arborum cortices foedi, interius
469 II, X | confestim, quasi plantata arbuscula et necdum radice praefixa,
470 III, XXI | designasse allophylorum, arcam Dei gestantes. Nam, sicut
471 I, XIII | sensibus superfertur. In arce enim capitis constitutus,
472 II, I | Non paruae intellegentiae arcem peruenisse qui scit secreta
473 I, X | testantur, id est angeli, archangeli, throni, dominationes, uirtutes,
474 III, XXXVII | Et ideo quasi ex peruerso arcu sagittam emittunt, dum suam
475 III, XXXVII | contemptibilem facit. ~ 37.2. Arcus peruersus est lingua magistrorum
476 II, III | tradidero corpus meum ut ardeam, caritatem non habuero,
477 III, II | Ignis exarsit in ira mea, et ardebit usque ad inferos deorsum. ~
478 III, XLIIII | ecclesiae, calore caritatis ardentes, conticescunt a docendo,
479 II, XXXVIIII| expellit, ita saepe recordatio ardoris gehennae ardorem excludit
480 III, LX | adquirere fauores potentum; arentis terrae aquam tollere, et
481 II, XLIIII | per ieiunium abstinet et arescit. ~ 44.4b. Abstinentia et
482 III, XLVI | erudiant, aut peccantes non arguant, testante Domino ad prophetam:
483 II, XLII | Considerandum quam uehementer arguantur comessatio et sumptuosa
484 III, XLVI | corrigitur, acrius necesse est arguatur. Cum dolore enim abscidenda
485 III, XLVI | autem peccatorem conuenit argui, ita iustum non exulcerari. ~
486 III, XXI | nullatenus collegit. ~ 21.3. Arguitur eorum tepor qui, Deo uacare
487 III, XXXIII | tamen decepti agunt per argumentum diaboli fallentis eos per
488 III, II | quibus dicit: Ego quos amo arguo et castigo; alios feriendo
489 II, XLIIII | superni roris corpus suum aridum portant. Vnde et psalmus:
490 II, XLII | occidere uitulos et iugulare arietes, comedere carnes et bibere
491 III, V | hominem deprauare conatur; armatus uero tunc incedit, dum per
492 II, V | alterius membri officium arripere temptat, id quod meruit
493 III, V | spiritibus uexandi traduntur, ut arripiendi eos daemones corporaliter
494 III, XIII | litteraturae studia, tanto animus arrogantiae fastu inflatus, maiore intumescit
495 II, II | hereticos insequuntur, sed per arrogantiam eos qui intra ecclesiam
496 III, XLVI | Saepe ecclesiae censura arrogantibus uidetur esse superbia, et
497 III, XXIIII | temetipsum homo, nihilque tibi arroges quae in te sunt praeter
498 III, VIIII | Quanto amplius ad quamlibet artem homo conscendit, tanto magis
499 I, IIII | boni. ~ 4.2a. Sicut ars in artificem retorquet laudem, ita rerum
500 III, XIIII | cauenda est propositionum artificiosa subtilitas, quae callidis
|