11a-artif | ascen-confr | confu-demer | demis-equos | ergom-gerat | germi-inmod | inmor-loque | loqui-nusqu | nutri-perue | perui-quaer | quaes-seduc | sedul-thesa | thron-zona
Liber, Caput
1501 I, VIIII | supercilium hominis, paruam rem demis, sed totius corporis ingeris
1502 I, XXVIIII | prophetauimus et in tuo nomine demonia eiecimus, uirtutes multas
1503 I, V | uolueris genere locutionis illo demonstrare, quo is qui efficit per
1504 II, XI | est ut non egeat hominem demonstratorem iustitiae, sed ipsam contemplando
1505 I, X | humanis obtutibus manifestius demonstrentur. ~ 10.20. Singulae gentes
1506 III, VI | modo uacua prosperitate demulcent, modo uana formidine terrent. ~
1507 II, I | quando eum perfecte scire nos denegamus. ~ 1.6. Interdum quaedam
1508 | denique
1509 II, XXVIIII | rursum nimis tacentium uitia denotantur. Illi enim satis laxando
1510 I, VIII | transitorie dictum est a Deofiat, erat utique creatura aliqua
1511 II, XLIIII | effectus, angelis coniungitur, Deoque liberius copulatur. ~ 44.
1512 III, XXXVIIII| Deus stetit in synagoga deorum, in medio autem deos discernit.
1513 III, XXXVIIII| synagoga deorum, in medio autem deos discernit. Quod si a fide
1514 III, LVII | per hoc uita impiorum sibi deperit, iustorum autem non perit,
1515 II, XIII | deflendo quae gessit, tanto in deplorando profusius, quanto extitit
1516 II, XIII | qui sic praeterita mala deplorat ut futura iterum non committat.
1517 III, XLVIII | opus quod secum ad inferos deportent intendant. Si ergo carebunt
1518 III, XLIII | nigrescere, et, nitore saeculari deposito, lamentationis habitum de
1519 III, XXXVIII | plebis nonnumquam episcopi deprauantur, quatenus procliuius corruant
1520 II, XLI | diabolus corda hominum occultis deprauat cupiditatibus. ~
1521 I, XIX | bene sequitur: Vultum tuum deprecabuntur omnes diuites terrae. Sic
1522 III, VII | labiorum. Neque enim uerba deprecantis Deus intendit, sed orantis
1523 III, VIII | Vnde et Dauid propheta deprecatur dicens: Tunc non confundar,
1524 II, VII | propheta: Solue fasciculos deprimentes, mali est emendatio. Quod
1525 I, XII | corrruptibile adgrauat animam et deprimit terrena inbabitatio sensum
1526 III, XXII | conatur, et sopore somni deprimitur. Ille enim ad bonum nouit
1527 III, VII | inpetrat, dum Deo tantum teste depromitur. Proprium autem hypocritarum
1528 III, V | saluentur, Satanae corporaliter deputari, quatenus ex praesenti correptione
1529 I, X | ministerium salutis humanae deputati sunt, ut curas administrent
1530 II, XXXVIII | et sine caritate in uitio deputatur. ~ 38.6. Merito superbiae
1531 II, XXXVIIII| Quapropter unusquisque suae deputet culpae quod cecidit, quotiens
1532 II, XLII | accipitur gulae an indigentiae deputetur. ~
1533 III, XVIII | gerant, istis ut sua omnia derelinquant. Illi praeceptis generalibus
1534 III, LV | et uix pauca pauperibus derelinquunt. ~
1535 I, XVI | mala fecit populus meus: me dereliquerunt fontem aquae uiuae, et effoderunt
1536 III, XXXVIIII| pudenda non operuit, sed deridenda monstrauit. Habituri Sem
1537 III, XXXII | proterui delinquentibus deridendo insultant, et quantum in
1538 I, XIX | diabolum, oraculi sententiam deriuat dicens: Quomodo cecidisti
1539 I, XIX | ad membra iterum ipsius deriuetur. ] ~
1540 I, XXV | temporibus contra ecclesiam desaeuiet synagoga quam in ipso aduentu
1541 III, LVII | adgrauasti iugum tuum ualde; descende inpuluere; sede, tace et
1542 I, XIIII | posuit, quando in infernum descendens, sanctis iter ad caelos
1543 III, XV | renouata intentione, ad ea unde descenderat rursus erigitur. Quod fieri
1544 I, V | seu carnis contumelias descendisse cognoscitur. Nam et Christus
1545 III, II | sicut dum facta Sodomorum se descensurum et uisurum testatur. ~ 2.
1546 I, XVII | pecora gradientes, terram descripserunt. Verumtamen tota mente auctorem
1547 III, XXXIIII | criminis conscius timeo; si deseram, ne deterior sit culpa susceptum
1548 II, XV | fraudibus insistentes ut aut deserantur a Deo, aut flagelli inmanitate
1549 II, XV | secreto et iusto iudicio deseratur homo, et perdendus in potestate
1550 I, XX | ueritatis deseruierant, deserenda nobis praecipiuntur. Illuc
1551 II, VI | et exteriora delectentur deserendo permittat. ~ 6.2. Sicut
1552 III, LVI | dilectionem saeculare negotium deserere debent, aut certe, manente
1553 III, XXIIII | Plerumque utile est adrogantibus deseri a Deo, quatenus suae infirmitati
1554 III, LX | quia aut nos illas moriendo deserimus, aut illae nos uiuentes
1555 I, XVII | propinquet. Quod si gradiens per desertum leonem incurrerit semetipsum
1556 II, XXXII | peccati legem quam sibi deseruiendo uitiis fecit, sine uiolentia
1557 I, XX | populo umbrae ueritatis deseruierant, deserenda nobis praecipiuntur.
1558 II, XLIIII | cuius intentione cordis deseruire conatur. ~ 44.15. Corporis
1559 II, X | ubi quisque inlecebris deseruiuit; nam locus ubi praue quisque
1560 II, XLIII | propheta his qui ebrietati deseruiunt, dicens: Expergiscimini
1561 II, XV | XV. De his qui a Deo deseruntur. ~ 15.1. Deo deserente,
1562 III, LVII | odiendam uitam et futuram desiderandam erudiunt. Interdum enim
1563 I, X | in desiderio necessitas, desiderantes satiantur, et iterum, ne
1564 III, LVI | patitur iustus, ec quod ad desideratam patriam tarde perueniat,
1565 III, VII | postulatur. Ille enim precis desideratum effectum sine dubio percipit,
1566 III, I | expectatur, indesinenter desiderent. ~ 1.13. Electos uitae istius
1567 III, XVIIII | aliis quandoque praeesse desideret, iste non discipulus Christi,
1568 II, XXXVIIII| per sensus corporis opus desideriumque libidinis quatenus a caelestibus
1569 II, X | pertimescit. ~ 10.3. Fraus et desidia in omni bono opere formidanda
1570 I, XIX | ex nomine corporis caput designans. Item ex nomine capitis
1571 II, V | alteram percutiuntur, uirtutes designantur sanctorum mutuo sese affectu
1572 III, XXI | renuntiantium saeculo uaccas designasse allophylorum, arcam Dei
1573 I, X | numero lapidum ipsi ordines designati sunt angelorum, quos apostata
1574 III, XXXVI | patrum, per pondus, humilitas designatur. Qui ergo ab his tribus
1575 III, XXXV | non didicerunt? ~ 35.1b. Desinat locum docendi suscipere
1576 II, XXXIII | apparent quando ab aliis uitiis desinent. ~
1577 III, XXXII | corrigere, et bonorum non desinit detractare. ~ 32.12. Pleriquemalisimiles
1578 III, LX | quando ab scelerum opere desinitur. Verum est quod peccata
1579 III, VII | 7.13. Qui laeditur, non desistat orare pro se laedentibus;
1580 I, I | aliud pulchritudo, quia, desistente pulchritudine, homo manet.
1581 II, IIII | 4.1. Qui male agere non desistunt, uana spe indugentiam de
1582 I, XIIII | unde nobis consuluit, inde despectionem tulit, quia infirmitatem
1583 III, XXIIII | possunt. ~ 24.7. Non eorum desperanda est salus qui adhuc aliquid
1584 II, XIIII | Amplius laetatur Deus de anima desperata et aliquando conuersa, quam
1585 I, XVIII | gignerent. Ne ergo de obscuris desperatio fiat, ea quae manifesta
1586 II, IIII | peccata distringit, ueniam desperemus; sed utroque periculo euitato,
1587 II, XV | aut flagelli inmanitate desperent. ~ 15.3. Ingemiscendum est
1588 III, XLVIII | subditos in sui conparatione despiciant, eosque quibus praeesse
1589 II, XV | cogitare. Nonnulli autem ita despiciuntur a Deo, ut deplorare mala
1590 II, XL | Ruina adulterii excipitur destina matrimonii, meliusque est
1591 III, XV | est ad uisum principium, destinaret quae contemplationem significat,
1592 II, XLII | uentri et escae, quae sunt destruenda, testante apostolo ac dicente:
1593 III, XLVII | non sunt ut ea quae sunt destrueret, ne glorietur omnis caro,
1594 II, XLII | Deus autem et hunc et hanc destruet? ~ 42.4. Proxima est uentri
1595 I, XXIII | quam uerbo tenent operibus destruunt, de ipsis legitur: Multiplicati
1596 II, XLII | uirtutes edacitatis uitio destruuntur. Inde est quod et princeps
1597 III, XLVIII | prosperitatibus mundi instanti desudat labore, et hic et in futuro
1598 III, LVIIII | superbia est. His etsi opes desunt, propter mentis tamen tumorem
1599 I, XXVII | subtilitate requiritur, eiusque detecta impietas iudicata damnatur. ~
1600 II, XLIII | sed consuetudine beluina detenti, luxuriae tantum tota die
1601 II, VIII | flendo peccati a nobis caligo detergitur, mundatis cordis oculis
1602 II, XXXVII | ueracius a uitiorum conluuione detergunt, dum ab eis contra singula
1603 II, XXXVIIII| criminibus adicit, paulatimque ad deteriora procedit. ~ 39.16. Non ita
1604 II, XIII | ponimus. ~ 13.12. Per id deteriorantur plerumque iniqui, per quo
1605 II, XXXVIII | superbia. ~ 38.1. Omni uitio deteriorem esse superbiam, seu propter
1606 III, XXV | suo, sed per inuidentiam deteriorentur et bonos a recto studio,
1607 III, XXXVIII | sacerdotes, qui exemplo deteriori populum destruant, non aedificent.
1608 III, XXXII | misericordiam, sed superbientes detestantur atque blasphemant. ~ 32.
1609 I, XIIII | qui ab eo non poenaliter detinebantur, uiam aperiret reuertendi
1610 III, XXXII | correptorum falsa criminatione detractant; et ad sui sceleris solatium
1611 III, XXXII | et bonorum non desinit detractare. ~ 32.12. Pleriquemalisimiles
1612 III, V | quando et qui decipitur sua detrimenta non sentit, sed tamquam
1613 II, XV | obruamur praecipiti, sed detur nobis locus satisfactionis,
1614 III, LIIII | ne de iustitiae tramite deuians cadat, et unde non iustificatur
1615 II, XXVIIII | inpugnat, tolerantiae uirtute deuicta discedat. ~ 29.24. Non omnis
1616 II, XXIII | ei a quo iam superati ac deuicti cognoscimur. ~ 23.2. Omne
1617 II, VIII | poenarum carnales inlecebrae deuincantur. Deinde oportet, abiecto
1618 III, XLVIII | magis occupatione saeculari deuinctus. ~ 48.5a. Non statim utile
1619 II, XXVIII | inrepunt et eam inlecebrando deuincunt. ~
1620 II, XLIIII | Cito enim per abstinentiam deuincuntur. Vnde etiam Dominus et Saluator
1621 III, XLVIII | uix ualet peccata animus deuitare quietus, quanto magis occupatione
1622 III, XII | recte sentiendo, in heresim deuoluti sunt atque in multis erroribus
1623 I, XXVIIII | Dominus iudicium ad ignem, et deuorabit abyssum multam, et comedet
1624 I, XXVIIII | domus. Pars quippe domus deuorabitur, quia illos etiam infernus
1625 III, V | quem iam perfecto scelere deuorasse uidetur. Eum uero quem non
1626 III, V | quos iam auido ore diabolus deuorauerat, rursus diuini iudicii occulta
1627 III, V | atque illuc, quaerentes quem deuorent, diffundantur, a potestate
1628 III, V | temptationum inlecebris mordet ut deuoret, adhuc quasi in maxillam
1629 I, XIIII | corpoream habeat Pater, sed dextera Patris beatitudo est sicut
1630 III, XV | excipitur luxu. ~ 15.10. Oculum dextrum scandalizantem quem euelli
1631 II, XLI | cupiditatis exaestuant, flatu diabolicae inspirationis uruntur. Accendit
1632 III, V | inlabitur. ~ 5.15. Temptationum diabolicarum initia fragilia sunt, quae,
1633 III, V | facit intellegere, quatenus diabolicum errorem interius cognoscant,
1634 III, XIII | fidem perducerentur. Namsi dialectici acuminis uersutia, aut rhetoricae
1635 I, XIII | pertinent sensus "uide" dicamus, ueluti cum dicimus: "uide
1636 III, VIII | utilitate uel dignitate dicantur. Erit enim antea quisque
1637 I, XV | nondum tamen manifeste dicebatur, eo quod tempus ostensionis
1638 I, XIX | uult intellegere mundum dicendo: Et concurrere faciam Aegyptios
1639 I, XXVIIII | et Dominus dicit: Multi dicent mihi in illa die: "Domine,
1640 I, XXVII | Christus, sed in euangelio dicere et scire discipulos noluit.
1641 I, VIII | uox. Sed quia, antequam diceretfiat, nulla extitit creatura,
1642 I, VIII | Spiritus Sanctus superferri diceretur. Quod et apostolus indicat,
1643 III, XLVI | imitantes Hieremiam prophetam diceritem: Quis dabit capiti meo aquam
1644 III, LVIIII | mundi amatores sic ait: Dicis quod diues sum, et locuples,
1645 III, XXIIII | 1. Tam in factis quam in dictis cauendam esse iactantiam;
1646 I, XV | Balaam. Vnde et multi in fine dicturi sunt Domino: Virtutes in
1647 I, VIII | non dies primus, sed dies dictus est unus. Et idcirco ipse
1648 III, XXXV | poterunt, quod ipsi non didicerunt? ~ 35.1b. Desinat locum
1649 I, XX | XXI. De differentia testamentorum. ~ 20.1-2.
1650 I, XXVII | accusat. ~ 27.10-11. Duae sunt differentiae uel ordines hominum in iudicio,
1651 III, VII | proponamus, ut hoc ipsud quod differimur diuinae reputetur iustitiae
1652 III, LV | praui cupiditatis causa aut differunt, aut peruertunt iudicia,
1653 III, VII | quorundam orationes, ut, dum differuntur, fortius excitatae maioribus
1654 III, VIIII | ideo quod scire cupiunt difficulter inueniunt, ut pro maximo
1655 III, VII | atque dispargitur. ~ 7.16. Diffidentia nascitur inpetrandi orata,
1656 I, XXIII | nec unquam pro ueritate diffidit. ~ 23.2. Saepe ex discipulis
1657 III, V | quaerentes quem deuorent, diffundantur, a potestate tamen diuina
1658 II, XIII | quisque sumit, quando per dignam paenitentiam sua praua facta
1659 III, XLIII | et laude et increpatione digni essent. Ille uero indiscrete
1660 I, XV | manet. ~ 15.8. Aliquando non dignis et reprobis dona Sancti
1661 III, XXXIIII | solam nominis appetunt dignitatem. ~ 34.6. Dummalisacerdotes,
1662 III, XXXIIII | ambitione, atque abiecto opere dignitatis, solam nominis appetunt
1663 III, LVII | tunc se sciant grauiori dignos sententia, quando praeualuerint
1664 III, XXI | affectibus a recto itinere minime digressae sunt, ita et uir mundo renuntians,
1665 III, V | et malum praediti ratione diiudicent, ne eos diabolus per speciem
1666 II, XXXVI | consurgimus, ad uitia sine labore dilabimur. Ista enim prona, illa ardua
1667 II, XXXVI | altiora pertingant, ita et qui dilabuntur ad uitia, non statim a magnis
1668 II, XLI | adnuntiat dicens: Propterea dilatauit infernus animam suam, et
1669 I, XXIII | propheta: Quid est quod dilectus meus in domo mea fecit scelera
1670 III, II | caritate, ut Deum ardentius diligamus. ~ 2.2. Gemino more Deus
1671 III, XXXVIIII| si tamen patrum facta non diligant, sed tantum operiant nec
1672 III, LVIII | Qui uitae futurae praemia diligenter excogitat, mala omnia uitae
1673 I, XVII | considerantes, et ipsa amplius diligentes, usque ad eorum cultum euanuerunt. ~
1674 III, XLVI | studia sacerdotum multa diligentia etiam parua plebium facta
1675 II, XXVII | bona patent, apud examen diligentissimi et acutissimi iudicis reproba
1676 III, I | corripitur flagello qui a Deo diligitur, si peccauerit, dicente
1677 III, II | culpa. Flagellum namque tunc diluit culpam, cum mutauerit uitam.
1678 I, XIX | dum tantum centumusque ad diluuium inueniantur ex quo haec
1679 I, XVII | philosophi praedicantur in dimensione temporum cursuque siderum,
1680 II, XXXVII | Aduersus iram tolerantia dimicat; ira autem semetipsam necat,
1681 I, XXV | contra miraculis coruscantes dimicaturi sunt. ~ 25.6. Grauius sub
1682 I, X | ruinam angelorum malorum est diminutus, ex numero electorum hominum
1683 II, XV | prophetam Dominus loquitur: Et dimisi eum, et reduxi eum, et reddidi
1684 III, XXVII | ita orare nos praecepit: Dimitte nobis debita nostra, sicut
1685 III, LX | potueris; altera spiritalis, dimittere a quo laesus extiteris.
1686 II, XLII | carnes et bibere uinum; si dimittetur iniquitas haec uobis, donec
1687 III, XXVII | Non enim posse peccata dimitti ei qui in se peccanti debita
1688 III, XXVII | debita nostra, sicut et nos dimittimus debitoribus nostris. Iustum
1689 III, XLVI | minora peccata fratribus non dimittunt. ~ 46.21. Hypocritae trabem
1690 II, II | credendum est quod sensu carnis dinoscimus, sed magis etiam quod intellectu
1691 II, XXI | inlicitum, quod lex prohibere dinoscitur. Ille ergo mercedem boni
1692 I, XIX | manus meas et pedes meos, dinumerauerunt omnia ossa mea, et diuiserunt
1693 III, II | scribitur: Operiantur sicut diploide confusione sua. Diploidis
1694 III, II | diploide confusione sua. Diploidis enim duplex uestimentum
1695 III, VII | quae commisimus, quamque dira inferni supplicia quae timemus. ~
1696 II, V | nec uiri est ut ambulet et dirigat gressus suos. ~ 5.4. Sciant
1697 III, VII | Deum uere et simpliciter dirigatur. Namreuera tunc inpetranda
1698 III, LI | communicant, si, quod illi diripuerunt, isti retentant. ~ 50.9.
1699 I, XXIII | tali communione mundari, discant nihil ad emundationem proficere
1700 I, XXIII | arbitratus est fructum. ~ 23.4. Disce quomodo se ad martyrium
1701 II, XXVIIII | tolerantiae uirtute deuicta discedat. ~ 29.24. Non omnis qui
1702 III, LVII | exmalisquae in Aegypto patiebantur discedere, et ad promissam patriam
1703 II, XXIII | non ab ea, cum uolumus, discedimus, quia iam necessitatis uinculo
1704 II, XXV | bonis intellectu rationis discernat. ~ 25.10. Item nihil iuuat
1705 II, XXV | malum sensu prudentiore discernimus, nisi opere aut mala cognita
1706 III, XXXVIIII| deorum, in medio autem deos discernit. Quod si a fide exorbitauerit
1707 II, XLII | desiderio seruiatur; nec facile discernitur utrum quod accipitur gulae
1708 III, XLVI | putatur a prauis, quia non discernunt recto oculo quod a bonis
1709 I, XIIII | Christus in caelum ascendens discessit quidem carne, sed praesens
1710 III, XVII | Nonnulli, etsi non corporali discessu, spiritali tamen ab eis
1711 I, XIX | pertineat, qui prudenter legerit discet. ~ 19.6. Tertia regula est
1712 III, VIII | enim nescimus, lectione discimus; quae autem didicimus, meditationibus
1713 III, XII | hoc cognoscent quia mei discipuli estis, si dilectionem inter
1714 I, XXVII | euangelio dicere et scire discipulos noluit. Nam dum dicat idem
1715 II, XXXVI | Quiescite agere peruerse, discite benefacere. ~ 36.6. Prius
1716 I, XI | uirtutis, ex ipsa reuerentia discitur creationis, dum omnia dixit
1717 III, XXXI | optandum utmaliinuicem sint discordes. Vnanimitatem quippe malorum
1718 III, XXXIIII | sit congrua; quod si non discrepat, humiliter ad id quod uocatur
1719 III, XXXVI | Qui ergo ab his tribus discrepauerit non metallum, sed terra
1720 II, XXXVIIII| elationis. Sed Dei seruus discrete utrumque pensans, sic cauet
1721 III, XVII | communes sunt conuersatione, discreti tamen sunt corde uel opere;
1722 II, XXXIIII | Item quaedam uirtutes dum discretioni non seruiunt, in uitiis
1723 II, III | hominem odit. 3.8. Bonorum discretionis est non odire personas sed
1724 III, XLVII | tamen aequus Deus ideo discreuit hominibus uitam, alios seruos
1725 I, X | etiam Ezechiel propheta discribit sub totidem nominibus lapidum,
1726 III, XXXIIII | miser metuo et in tanto rei discrimine quid sequar ignoro.] ~ 34.
1727 I, XVI | ingenti studio mendacia sua discunt, et labore uehementi, ne
1728 III, IIII | portat quod patitur si sua discusserit mala pro quibus illi infertur
1729 III, XXXIIII | contendit appetere, ante in se discutiat si uita honori sit congrua;
1730 III, LII | Qui autem repulso furore discutit, facilius ad contuendam
1731 III, LII | sapientes uideantur, non discutiunt causas, sed adserunt, sicque
1732 I, XXVI | saeculi zizaniam a frumento disiungi. ~
1733 III, VII | quae uento fertur atque dispargitur. ~ 7.16. Diffidentia nascitur
1734 III, LX | tristitia, merces pereat dispensata. Tunc autem bene tribuitur,
1735 III, V | uirtustantatolerare potuisset, si superna dispensatio pio moderamine nequitiam
1736 I, X | Spiritus, sed pro incarnationis dispensatione solus Filius intellegitur. ~
1737 III, XXXIII | ceruicem cordis iugo diuinae dispensationis. ~
1738 III, XVI | et inde se subtrahant ubi dispersi sunt. ~ 16.6. Iusti qui
1739 III, XLVI | pascunt populum meum, uos dispersistis gregem meum, eiecistis et
1740 III, XL | iracundus, quia cor eius dispersum in rerum curis non colligitur
1741 III, XXXII | bonorum suscipiunt, ne unde displicent emendentur, adicientes in
1742 III, XXXII | cum corriguntur ea quae displicere in amico uidentur; et hoc
1743 I, XVII | Deum cognouerunt, sed quia displicuit illis humilitas Christi,
1744 I, II | inferius iuxta aequitatem disponens praeordinat. ~
1745 II, XXXI | Plerumque sine iuramento loqui disponimus, sed incredulitate eorum
1746 III, V | in nouissimis supplantare disponit. Proinde quamuis quisque
1747 III, LVIII | permittit. Namtunc eis gaudia disponuntur aeterna, quando praesenti
1748 II, VI | futuro examini. ~ 6.4. Mira dispositio est supernae distributionis
1749 II, VI | homo diuinam perscrutare dispositionem, et occultum praedestinationis
1750 III, LVII | omnia, ut et ipsi qui eius dispositioni aduersantur eius impleant
1751 III, XXII | Qui saeculo renuntiare disposuit, transgressionis reatu adstringitur,
1752 III, XIIII | uersutis adsertionibus prauorum disputatio innodatur, ut recta esse
1753 I, XVI | quando patuerit quaelibet dissensio. ~ 16.6a. Sancta ecclesia
1754 III, XXVIII | unum omnes generaliter sine dissensione sapiebant. ~ 28.4. Amicitia
1755 II, II | uero a Christiana doctrina dissentiunt. Multi quoque fidem Christi
1756 II, XLII | utendum. Nam, ut philosophi disserunt, cibos inuentos esse ut
1757 I, XVII | nesciunt ratiocinare; ideo non dissimiles gentiles homines animalibus,
1758 I, XXVII | reuertuntur. Retributio autem dissimilis, sicuti per eundem Salomonem
1759 III, XXV | uelut parietem uirtutes dissimulant, uitia uero perquirunt,
1760 III, L | iustus etiam malorum errores dissimulare nouit, non quod iniquitati
1761 III, XLIIII | Namsi corrigere potest et dissimulat, uerum est quod consensum
1762 I, XVI | effoderunt sibi cisternas dissipatas quae continere non ualent
1763 III, XXVII | qui semetipsos a caritate dissociant. ~ 27.3. Sicut mater ecclesia
1764 III, XLII | eo uirtus humilitatis, ne dissoluatur uita subditorum in uitiis;
1765 III, XXX | glutinatur, eodem suspenso dissoluitur. ~ 30.2b. Illa uera est
1766 II, X | statim consequitur, spe pene dissoluta languescunt. Vnde et magna
1767 III, XVIIII | superni amoris propositum dissolute appetunt, tanto procliuius
1768 II, XXXIIII | gignit; et nimia pietas dissolutionem disciplinae parturit, et
1769 III, XXXVIII | eorum sunt. Multum ergo distant damna morum a damnis temporalium
1770 I, X | 10.14. Inter angelos distantia potestatum est, et pro graduum
1771 I, X | fecit eum Deus. ~ 10.6. Distat conditio angeli a conditione
1772 I, VIII | ita et mundus per hoc quod distenditur tempore, deficit, quia unde
1773 I, XIIII | confusus, nec naturarum distinctione geminatus. ~ 14.6. Ideo
1774 I, X | praecepit. ~ 10.15. Nouem esse distinctiones uel ordines angelorum sacrae
1775 II, XLII | 13. Quattuor sunt genera distinctionum in gulae appetitu, id est,
1776 I, XVIII | 11. Lex diuina in tribus distinguitur partibus, id est in historia,
1777 II, V | Spiritalis gratia non omnibus distribuitur, sed tantummodo electis
1778 I, X | dignitate ministeria eisdem sunt distributa, aliisque alii praeferuntur
1779 II, VI | dispositio est supernae distributionis per quam hic iustus amplius
1780 I, XV | cunctis est credentibus distributus, iuxta quod per prophetam
1781 III, LIIII | nec eam muneribus acceptis distribuunt, ut, dum de iusto iudicio
1782 III, II | disciplina ut filios pater, sed districta damnatione, ut hostes aduersarius,
1783 II, XXXII | auctores. Nam si unum uitium districte uitetur et alia neglegantur,
1784 I, XXVII | crediderunt? ~ 27.3. Ad districti examen iudicis, nec iustitia
1785 III, LX | retribui subtilius, quid districtius poterat? guttam aquaeardenspetit,
1786 III, XXXVIIII| reprobis tolerandus magis quam distringendus a plebe est. ~
1787 II, XVIIII | reatu nequiore labuntur qui distringere minora sua facta contemnunt. ~
1788 II, IIII | neque, quia iuste peccata distringit, ueniam desperemus; sed
1789 III, LIIII | appetunt, praemio aeterno ditentur. ~ 52.4. Omnis qui recte
1790 III, LX | perit, manet autem erogatum. Diuenim cum rebus nostris durare
1791 III, VI | Deum conuertunt. ~ 6.6-7. Diuersae qualitates sunt somniorum.
1792 II, V | 7. In diuisione donorum diuersi percipiunt diuersa Dei munera;
1793 I, XVIII | uniuscuiusque intellectu diuersus, in se tamen permanet unus. ~
1794 II, II | arbitrio conditus, sua sponte diuertit a Deo, ita ex propria mentis
1795 II, XVII | si possunt, a ueritate diuertunt. Sunt enim qui ignoranter
1796 III, XXXI | adprobat, qui malos contra se diuidit, quos in necem suam concordasse
1797 I, XXVII | et reproborum. Qui tamen diuiduntur in quattuor. Perfectorum
1798 I, XVI | quam sit obscuritas est diuinarum scripturarum, in qua caligantes
1799 II, XLIIII | mysteriorum caelestium reuelantur diuinique sacramenti arcana panduntur.
1800 III, XLVII | hominis humano generi poena diuinitus inlata est seruitutis, ita
1801 III, VIIII | quod ille tantum secreta diuinorum scrutabitur mandatorum,
1802 I, XIX | dinumerauerunt omnia ossa mea, et diuiserunt sibi uestimenta mea, et
1803 I, XVI | decertentur et qui inuicem sunt diuisi, in aduersitate ecclesiae
1804 II, V | consequuntur. ~ 5.7. In diuisione donorum diuersi percipiunt
1805 II, XV | eis sortem et manus eius diuisit eis eam in mensuram, usque
1806 I, XI | unitus, esset in semetipso diuisus, et qui imperanti Domino
1807 III, XXVIIII | inter Eleazarum ulcerosum diuitemque superbum. Per aduersa igitur
1808 II, X | sollicitudine saeculi, uel fallacia diuitiarum suffocant uerbum, et sine
1809 III, LX | est rem pauperum praestare diuitibus, et de sumptibus inopum
1810 III, LX | 19. Nonnumquam largitas diuitum prodiga, non ad utilitatem,
1811 III, XXIIII | nam quae simulata sunt diuturna esse non possunt. ~ 24.7.
1812 III, XV | interualla resumit, quia diuturnitate contemplandi lassatur. ~
1813 III, IIII | IIII. De tolerantia divinae correptionis. ~ 4.1. Murmurare
1814 II, XXIIII | meas Domino. Supra enim dixerat: Quoniam tacui, hoc est
1815 II, XVIII | apostolo adtestante qui ait: Si dixerimus quia peccatum non habemus,
1816 III, VI | scripturae dicentis: Si dixerint uobis, et ita euenerit,
1817 I, VIIII | uermiculum natura malum dixeris, uniuersae creaturae iniuriam
1818 II, XIII | tunc iam longe erit, quando dixerit: ite in ignem aeternum.
1819 II, XXIIII | peccatum meum cognitum feci, et dixi: pronuntiabo aduersum me
1820 I, XX | incommutabilis, quid cuique, ut diximus, tempori commodum ruit,
1821 I, XIX | contra diaboli corpus, multa dixisset sermo propheticus, rursus
1822 I, VIII | fiat aliquid" sic Deus dixitfiat caelum in principio. Illud
1823 III, XXXII | obstinationem admoniti dicens: Doce iustum et festinabit accipere.
1824 III, XLIII | eos infra positi facilius doceantur; unde et apostolus: Haec,
1825 III, XXXVI | ecclesiastico quid sequatur, quid doceat, quomodo uiuat. Per qualitatem
1826 III, XV | igitur per contemplationem docebit errorem, melius si euellit
1827 III, XXXVII | habentes, multa et bene docentes, nihil autem operantes imitantur
1828 III, XXXVII | peruersus est lingua magistrorum docentium bene et uiuentium male.
1829 III, XXXVI | perderet praedicandi si bene doceret, et male uiueret. Vnde et
1830 III, XIIII | legere. ~ 14.2. Conlatio docibilitatem facit; nam propositis interrogationibus
1831 III, XXXVI | inquiritur, ita in omni doctore ecclesiastico quid sequatur,
1832 III, XLV | noluerint, dum propheta doctorem ecclesiae instruat ad summum
1833 III, XII | libris nostrorum inserunt doctrinamque ueram adulterando corrumpunt,
1834 I, XXVII | poena damnationis. ~ 27.5. Doctus pariter et indoctus moriuntur,
1835 III, XXXVI | mandatis minimis, et sic docuerit, minimus erit in regno caelorum;
1836 I, XVI | prophetam congrue dicitur: Docuerunt linguam suam loqui mendacium,
1837 III, XII | quippe pacis quam Christus docuit non sequuntur, de qua idem
1838 III, XII | possint prauitatem peruersi dogmatis sub specie persuadere ueritatis. ~
1839 III, LVIIII | habentur. Minus autem carendo dolemus quae minus possidendo diligimus. ~
1840 II, XXI | et sunt qui non solum non dolent gessisse malum, sed etiam
1841 II, XXI | in eo uoluntas peccandi; doletque sibi inlicitum, quod lex
1842 III, V | cordis illi exaggerat, aut dolores corporis suscitat. Hinc
1843 I, XXVIII | est propter cruciationem dolorum, et tenebrae propter lucis
1844 III, V | superbiae ruina. Vndique enim dolos praeparat, quousque inueniat
1845 II, VII | Percussisti eos et non doluerunt; adtriuisti et rennuerunt
1846 III, XXVII | alios perniciosum animae dolum seruant. A regno enim
1847 II, XXXVII | 3. Libidinem abstinentia domat. Nam quantum corpus inedia
1848 III, XLVIII | principatus, non nocere, nec dominando premere, sed condescendendo
1849 I, XIX | annis non seruierunt, quia] dominante Ioseph, Aegypto dominati
1850 III, XLVII | agendi seruorum potestate dominantium restringatur. Namsi omnes
1851 II, XXXII | perdurare, cuius alia uitia dominantur in corde. ~ 32.6. Nonnunquam
1852 II, XLII | ingluuiem. ~ 42.11. Nemo potest dominare ceteris uitiis, nisi prius
1853 I, XIX | dominante Ioseph, Aegypto dominati sunt [ubi iterum a pane
1854 I, X | angeli, archangeli, throni, dominationes, uirtutes, principatus,
1855 II, XXXVII | septiformi gratia plenus, a dominatu uitiorum nos eruit, et quos
1856 II, XV | daemones suscipiunt. ~ 15.4. Dominici contemptores praecepti,
1857 I, XVIII | capacitatem, singulis sermo dominicus congruit; et dum sit pro
1858 III, XXIIII | ostentationis appetitum dominio daemonum inmundorum subiciuntur,
1859 III, V | Et qui interius amisit dominium, exterius commouet bellum. ~
1860 III, XLVI | prophetam: Speculatorem te dedi domui Israhel. Si non fueris locutus,
1861 III, XLVIII | Potestas bona est quando Deo donante est, ut malum timore coerceat,
1862 III, XLVIII | saepe misericordi clementia donat. ~ 49.3. Dedit Deus principibus
1863 II, V | qui ea quae a Deo illis donata sunt in malos usus adsumunt,
1864 II, V | sed tantummodo electis donatur: Non enim omnium est fides.
1865 III, XXII | cupiditatibus saeculi, ei qui dormitans exsurgere conatur, et sopore
1866 III, VII | unusquisque in fide nihil dubitans, nam qui dubitat similis
1867 III, VII | nihil dubitans, nam qui dubitat similis est undae maris,
1868 II, XIII | Nullus enim de bonitate Dei dubitet, sed sola accipientium prauitas
1869 II, XXXVIIII| uicerint gloriantes, ad tartara ducant. ~ 39.23. Quando inpulsu
1870 III, V | dissoluat secumque ad tartara ducat. ~ 5.23. Argumenta machinationum
1871 I, XXIII | altero, et quo non uult ipse ducatur, nisi quod et propter gloriam
1872 III, XLVIII | per ecclesiasten dicitur: Ducem te constitui, noli extolli. [
1873 III, LVII | praeparentur, dicente propheta: Ducent in bonis dies suos, et subito
1874 II, XL | matrimonii, meliusque est uxorem ducere quam per libidinis ardorem
1875 I, V | secundum similitudinem species ducuntur ad Deum, neque pro substantiae
1876 III, XIII | linguae ornamenta laqueos dulces adspargit. ~ 13.9. Nihil
1877 III, XXVIII | Amicitia et prosperas res dulciores facit, et aduersas communione
1878 III, XVIIII | animus cuius haec adhuc uita dulcis est; iste enim quid de supernis
1879 III, XXXIIII | appetunt dignitatem. ~ 34.6. Dummalisacerdotes, Deo ignorante, non fiant,
1880 I, XIX | sicut in Euangelio dicitur: Duodecim uos elegi, sed unus ex uobis
1881 III, XXVIII | incipit, nam minus quam inter duos dilectio esse non poterit. ~
1882 II, XXXIII | superbiam itur. Vnde fit ut duplicati sit criminis reus qui et
1883 II, XIII | agnoscere, nec deflere. ~ 13.5. Duplicem habere debet fletum in paenitentia
1884 III, II | propheta, pro suis peccatis duplicia recipit. ~
1885 III, LX | Diuenim cum rebus nostris durare non possumus, quia aut nos
1886 III, LVIII | speratur temptatio, grauat; dure autem premit, si non sperata
1887 II, X | praeparantur quo firmius duri itineris labores et inchoant
1888 I, XXV | sordidentur iniqui, et ut diabolo durior crescat damnationis sententia. ~
1889 III, XLVI | 16. Doctores nonnumquam duris feriunt increpationibus
1890 III, XXXII | fluxa; ad bene consentiendum durissima. ~ 32.10. Probat Salomon
1891 II, V | hominem, non eius faciendo duritiam, sed non auferendo eam quam
1892 I, IIII | est illud quod ex silice duro scintilla excutitur. Et
1893 I, VIII | laudem eius ad Deum referens eamque melius in diuina ratione
1894 II, XXIII | ne in deterius peccando eatur. ~ 23.5. Nequissimum est
1895 II, XLIII | XLIII. De ebrietate. ~ 43.1. Esca crapulam,
1896 II, XLIII | statum mentis euertunt, et ebrios faciunt; luxuriam quoque
1897 III, LVI | taedium patitur iustus, ec quod ad desideratam patriam
1898 III, XLV | 45.3. Multi praesules ecclesiarum, timentes ne amicitiam perdant
1899 III, XLVIII | agnoscant. Quibus congrue per ecclesiasten dicitur: Ducem te constitui,
1900 III, LIII | eandem potestatem disciplinam ecclesiasticam muniant. Ceterum intra ecclesiam
1901 III, XXXVI | inquiritur, ita in omni doctore ecclesiastico quid sequatur, quid doceat,
1902 I, XXIII | homo, et sic de pane illo edat, et de calice bibat. ~
1903 II, XLII | et saepe abiecta et uilia edendi cupiditate sumuntur. Sicque
1904 III, XIII | rhetoricae artis eloquentia editi essent, nequaquam putaretur
1905 I, XIIII | potest nisi a matre prius editum, in lactis sucum uertatur,
1906 I, XIIII | conceptus est, nec purus homo editus est; nec postea meritum
1907 III, XLIII | eorum moresque desiderant, edocere. ~ 43.5. Coruus, dum suos
1908 II, XLIII | quantum satis est necessitati, edocet Timotheo bibere apostolus,
1909 II, XIIII | quippe et legis testimonio edocetur quod homo de suo extreme
1910 II, XLIII | sicut panem cum pondere edunt, ita et aquam cum mensura
1911 I, VIIII | Cuiusque pro peccato ista effecta sunt noxia, quae illi omni
1912 I, IIII | ex pulchritudine factorum effector operum agnoscatur, non tamen
1913 II, XLI | adsequuntur, quatenus de effectu mali desiderii fortius puniantur.
1914 III, XXXVI | utiliter profertur, quando efficaciter adimpletur. ~ 36.3. Vnusquisque
1915 I, XXIV | persequentium audacia ferocior efficiatur. ~
1916 II, V | conuersione postremi, subito efficiuntur uirtutis culmine primi. ~
1917 II, XI | imitantur et de moribus alterius effigiem uirtutis sumunt, tanquam
1918 I, XVI | dereliquerunt fontem aquae uiuae, et effoderunt sibi cisternas dissipatas
1919 I, II | pereant. Nullatenus ergo posse effugi Deum quempiam. Qui enim
1920 II, XXVI | tamen conscientiae suae effugire non potest. Nam etsi aliis
1921 III, VII | eius ferre non sustinentes effugiunt. ~ 7.4. Oratio cordis est,
1922 I, XV | erit in nouissimis diebus, effundam de Spiritu meo super omnem
1923 II, XVII | inuestigauerunt eum. Et psalmus: Effunde, inquit, iram tuam in gentes
1924 III, LV | obnoxium prodere, et ad effundendum sanguinem infelicium uocem
1925 III, LX | Reprehensibilis est superflua effusio largitatis: nam qui modum
1926 II, XXXV | imitatur uitium prodigae effusionis, et uirtutem parcitatis
1927 II, V | datur ita habere uni, ut non egeant alteri. ~ 5.9. Posse fieri
1928 II, XI | Iste ergo tantus est ut non egeat hominem demonstratorem iustitiae,
1929 III, XXX | ueraciter quaerit, qui nihil egendo eam appetit. Namilla ex
1930 III, XXII | habere plura, unde sibi egenisque sufficiat, quatenus his
1931 III, LX | simulando minus largimus, non egentem, sed Deum fallimus, cui
1932 III, LX | elemosinae: una corporalis, egenti dare quicquid potueris;
1933 III, LVIIII | et locuples, et nullius egeo; et nescis quia tu es miser,
1934 III, LX | si amplius possumus et egestatem simulando minus largimus,
1935 III, XXII | mentes futuras filiorum egestates, persuadet habere plura,
1936 III, XLVIII | eius esse debet numquam egredi a ueritate; quod si casu
1937 I, XVI | eice eos a facie mea et egrediantur. Per Moysen quippe et Samuhel
1938 III, LXII | tamen dum ex corpore isto egreditur, pertimescit ne dignus supplicio
1939 I, XIX | post quadringentos annos egressi sunt, ut fuerat repromissum,
1940 I, XIX | seruituros, et sic inde egressuros. Qui tamen [quadringentis
1941 I, XVI | anima mea ad populum istum: eice eos a facie mea et egrediantur.
1942 II, XLIIII | superare dicens: Hoc genus non eicitur nisi per orationem et ieiunium.
1943 III, XLVI | pro peccato a communione eiciunt, ut paeniteant, sed quali
1944 I, XIX | reuertitur, dicens quae eidem ciuitati specialiter contigerunt:
1945 I, XXVIIII | et in tuo nomine demonia eiecimus, uirtutes multas fecimus?"
1946 III, XLVI | dispersistis gregem meum, eiecistis et non uisitastis eos; ecce
1947 I, XXVII | subtilitate requiritur, eiusque detecta impietas iudicata
1948 III, XLVII | est subiecta seruitus quam elata libertas. Multi enim inueniuntur
1949 III, LVIIII | diuites rerum copia facit elatos, quorum non sunt opes in
1950 II, XIII | crudum, quem quanto magis elauerit, tanto amplius lutum facit. ~
1951 III, II | damnationem; secundo modo pauper Eleazar ad purgationem; tertio modo
1952 III, XXVIIII | ueluti actum est inter Eleazarum ulcerosum diuitemque superbum.
1953 III, V | bonorum interitum propheta electam dicit esse diaboli escam,
1954 II, VII | operum. Nullus ergo se putet electum, ne forte iam apud Deum
1955 II, XXVIIII | aut optime sentiendo non eleganter profertur quod intellegitur. ~
1956 I, XVI | relicta Dei ecclesia priuatas elegerunt societates? De quibus Dominus
1957 I, XIX | Euangelio dicitur: Duodecim uos elegi, sed unus ex uobis diabolus
1958 II, I | simplicitatem aliqua de elementis indigne sentiat, dum modo
1959 I, X | solidamque speciem ex caelesti elemento inducunt, per quam humanis
1960 III, LX | possumus. ~ 60.15. Duae sunt elemosinae: una corporalis, egenti
1961 III, LX | est? ~ 60.6. Nulla scelera elemosinis posse redimi, si in peccatis
1962 III, LVIIII | pauperum quos nec diuitiae eleuant, et uoluntas in eis sola
1963 III, XV | contemplationis fastigium eleuat. Multosque a contemplatione
1964 II, XXXVIII | labitur, quanto excelsius eleuatur. Qui enim per propriam superbiam
1965 I, X | et cor suum ad superbiam eleuauit. ~ 10.16. Angeli semper
1966 III, V | aditus pateat, minora potius eligenda sunt, ut maiora uitentur. ~
1967 III, LVIIII | faciunt inquietum? Et ideo eligit cupiditas inquietum esse
1968 II, XXXVIIII| fieri delectantur, et tunc eligunt seruire castitati quando
1969 I, XXIII | discipulis ad martyrium eliguntur qui suos doctores ad coronam
1970 I, VIIII | nominatur, et fit pulchra elocutio quando mox contraria prosperis
1971 II, XIIII | pedum, sed gressu morum elongamus uel propinquamus ad Deum. ~
1972 I, XVII | magis ab eo quod quaerit elongat. ~ 17.6. Qui uiam regiam,
1973 II, XXVIIII | dicta sapienter nimium tamen eloquenter. Horret enim sapientia spumeum
1974 III, LVI | 56.2. Antiqui forensem eloquentiam caninam facundiam nuncupabant,
1975 III, VI | mentes miserorum diuersis eludit imaginibus et quos uigilantes
1976 II, XIII | patientiam Dei spatium accipiunt emendandi; quam illi moram uiuendi
1977 II, VII | fasciculos deprimentes, mali est emendatio. Quod uero adiecit: Frange
1978 III, I | despecti tamen a Deo nullo emendationis uerbere feriuntur. ~ 1.10.
1979 III, IIII | per hoc quod corripitur emendatur. Vnusquisque autem tunc
1980 III, II | qua percutimur carne ut emendemur. Altera qua uulneramur conscientia
1981 III, XXXII | suscipiunt, ne unde displicent emendentur, adicientes in se aliena
1982 III, III | sentiatur atque intellecta emendetur. Namcitius uulnera carnis
1983 I, XVII | superbe ut aues, aerem, et, emergentes in profundum, ut pisces,
1984 III, LX | et misericordiae carnalis eminentior est. ~ 60.13. Quicumque
1985 I, VIIII | malis bonae naturae decor emineret? Modus iste etiam in uerbis
1986 III, XXXVII | ex peruerso arcu sagittam emittunt, dum suam prauam uitam propriae
1987 III, LX | officium miserationis, sed emolumentum sceleris; unde et Salomon:
1988 I, XXIII | mundari, discant nihil ad emundationem proficere sibi, dicente
1989 I, VIII | Verbi, non in uocis sono enuntiatum est. ~ 8.16. Non septies
1990 III, XXXII | amicos aliqua redargutionis enutrita discordia maiorem postea
1991 II, XXV | cogitationes nostrae intra nos enutritae occidunt et conceptae interius
1992 I, XIIII | est ipsum Verbum caro, ut enutriti per carnem fortioresque
1993 I, XXIII | praespexit. Vltro se Paulus apud Ephesum periculis obtulit, quia
1994 III, XXXVIIII| uolentium sarcina curarum episcopalium, prouidet saepe Deus curis
1995 III, XLII | iudicat. ~ 42.3. Agnoscat episcopus seruum se esse plebi non
1996 II, XLIIII | ieiunio. Tota enim die epulas in cogitatione ruminat qui
1997 II, XLII | tantummodo ut corpus sustentetur epulis est utendum. Nam, ut philosophi
1998 II, XLIII | luxuriae tantum tota die epulisque inseruiunt. ~ 43.6. Clamat
1999 I, XV | consolationem animae praebet. Credo equidem quod magnam laetitiam sentit,
2000 III, XXVIII | esse nolumus. Sic lapides, equos et cetera, quae licet diligimus,
|