VIII. De primordiis conversorum.
8.1. Trimodum genus est conuersionis ad Deum, inchoationis cum dulcedine,
medietatis cum labore, perfectionis cum requie. Sed tamen plerumque alii
incipiunt a dulcedine, alii a temptationum amaritudine.
8.2.
Omnis conuersus ante ex fletu inchoet peccatorum, et sic transeat ad desiderium
supernorum. Prius enim lacrimis purganda sunt uitia quae gessimus, et tunc
mundata mentis acie id quod quaerimus contemplemur, ut, dum antea flendo
peccati a nobis caligo detergitur, mundatis cordis oculis libere superna
inspiciantur.
8.3. Ante necesse est timore conuerti ad
Deum, ut metu futurarum poenarum carnales inlecebrae deuincantur. Deinde
oportet, abiecto timore, ad amorem uitae aeternae transire. Perfecta enim
caritas foris mittit timorem, qui autem timet poenam habet et non est
perfectus. Vnde et apostolus: Non enim accepistis spiritum seruitutis iterum in
timore, sed accepistis spiritum adoptionis, per quo scilicet iam non peccati
poena seruos conprimit, sed amor iustitiae liberos reddit.
8.4. Necesse est omni conuerso ut post timorem consurgere ad caritatem Dei
debeat quasi filius, ne semper sub timore iaceat quasi seruus. Tunc enim amorem
nostrae conuersionis ostendimus si denuo ut patrem diligimus quem prius seruili
mente uere ut Dominum formidabamus.
8.5. Primordia conuersorum blandis refouenda sunt modis, ne, si ab asperitate
incipiant, exterriti ad priores lapsus recurrant. Qui enim conuersum sine
lenitate erudit, exasperare potius quam corrigere nouit.
8.6. Conuersus quisque antea ab opere corrigendus est, postea uero a
cogitatione, ut prius refrenet prauum actum, deinde appetitum ac delictum, quod
iam in opere non apparet, in cogitatione nequaquam perduret.
8.7. Omnis noua conuersio adhuc pristinae uitae habet commixtionem: propterea
nequaquam ea uirtus procedere ad hominum oculos debet, donec conuersatio uetus
funditus ab animo extirpetur.
8.8. Quisquis ex deteriore iam melior esse coepit caueat de acceptis extolli
uirtutibus, ne grauius per uanam gloriam corruat quam prius per lapsum uitiorum
iacebat.
|