IIII. De spe.

4.1. Qui male agere non desistunt, uana spe indugentiam de Dei pietate requirunt; quam recte quaererent si ab actione praua cessarent.

4.2. Metuendum ualde est ut neque per spem ueniae quam promittit Deus perseueranter peccemus, neque, quia iuste peccata distringit, ueniam desperemus; sed utroque periculo euitato, et a malo declinemus et de pietate Dei ueniam speremus. Omnis quippe iustus spe et formidine nitet, quia nunc illum ad gaudium spes erigit, nunc ad formidinem terror gehennae addicit.