Caput

 1 6  |    genibus victoris supplicare fuga coegerit deprehensa: adeo
 2 16 |        animus: nam absente eo, fuga et impetus nunc his, nunc
 3 16 |   animatos vero audacia comes, fuga hostium, morarum pudor,
 4 22 |         O bellum miserabile! O fuga lugubris! O damnum in damno!
 5 22 |         Eho! Boamunde, quorsum fuga? Longe Apulia, longe Hydruntum,
 6 31 |       spargunt,Ut faciat Turci fuga, quod victoria Franci.Monte
 7 32 |     frenum, nec equum via, nec fuga gyrumSenserunt, adeo fugere
 8 40 |      pugnae: tentata est tamen fuga omnibus, sed nec uni omnium
 9 47 |       relinquere timor suadet, fuga complet. Quae relicta, vocant
10 57 |      inclusi estis, erepta est fuga, consumpta Ceres, fames
11 68 |  Princeps Antiochiae Cassianus fuga sibi consulit. ~Situm in
12 79 |    volando:Sic nocturna fugit, fuga sole oriente patescit, [
13 92 |       pugna fugam solatur, nec fuga pugnam:Turcus utram tentet,
14 93 |          De tanta turba paucos fuga salvat, et ulna:Sic aliis
15 109| sumpsisse, si quos absolvisset fuga, dolituri. ~
16 114|    attonitos fremitu ad portam fuga celeris reducit: sic quondam
17 127|      praecipiti refugarum,Quos fuga de muris ad asylum traxerat
18 133|     inde favebat,Multiplicique fuga jam luserat agmen utrumqueCum
19 133|      magno, proh Francia! proh fuga turpis [0573C] Proh pudor!
20 136|     abscessio, sed vero nomine fuga dicenda est. Juste hoc vocabulum
21 136|       ardor unicus, sola sitis fuga fuerit. Sed excusatus abit
22 147|      vix Turcorum manus evasit fuga lapsus; tandem vero pauper,
23 150|       habebat sopor altus; dum fuga vigil calles supellectile