Caput

 1 4  |           invalida, et docetur non ultra de Francorum raritate praesumere:
 2 8  |          Italiam veniens sociavit. Ultra cisque Alpes ab Illyrico
 3 11 |   correctioni nullus? nam quae jam ultra restat correctio? Nunquid
 4 18 |         quo impetrato, quid restat ultra, quin capiti diadema meo
 5 18 |           his digressum est, neque ultra congressum.» ~
 6 22 |        infidelis remittitur, neque ultra audet invadere, quem coeperit
 7 23 |           saevientes Turci, adepti ultra spem praedam, citraque bellum
 8 25 |         non esse audaciam: jam non ultra viribus contra vires decernere
 9 38 |     victoriae suae titulo, non tam ultra impertitor spontaneus, quam
10 55 |         pro Farfar nuncupat, visis ultra procul hostibus, non restant
11 64 |      dimittimus, si ab hac repulsi ultra progredimur, [0537A] nihil
12 71 |       terris hunc tantum fata, nec ultra esse sinent, et caetera
13 118| concesserat inducias breve biduum: ultra, si quidem post illum, nec
14 125|        clamorem contritorum, neque ultra sustinuit perfidorum blasphemias.
15 136|           citra metam pressero aut ultra laxavero habenas. Id opinor
16 148|    detrimenta. Sic paulatim triduo ultra Carras urbem eliciendo,
17 153|   Conticitum est de caetero, neque ultra a quoquam voluntati principis