Caput

 1 22 |      rarescit, dat terga: quodque nunquam usquam ante didiscerat,
 2 33 |     Stupeamus interim hominem qui nunquam stupuit, eique metuamus,
 3 42 |            Qui laetus, offensusve nunquam claudicat, ad rectum invitatus:
 4 46 |            crebro laedit, [0525B] nunquam mittitur, sero laeditur:
 5 51 |  excusaret, seu morbus: suam vero nunquam [0529B] dominii reverentia
 6 60 |           semper insidiis patens, nunquam desistebat cohortes fundere,
 7 64 |    milites. [0536C] ~At Boamundus nunquam pari excitus gaudio, sole
 8 64 |        transiit. O Antiochia, aut nunquam esses, aut nunquam obviasses!
 9 64 |            aut nunquam esses, aut nunquam obviasses! causa viae Jerusalem
10 64 | involvisset. O moenia! utinam aut nunquam surgeretis, aut procul ab
11 88 |        amnem:Victores instant, et nunquam sternere cessant:Donec utrasque
12 124|     egredi, regredi modo, digredi nunquam: dedit ergo poenas Normannico
13 135|         merui, vobiscum laboravi, nunquam deserui. Ab ipso bellorum
14 141|         inquit, ut Boamundus quod nunquam fecisse meminit, modo facturus
15 141|         eis praelium, quod utinam nunquam iniisset, mox inchoavit.
16 146|       permanet, quod semel coepit nunquam deserit. Laodiciam obsidet,