Caput

 1 13 |         moras increpent, quique Turcorum bella nuntient adventare:
 2 26 |       Pluentibus itaque vulnera Turcorum nervis, [0512A] nostri,
 3 32 |     sodalisQui fragor attonitas Turcorum ut perculit aures,Atque
 4 34 |         quos ubi audax comperit Turcorum rabies, ultro conversa torridam
 5 35 |        configens, juventus fida Turcorum caedunt primo pectora, mox
 6 40 | Reservatur tamen superstes unus Turcorum, non minus scelerum quam
 7 45 |    Balduinus felix Artasiensium Turcorum exclusor: sed ab Antiochenis
 8 50 |          enimvero si quod absit Turcorum armis traditus succumberes,
 9 87 |       Christique cohortesMaxima Turcorum rabies, quasi millia centum,
10 90 |   victum revolare cavernas,Fumo Turcorum qui lumina turbet eorum,
11 141|   relatoribus, urbem Meletaniam Turcorum armis circumdatam esse,
12 141|      cum civitati appropinquans Turcorum aciem non reperisset, consultum
13 147|     interimitur: comes vero vix Turcorum manus evasit fuga lapsus;