XLVII.- Balduino Artasium committitur.

Dies crastinus fulgebat, cum, reverso Antiochiam hoste, amotus est metus. Tunc Marchisides exire jussus, ut semper nulla fides regni sociis, ab ipso exteriori muro quae Barbicana appellatur, expellitur. Eustachides, Balduino, cujus consulatu longo [0525C] post tempore floruit Edessa, Artasii regimen tradit: ipse cum reliquis consulibus Airardo et Conone proficiscitur Edessam. Tancredus sciens quia militia vita est hominis, simul bello nihil tutius habens; montes proximos occupat, manu parva magnas aggrediens cohortes, tanto nomine exciti colles barbari; pars diffugium maturant, alii occursum, nonnulli intrepidi manent: ut quosdam fides eadem Francis consecrabat; reliquos abjungebat error fanaticus. Igitur qui Christum norunt. Christicolas excipiunt venientes: quibus vero hoc nomen aut nescitur tacitum, aut spernitur auditum; Barisan et Hersen oppida relinquere timor suadet, fuga complet. Quae relicta, vocant Marchisidem, ingressumque multa victualium copia opulentant. Jam [0525D] ergo mutata sede, exsul felicior urbis hospite, damna, caedem, vincula non sentit: nam solitos reditum et insidias hostis exercens, sepelit in frondibus bellum; praedam autem mulos, muliones, rhedas, rhedarios urbano spectaculo exponit: jumenta sub paleis quasi palliis onerata gemunt, eunt gnara periculi quasi periculi ignara. Jam proxima fluvio, qui Balenae oppidi jugera irrigat, pene simul urbi visa, captata, captaque sunt adeo praedae socii alii alios praevenire satagebant. Heu miseri! quid praedam distrahitis mox distrahendi praeda? quid caeditis, nectitis, angitis: mox angendi, mox nectendi, [0526A] mox caedendi. Vix enim portae hos effuderant, cum repente insidiatricem turbam irrumpere properantem pene sero repellunt.