LXXI .

Accidit per id temporis quiddam inopinabile sine exemplo casus, cujus generis nec antecessisse nec secutum esse prodigium aetas prisca meminit, aut praesens. Considebant Boamundo vocati ad coenam [0540D] comites, Flandrensis dexter, laevus Boloniensis: aderat multa plebis palatio in eodem frequentia, pars discumbentes, pars ministri, ut fit ubi principes tanti tres ad mensam conveniunt. Cibus tacitos facit; potus, quod per quemdam prudentem dictum est, loquaces: librabat Boamundus dextra cultellum post coenam, cum Flandriae comes alludens sic ait: «Quid sibi vult haec libratio? manifestum est, video, solliciti signum, non eget curis hoc tempus, hora est gaudii, non curarum: Imo, inquit Boamundus, domine comes, alia est res, praesentia [0541A] vestra non me sinit esse sollicitum, cui ludum struo dum trutino cultellum: Hunc cujus grossitudo caeteros premit (et ardebat coram eo caeteris grossior super candelabrum cereus) hunc, inquit, semel ictum in duo dispertiam.» Visus est comitibus sermo delirus, et quem nulla possit sequi effectus facultas: quapropter subjicit Flandrensis: «Aggredere quod jactas, princeps, voti compotem donabo chlamide mea; tu vero impos me tua ne abnuas donare.» Conceditur: qui mox sublato B. ictu astantem dissecat cereum, descendens quippe ex obliquo dextra facilem caute impetravit sectionem. Fit itaque cereus unus duo, quod dictu est mirabile, ardens ardentes: ardet quae ardens deciderat pars superior; ardet inferior quae fixa astabat, neminis [0541B] manu admoto igne per se accensa. Aspicientium stupent mentes, omine acti actor ipse terretur. Volitante populum rei fama, ex omni atrio, ex omni officina accurritur, stupetur, nequeunt expleri corda tuendo, adhuc stupentibus iis, adhuc mirantibus, ille subito accensus subito quoque ignis exstinguitur, augurium triste. Quod si societatem integram manendi pereundique cera et flamma conservassent, longa haereditas, longa promitteretur successio, ad supremum saeculi diem perducenda: quia vero ortus evanuit quod succreverat igniculus, sobolis quidem aruspices promittunt spem futurae, at mox transiturae. Ostendent, aiunt, terris hunc tantum fata, nec ultra esse sinent, et caetera quae subdidit Mantuanus: quae nos in nece Boamundi [0541C] junioris vidimus completa. Prodigii novitas comitem defendit: non est de oppignerata chlamide ramentum, imo opes atque inopia, hae principem illa comitem circumvallantes. Itaque non solum quod debetur non exigitur: verum etiam plurimo comes munere cumulatur.