CXLVI.- Laodicia anno
et semis expugnata capitur. [0583A]
At Tancredus semper in eodem agone permanet, quod
semel coepit nunquam deserit. Laodiciam obsidet, nec nisi captam dimissurus.
Jam tamen annuae ac pene semis morarum taedere coeperat: cum Deus artem qua
posset capi civitas inspiravit. Assueverant clausi insidiari
clausoribus, et dum in meridie foris dormiretur: aliquando cum impetu de intus
erumpebant: ut non sine caede et rapina somni rumperentur. Clamore facto exciti
Franci armabantur; Laodicenses interim re peracta illaesi redibant: ita semel,
secundo, tertio quoque exercitum fallentes, ipsos se fallendi viam ostenderunt:
quoniam ubi saepius nec dissimiliter idem iteratur, [0583B] Tancredus ut arte
artem deludat, insidiis insidias rependit. Praecipit tentorium construi, cujus
capacitati par nullum ante visum fuerat nec auditum: quaeritur quoque pinus
altissima tanto oneri columna sustinendo. Dixit, et facta sunt. Igitur arbor, sinus spatiosi per gyrum
explicantur, funes, laquei telas et coronant et tendunt. Putant qui
vident superbe actum, uti solent, ob fastum sublimare palatia in urbibus
urbani. At Tancredus in ortu luciferi militiam vocat, et eam sub umbraculo
stipat equis insidiantes, ubi opus fuerit, nihil cunctaturos, quibus nec calcar
deerat ad bellandum. Sole autem orto partem non modicam exercitus in oculis
hostium frumentatum mittit, reliqui sumpto cibo sopori vacare simulantes, spem
rapinae atque opportunitatem [0583C] spectatoribus promittunt. Videntes
oppidani altum omnia tenere silentium, sperant quoquomodo consueverant turbare
exercitum, celerique reditu improvisae tarditatem evadere ultionis. Egrediuntur ergo certatim currentes ad spolia, alii
aliis praecursum invidentes. Paucis manentibus fere exeunt omnes, adeo incautos
fallebat opportunitas simulata: currunt ad praedam et indulgetur: oneratis
jamque ad portas regredientibus, intercurritur. Nam qui obumbrati et parati
exspectant, confestim via patefacta accelerant, portis oppositi, reditum
excludunt. Tancredus super exclusos irruit, sine
cunctatione aut capiuntur, aut necantur. Perterriti itaque reliqui custodes et
paucissimi facti, [0583D] neque muris, neque sibi confidunt: petunt ultro
pacem, reseranda offerunt claustra, ad ingressum invitant, tuti commercio
egressus. Placet principi, sicque post labores
diutinos, quietis domum Antiochiam revisit.
|