XXXII.- Hugo Magnus subvenit duci et cum Raimundo comite montem superat; Terror invadit Turcos.

Sed cum Magnus Hugo diverso praelia tractuAggressus, montis latus ex facili superassetPervium, et hoste vacans: mox nec juga, nec via praecepsDeprensos inhibent, quin laxis cursor habenisRaptet equus, refugos per plana, per ardua Turcos.Hinc igitur comitem, inde ducem fugiente catervaHostili, comes accelerat metuens RaimundusNe sibi neve suis desit qui dimicet hostis:Hunc suus, hunc alii pedites, equites comitati [0515B] Belli ductorem, legionum dispositoremTanto ditabant numero, munimine, signis:Ut credi posset absentum nullus abesse,Qui meriti fuerant credi, nullum superesse.Ergo formidans ne formidabilis essetPraecidendo metum, rupto petit ordine bellum.Si furor Ideas quercus ad littoris imaSigaei rapiat, tremat omnis proximus IdaeEt mons et vallis, lateat sub pulvere Phoebus:Si lucem demas galeis aut frondibus addas:Hic status, haec species, similis fremitus, tremor idem.Turba sodalis erant comitis, turbaeque sodalisQui fragor attonitas Turcorum ut perculit aures,Atque oculos fulgor: totam occursare paventes [0515C] Europam, nullo duce, consule, rege relicto.Primo stant dubii mox ut Raimundica cuspisObvia quaeque rotat, colliditur, et subit ensis:Tunc nec Arabs jaculo, nec fidit Turcus in arcu,Sed nec equus frenum, nec equum via, nec fuga gyrumSenserunt, adeo fugere est sperare salutem.Ergo Cylix Tharsum, nemora Aetheritanga Coatrae,Antiochena Syrus, Sidonia moenia Phoenix,Artasium Jacobi, turres Elamita Calepti.Praeterea innumerae notas sibi quisque latebrasDiffugiendo petunt, sine more, sine ordine gressus.