XXXV.- Hostes caedit et fugat.

Tancredus elicitos ad pugnam videns, utpote numero fretos suorum maximo nostratum minimo ipse primus mediis praelium infert, obvium quemque aut ense dividens, aut cuspide configens, juventus fida Turcorum caedunt primo pectora, mox terga: nudi quippe laevam aliqui, pectus nonnulli. . . pus universi; galeas scuta loricas non sustinent, et vestes amplectitur. Ergo porta reduces modo quidem angusta quos paulo ante eduxerat spatiosa, adeo confusi territi amentes congloberati limina subeunt. . . . gladio urgente victoris. Quod nisi muralis [0517C] custodia grandinem saxeam pluens consertam umbonum cratem diremisset, uno impetu moenia et cives subiissent et hostes: aliis itaque admissis alii repulsi per trunca redeunt cadavera, Christo gratantes. Intra moenia dolor, extra gaudium: intra spes in timorem vertitur, extra converti nescit, sed augeri. Inter haec dies clauditur, et deliberandi opportuna consiliis nox ruit.