CXXXIII.- Anceps pugna, fugantur fideles. Ebrardus Pusiatensis fugatos revocat.

Gallica strenuitas, ingens et parva, pusillusGrex, sed grex validus, numero nequit obvia tantoPectora ferre diu, cedunt, cedentibus instantQui modo cedebant: et quantum frangere, quantumFracta subire prius victorem limina juvit,Tantum praecipites juvat accelerare recursus,Perque suo patulas pulsu revolare fenestras, [0573B] Rursus et hos illi, rursusque hi, non minus illos,Hinc illuc agitant, mox illinc huc agitandi:Sic aliis alii modo cedebant, modo versiInstabant, vicibus variis fugiendo fugandoChristicolae Mahummicolas, MahummicolarumChristicolas turmae, bellique erat exitus anceps,Et velut alludens Mars, hinc Mars inde favebat,Multiplicique fuga jam luserat agmen utrumqueCum tandem accurrens vis bellica PusiatensisEbrardus, sic fama refert, unus clypeatusPartibus in sociis ultro casu exclypeatis,Unus ad innumeras clypeus stetit, obvius hastas,«Et tonitru magno, proh Francia! proh fuga turpis [0573C] Proh pudor! exclamat: bellatum venimus, anveSaltatum? certe pueri sic fingere pugnasSunt soliti; solitae plausus celebrare puellae.Ecce minae totiens inter convivia jactae.Vosne, viri Franci? sed nec quos dicere Francas:Esse nurus digner, trepidas qui frangere caulasInclusumque pecus jugulare diu trepidastis:Exuite ergo metum, patriasque resumite vires.En ego prima feram, me caetera signa sequantur.»Sic stimulat frendens, sed agens majoribus uritSpectantes stimulis, nam protinus obice parmaePectora protectus, dextramque exertus et ensem,Unus mille viros invadit Martius heros:Voce satis, sed mota magis duce strage juventus,Seu cunctis idem fremitus, par ira, cor unum, [0573D] Mens eadem fuerit: sic cursu perpete cuncti,Hortantique favent, praecurrentemque sequuntur.