Disputatio de rhetorica et de virtutibus
   Par.
 1   |      materia et quanta ad maximas res oportunitas animis inesset
 2   |    tempore vel tali in loco talis res fieri non potuit, item non
 3   |       quia coniecturis exploranda res est, si fecisset an non.
 4   |         reddi matri praemii loco. Res in iudicio est. Et hic considerandum
 5   |     bipertito; nam tum causa, tum res ipsa removetur; causae remotionis
 6   |       benivolentia captabitur, si res ab iis fortiter, sapienter,
 7   |      servabitur, ut ita narrentur res, ut gestae erunt aut ut
 8   | narrabitur, fuisse ostendetur, si res et ad eorum qui agent naturam
 9   |       conficitur, ut certas animo res teneat auditor; nam et haec
10   |            paucitas est, quae eas res tantum ponit in partitione,
11   |            Et personis quidem has res adtributas putamus, nomen,
12   |           et quae contraria sunt: res ipsa et causa posita docebit,
13   |         vis intellegitur, et quae res harum aliquam rem consequantur
14   |       ducitur argumentatio, prout res ipsa in causa desiderabit.
15   |           oratio, quae per certas res quaedam incerta probat et
16   |           confirmatio, quia omnis res paene unde confirmari potest,
17   |        conclusionis est, per quam res dispersae in unum locum
18   |   fecisset sibi; item quam turpes res et inliberales adversarius
19   |          qua praecepisti inventas res oratorem ordinate distribuere.
20   |        sit maior translatio, quam res postulet, ut «tempestas
21   |    translatio per metonymiam, cum res per auctorem rei significatur,
22   |        brevitas pauca postulat et res ardua plura desiderat. K.
23   |        sciendum est, quod quaedam res tam clarae et tam nobiles
24   |         exsequendae. K. Has ipsas res magnopere velim cognoscere.