Disputatio de rhetorica et de virtutibus
   Par.
 1   |         circumstantias, personam, factum, tempus, locum, modum, occasionem,
 2   |       quaudo fecerit, in loco ubi factum sit, in modo quomodo fieri
 3   |     quaeris in controversiis quid factum sit, si persona facientis
 4   |     personam frustra ostendis, si factum non aderit personae. Item
 5   |           facti, id est quale sit factum, iustum an iniustum, utile
 6   |       ambas partes, sed quale sit factum quaeritur hoc modo, utrum
 7   |          quae quaerit quale illud factum sit, quod reo obicitur,
 8   |         Adsumptiva est, cum ipsum factum probari non potest, sed
 9   | Conparatio est, cum aliud aliquod factum rectum aut utile contenditur,
10   |    huiusmodi: In eo foedere, quod factum est quondam cum Samnitibus,
11   |       Concessio est, per quam non factum ipsum probatur ab reo, sed
12   |       quam eius qui accusatur non factum ipsum, sed voluntas defenditur:
13   |          quoniam, quod lex iubet, factum non est, supplicio dignus
14   |           si amicitiae quid causa factum dicitur, si inimici ulciscendi,
15   |            cum inpulsione aliquid factum esse dicet, illum impetum
16   |    superbe, crudeliter, malitiose factum proferetur: in invidiam,
17   |          nam saepe satis est quid factum sit dicere, ut ne narres
18   |         ne narres quemadmodum sit factum: et si non longius quam
19   |     dicito. A. Negotium est ipsum factum, in quo inter accusatorem
20   |       eius vel quo id nomine quod factum est appellari debeat. Ante
21   |           lege et aequitate, tale factum non vindicari. Item in eos,
22   |           si ostendi potest ab eo factum, a quo minime oportuerit,