Disputatio de rhetorica et de virtutibus
   Par.
 1   | congregavit et eos in unam quamque rem inducens utilem atque honestam
 2   |    nominamus, quaeritur, an facere rem debeat qui fecit, aut eo
 3   |            qui tyrannum occiderit, rem quam volet praemii loco
 4   |           debet, sed monstrare eam rem nihil ad se nec ad suam
 5   |        videtur affectus fuisse, ut rem perspicere cum consilio
 6   |        procedetur, et si nullam in rem aliam transiet oratio, et
 7   |          dicatur, ne quam in aliam rem transeatur. Probabilis erit
 8   |          locus oportunus ad eandem rem, qua de re narrabitur, fuisse
 9   |          et quae res harum aliquam rem consequantur faciles cognitu
10   |      assidua et vehemens aliqua ad rem adplicata magna cum voluptate
11   |        manifestum esse: quare hanc rem ex superiori vita non debere
12   |   fidelissimam demonstrare, aut in rem publicam aut in parentes,
13   |         sunt: primo, quid sit ante rem, quid in re, quid post rem,
14   |         rem, quid in re, quid post rem, ut in facto cauponis ante
15   |          ut in facto cauponis ante rem fuit, quod in itinere illi
16   |             somnium, occisio: post rem, quod solus ierit, quod
17   |        appellari debeat. Ante enim rem causa facti consideranda
18   |        quaerendum est. Post gestam rem considerabuntur signa quaedam
19   |       talia, si demonstramus illam rem, quam adversarius defendit,
20   |     oportet quae clariorem faciunt rem, ut est horrescit mare et
21   |           morte Africani castratam rem publicam» et «stercus curiae»: