Disputatio de rhetorica et de virtutibus
   Par.
 1   |  religionis, non humani officii ratio colebatur, sed caeca et
 2   |         est quae quaestio, quae ratio, quae iudicatio et quod
 3   |       iure fecisti, iure feci»: ratio est, qua utitur reus, quare
 4   |      quaestio est, utrorum sit: ratio: «pupillo enim pater testamentum
 5   |    iniqui et praemii aut poenae ratio quaeritur. Huius partes
 6   |    quaestio est «oportueritne»: ratio est: «eam enim ex bello
 7   |    quaestio est «oportueritne»: ratio est: «milites enim omnes
 8   |         est «iurene occiderit»: ratio est: «illa enim hostium
 9   |    quaestio est «oportueritne»: ratio est: «sumptus enim, qui
10   |      quaestio est «oporteatne»: ratio «non enim meum fuit officium
11   |        in concessione deposita: ratio est «nescivi non licere»:
12   |   fuerunt»: depulsio concessio: ratio «flumen enim subito accrevit
13   |       est»: depulsio concessio: ratio «vi et necessitate sumus
14   |          Nam affectionis quidem ratio perspicuam solet prae se
15   |       non faciundive excogitata ratio. Facta autem et casus et
16   | conponenda sunt, prout praesens ratio utilitatis aut decoris aut
17   |     videtur, illis sermocinandi ratio, qui causis civilibus et
18   |   habitus, naturae decus, vitae ratio, morum nobilitas. K. Quot