K. Ordo deposcit ut de partitione dicas. A. Dicam. Partitio
est rerum ad causam ipsam pertinentium divisio, quae recte habita perspicuam et
inlustrem totam orationem efficit. Quae duas habet partes: una pars est, quae
quid cum adversariis conveniat et quid in controversia relinquatur ostendit, ex
qua certum quiddam destinatur auditori, in quo animum debeat habere occupatum:
altera est, in qua rerum earum, de quibus erimus dicturi, breviter expositio
ponitur distributa, ex qua conficitur, ut certas animo res teneat auditor; nam
et haec pars habere debet brevitatem, absolutionem, paucitatem. Brevitas est,
cum nisi necessarium nullum assumitur verbum: absolutio est, per quam omnia
quae incidunt in causam genera, de quibus dicendum est, amplectimur in
partitione: paucitas est, quae eas res tantum ponit in partitione, quae
necessarie sunt dicendae iterum, et ne plura quam satis est demonstraturos nos
dicamus, hoc modo: «ostendam adversarios quod arguamus et potuisse facere et
voluisse et fecisse», cum fecisse satis est ostendere.
|