V. De ablaqueanda nouella.

Post idus octobres ablaqueanda est omnis nouella seu in pastino seu in scrobibus aut sulcis, ut amputentur radices superuacuae, quas produxit aestate: quae si conualuerint, inferiores radices faciunt interire et ita remanebit uitis in summitate suspensa: quae res eam frigori obnoxiam faciet et calori. Sed hae radiculae non ad siccum debent recidi, ne aut plures inde nascantur aut noua plaga corpori uitis inpressa ui secuti algoris uratur. [2] Recidemus autem relicto digiti spatio et, si placida ibi hiems est, apertas relinquemus uites, si uiolenta, ante decembres idus operiemus, si praefrigida, aliquantum columbini stercoris sub ipsa hieme circa uiticularum uestigia largiemur, quod contra frigus nimium Columella dicit toto faciendum esse quinquennio.