XVIIII. De horreo.

Situs horreorum quamuis ipsam septemtrionis desideret partem, et superior et longe ab omni umore et laetamine et stabulis ponendus est, frigidus, uentosus et siccus, cui prouidendum structurae diligentia, ne rimis possit abrumpi. Solum igitur omne bipedis sternatur uel minoribus laterculis, quos suffuso testaceo pauimento debemus imprimere. [2] Tunc diuisas cellas, si magnus sperabitur seminum modus, grano cuique tribuemus. Si terrae pauperes minora promittunt uel craticiis podiis erunt discernenda granaria uel uimineis uasculis redactus tenues congeremus. Sed factis granariis amurca luto mixta parietes linuntur, cui aridi oleastri folia uel oliuae pro paleis adiciuntur: quo tectorio siccato rursus amurca respergitur: quae ubi siccata fuerit, frumenta condentur. Haec res gurgulionibus et ceteris noxiis animalibus inimica est. Aliqui coriandri folia frumentis miscent ad seruandum profutura. Nihil tamen commodius erit diu custodiendis frumentis, quam si ex areis in alterum uicinum locum transfusa refrigerentur aliquantis diebus atque ita horreis inferantur. [3] Negat Columella uentilanda esse frumenta, quia magis miscentur animalia totis aceruis. Quae si non moueantur, in summitate intra mensuram palmi subsistent et hoc uelut corrupto corio cetera inlaesa durabunt. Adserit idem noxia animalia ultra praedictam mensuram non posse generari. Herba conyza sicca, ut Graeci adserunt, substrata frumentis addit aetati. Ab horreis tamen auster esse debet auersus.