XXIIII. De columbario.

Columbarium uero potest accipere sublimis una turricula in praetorio constituta leuigatis ac dealbatis parietibus, in quibus a quattuor partibus fenestellae, sicut mos est, breuissimae fiant, ut columbas solas ad introitum exitumque permittant. Nidi figurentur interius. [2] A mustelis tutae fiunt, si inter eas uetus spartea proiciatur, qua animalia calciantur, ut eam secreto non uidentibus aliis unus adtulerit. Non pereunt et neque locum deserunt, si per omnes fenestras aliquid de strangulati hominis loro aut uinculo aut fune suspendas. Inducunt alias, si cymino pascantur adsidue uel hirci alarum balsami liquore tangantur. [3] Fetus frequentant, si hordeum torrefactum uel fabam uel eruum saepe consumant. Triginta autem columbis uolantibus diurni tres sextarii tritici sufficient aut creturae, ita ut eruum fetus gratia mensibus praebeamus hibernis. Rutae ramulos plurimis locis oportet contra animalia inimica suspendere.