XIIII. De pomis.

Mense septembri circa calandas octobres uel februario tubures seremus subole uel nucleis, cuius tenera diligenter nutriri debet infantia. Sumatur cum radicibus planta diuulsa. Bubulo fimo linetur ac luto. Statuatur pingui terra et subacta subditis conchis et marina alga: terris magna sui parte condatur. [2] Alii pomis statim grana decussa et sole siccata pingui et prope cribrata terra autumno tria simul ponunt, quae feruntur in unicum coire uirgultum: quod adsidua rigatione iuuandum est atque fossura, quae solum leuiter scalpens teneritudini robur inducat. Post annum deinde uel aliquanto tardius, quae fuerit de semine planta, transfertur: et hoc genere fructus efficit dulciores. [3] Mense ianuario ultimo uel februario tuburum sulculus mirabiliter proficit cydoneo insitus. Inseritur autem melis omnibus et piris et prunis et calabrici melius trunco fisso quam cortice. Desuper qualo uel fictili uasa munitur repletis usque prope summitatem surculis terra subacta cum stercore. Prosunt tuburibus, quae melis prodesse memoraui. Tubures seruabuntur, si obruantur in milio uel urceolis picatis et oblitis.