Liber, Caput
1 1, 1 | diuersi; fluuiis quoque multum piscosis ac fontibus praeclara
2 1, 1 | salubritate ac serenitate aerum multum Brittaniae praestat, ita
3 1, 7 | pedibus eius aduoluitur, multum desiderans, ut cum martyre,
4 2, 6 | laceratus, ostendit. Qui multum miratus et inquirens, quis
5 2, 6 | plagasque perpessus, extimuit multum; atque anathematizato omni
6 2, 7 | quod firma fortium manus multum laborando nequiuerat. Nec
7 2, 9 | prouinciam uenisset, laborauit multum, ut et eos, qui secum uenerant,
8 2, 12| conlata sibi consolatione, sed multum sollicitus, ac mente sedula
9 2, 12| occurrentem cum exercitu multum inpari (non enim dederat
10 2, 20| archiepiscopo et rege Eadbaldo multum honorifice susceptus est.
11 3, 3 | ecclesiam Christi in regno suo multum diligenter aedificare ac
12 3, 9 | mittentes suis per haec infirmis multum commodi adferrent. Qui uidelicet
13 3, 11| regina cum uiro suo Aedilredo multum diligebat, uenerabatur,
14 3, 11| agebat. Sed nec ipse, quamuis multum laborans, proficere aliquid
15 3, 12| iam cum Domino regnantis multum ualere apud eum, qui temporalis
16 3, 14| pauperi dari; erat enim multum misericors, et cultor pauperum,
17 3, 14| Quod uidens episcopus, multum pertimuit, ac statim exsurgens
18 3, 14| leuauit eum, promittens se multum illi esse placatum, dum
19 3, 17| perfecte sapiebat; immo hoc multum detestans, sicut in libro,
20 3, 17| Haec in praefato antistite multum conplector et amo, quia
21 3, 19| libellum uitae eius, et multum ex illo, ut reor, profectus
22 3, 19| omnibus, qui audire uellent, multum salubria essent, audiuit.
23 3, 19| solet dixisse sibi quendam multum ueracem ac religiosum hominem,
24 3, 23| ipsum fideliter credidit multum iuuari eorum orationibus
25 3, 24| idem Peada proximo uere multum nefarie peremtus est, proditione,
26 3, 25| archiepiscopum Galliarum Lugdoni multum temporis egerat, a quo etiam
27 3, 25| praefata historia ecclesiastica multum laudatus, legi uel euangelio
28 3, 25| dilexerunt. Neque illis multum obesse reor talem paschae
29 3, 26| erudiendos in Christo accepit. Multum namque eundem episcopum
30 3, 27| quae a diuitibus acceperat, multum profuit. Addidit autem uotis,
31 4, 3 | percepta eius benedictione iam multum tristes exissent, rediit
32 4, 9 | Redemtoris nostri prouisione multum fatigata; uidelicet ut,
33 4, 9 | loqui: ‘Gratus mihi est multum aduentus tuus, et bene uenisti.’
34 4, 11| etiam libellus docet, uir multum Deo deuotus, nomine Sebbi,
35 4, 12| episcopum. Sed illo post non multum temporis prae inopia rerum
36 4, 13| episcopus, concedente, immo multum gaudente rege, primos prouinciae
37 4, 13| habebant. Quo beneficio multum antistes cor omnium in suum
38 4, 14| apparere. Erat enim puer multum simplicis ac mansueti animi,
39 4, 17| Constantinopoli per heresim Eutychetis multum esse turbatam, et ecclesias
40 4, 18| Constantinopolitanae ecclesiae multum conturbauerunt; sed Domino
41 4, 18| exceptus est, rogatusque multum a fratribus, ut Romam reuertens,
42 4, 19| incorrupta durauerit. ~Quae multum diu regem postulans, ut
43 4, 19| maxillae siue colli premeretur, multum delectata sit hoc genere
44 4, 21| annorum, utrique prouinciae multum amabilis. Nam et sororem
45 4, 23| suscepisse. Sed illa post non multum tempus facti monasterii
46 4, 23| regularis uitae institutioni multum intenta praeesset, contigit
47 4, 23| Frigyd, fletuque ac lacrimis multum perfusa, ac suspiria longa
48 4, 24| excitare curabat. Erat enim uir multum religiosus, et regularibus
49 4, 25| continentia et orationibus multum Deo deuotam, ita ut nil
50 4, 25| transigere.’ Qui dixit: ‘Multum est, ut tota septimana absque
51 4, 25| At ego: ‘Noui,’ inquit, ‘multum mihi esse necesse uigiliis
52 4, 26| Pictorum prouinciam duxisset, multum prohibentibus amicis, et
53 4, 28| dum perueniret, quamuis multum renitens, unanima cunctorum
54 4, 29| reuerentissimus in insula Farne, multum deprecatus fratres, ut ibi
55 5, 1 | sperare ualeremus. Cumque diu multum cum uento pelagoque frustra
56 5, 1 | rediit, et toto illo die multum furere non cessauit; ut
57 5, 3 | in luna quarta, dixit: ‘Multum insipienter et indocte fecistis
58 5, 3 | ego: ‘Uolo,’ inquam, ‘et multum delector, si potes.’ Cumque
59 5, 4 | 4] ALIUD quoque non multum huic dissimile miraculum
60 5, 5 | oraturus pro illo, quia multum necessaria sibi esset uita
61 5, 5 | quia sitiret. Gauisus ille multum, quia bibere posset, misit
62 5, 5 | sedere secum ad epulas, multum gaudentes de sospitate illius.
63 5, 12| amplius amabat, quamuis multum tremens et pauida, remansit.
64 5, 12| consueram, conuersatione, sed multum dissimili ex hoc tempore
65 5, 12| merentes heiulantesque, ipsa multum exultans et cachinnans,
66 5, 12| Haec mihi cum dixisset, multum detestatus sum reuerti ad
67 5, 13| rex, diligebat enim eum multum, hortabatur, ut uel tunc,
68 5, 14| singularis. Seruiebat autem multum ebrietati, et ceteris uitae
69 5, 14| perductus, uocauit fratres, et multum merens ac damnato similis
70 5, 18| ipse in scripturis sanctis multum eruditus. ~Quibus episcopatum
71 5, 19| desiderans cum eo, tametsi ipso multum prohibente, pariter occumbere.
72 5, 19| antistitis conuenientes, multum honorifice ministerium impleuerunt.
73 5, 21| prima dies azymorum, de qua multum distincte in Leuitico scriptum
74 5, 21| eius propriam interpretata, multum de eius exhortatione gauisus
75 5, 23| cometae duae circa solem, multum intuentibus terrorem incutientes.
|