Liber, Caput
1 1, 7 | dixit: ‘Si uis perennis uitae felicitate perfrui, diis
2 1, 7 | fortissimus ibidem accepit coronam uitae, quam repromisit Deus diligentibus
3 1, 25| regis residentes uerbum ei uitae una cum omnibus, qui aderant,
4 1, 26| ieiuniis seruiendo, uerbum uitae, quibus poterant, praedicando,
5 1, 26| simplicitatem innocentis uitae, ac dulcedinem doctrinae
6 1, 27| percipiendo ex religiosae uitae consuetudine eiusdem mysterii
7 1, 32| subditorum mores ex magna uitae munditia, exhortando, terrendo,
8 2, 1 | uidelicet ut ingressum uitae, et laboris sui praemium
9 2, 1 | conuersatus palatio propositum uitae caelestis intermisit. Nam
10 2, 1 | etiam ad caelestis exercitia uitae magis magisque succensus. ~
11 2, 1 | leti nil iura nocebunt,~Cui uitae alterius mors magis ipsa
12 2, 2 | Anglorum noluissent uiam uitae praedicare, per horum manus
13 2, 5 | participes; sin autem lauacrum uitae contemnitis, nullatenus
14 2, 5 | nullatenus ualetis panem uitae percipere.’ At illi: ‘Nolumus,’
15 2, 10| potentia, absoluti, aeternae uitae possitis esse participes. ~
16 2, 10| uos creauit, qui in uobis uitae insufflauit spiritum, qui
17 2, 11| unitas fidei etiam post huius uitae transitum in perpetua societate
18 2, 12| consilium tibi tuae salutis ac uitae melius atque utilius, quam
19 2, 13| omnes pariter in fonte uitae Christo consecrarentur.
20 2, 13| claret illa, quae nobis uitae, salutis, et beatitudinis
21 2, 15| eum ad praedicandum uerbum uitae praefatae nationi Anglorum.
22 2, 20| cuius ipse discipulis uerbum uitae susceperat. ~Turbatis itaque
23 3, 4 | scripturis, et longaeua uitae perfectione eximius, correcti
24 3, 7 | eiusque episcopus usque ad uitae suae terminum mansit. Sicque
25 3, 13| tanti meritum uiri et huius uitae spatia longiora concedere,
26 3, 13| concedere, et ingressu te uitae perennis dignum reddere.”
27 3, 17| erat adposita, spiritum uitae exhalaret ultimum. Obiit
28 3, 19| ipsum, de quo dixi, libellum uitae eius, et multum ex illo,
29 3, 19| corpore restitutus, omni uitae suae tempore signum incendii,
30 3, 22| famulorum Christi, disciplinam uitae regularis, in quantum rudes
31 3, 22| congaudente uniuerso populo, uitae caelestis institutio cotidianum
32 3, 23| quoque fratribus ministerium uitae ac salutis docendo exhiberet. ~
33 3, 24| regis filia primo discipula uitae regularis, deinde etiam
34 3, 25| de aliis ecclesiasticae uitae disciplinis controuersia
35 3, 26| congregati in unum uicani uerbum uitae ab illo expetere curabant.
36 3, 27| lectionis, uel continentioris uitae gratia illo secesserant.
37 4, 2 | disciplinis institutum, et uitae simplicitate contentum,
38 4, 3 | patrum antiquorum, in magna uitae perfectione administrare
39 4, 3 | instituta ab ipso regularis uitae uestigia permanent. ~Habuit
40 4, 3 | pro Domino usque ad finem uitae permansit. Cum ergo ueniret
41 4, 16| uellent, uerbum ac lauacrum uitae ministraret. ~Ubi silentio
42 4, 19| mater uirgo, et exemplis uitae caelestis esse coepit et
43 4, 23| ad percipienda praemia uitae caelestis de terris ablata
44 4, 23| huic monasterio regularis uitae institutioni multum intenta
45 4, 23| monasterium, etiam hoc disciplinis uitae regularis instituit; et
46 4, 23| consuerant, in suo monasterio uitae exemplo praesentibus extitit;
47 4, 24| saeculi, et appetitum sunt uitae caelestis accensi. Et quidem
48 4, 24| caelesti muniens uiatico, uitae alterius ingressui parauit;
49 4, 25| Quae quidem illi districtio uitae artioris, primo ex necessitate
50 4, 26| auxilium, simul et suae uitae solacium deuota Deo doctrix
51 4, 27| IPSO etiam anno, quo finem uitae accepit rex Ecgfrid, episcopum,
52 4, 27| pueritiae studio religiosae uitae semper ardebat, sed ab ineunte
53 4, 27| ipsi monasterio regularis uitae monita, simul et exempla
54 4, 29| quia dies sibi mortis, uel uitae magis illius, quae sola
55 4, 29| reuelabat. ~Erat enim presbyter uitae uenerabilis nomine Hereberct,
56 4, 29| sese alterutrum caelestis uitae poculis debriarent, dixit
57 4, 30| e quibus aliqua in libro uitae illius olim memoriae mandauimus.
58 4, 31| uacarunt, sicut in uolumine uitae et uirtutum eius quisque
59 5, 6 | limite reuocans, ad uiam uitae sua oratione ac benedictione
60 5, 7 | didicerat generi humano patere uitae caelestis introitum; simul
61 5, 7 | alacer rediuiuae praemia uitae, Barbaricam rabiem, nomen
62 5, 8 | scandens felix consortia uitae, Ciuibus angelicis iunctus
63 5, 12| omnibus passim desidiosis ac uitae suae incuriosis referre
64 5, 12| insula solitarius ultimam uitae aetatem pane cibario et
65 5, 12| illo religiosae ac modestae uitae abbas et presbyter Ediluald
66 5, 14| multum ebrietati, et ceteris uitae remissioris inlecebris;
67 5, 14| audiendumque cum fratribus uerbum uitae concurrere consuerat. Unde
68 5, 19| sepultum. De cuius statu uitae, ut ad priora repedantes,
69 5, 21| frontispicio doceant; ut coronam uitae aeternae, quam repromisit
70 5, 21| frater, qui ad coronam te uitae, quae terminum nesciat,
71 5, 24| cunctumque ex eo tempus uitae in eiusdem monasterii habitatione
72 5, 24| habui. ~Nono decimo autem uitae meae anno diaconatum, tricesimo
73 5, 24| historiis sanctorum: librum uitae et passionis sancti Felicis
74 5, 24| prosam transtuli; librum uitae et passionis sancti Anastasii,
|