Liber, Caput
1 1, 1 | tractu Armoricano, ut fertur, Brittaniam aduecti, australes sibi
2 1, 1 | Hibernia insula omnium post Brittaniam maxima, ad occidentem quidem
3 1, 1 | utimini.’ Itaque petentes Brittaniam Picti, habitare per septentrionales
4 1, 2 | uenit ad Morianos, unde in Brittaniam proximus et breuissimus
5 1, 2 | octoginta praeparatis, in Brittaniam transuehitur, ubi acerba
6 1, 2 | imperauit; quibus iterum in Brittaniam primo uere transuectus,
7 1, 3 | Itaque expeditionem in Brittaniam mouit, quae excitata in
8 1, 3 | Orcadas etiam insulas ultra Brittaniam in oceano positas, Romano
9 1, 3 | post Neronem imperauit, in Brittaniam missus, etiam Uectam insulam,
10 1, 3 | regni detrimenta innumera, Brittaniam pene amisit; nam duo sub
11 1, 6 | acta est. Denique etiam Brittaniam tum plurima confessionis
12 1, 11| uel eas etiam, quae ultra Brittaniam sunt, insulas iure dominandi
13 1, 12| has gentes, non quod extra Brittaniam essent positae; sed quia
14 1, 15| inuitata a rege praefato, Brittaniam tribus longis nauibus aduehitur,
15 1, 16| IIIIo anno aduentus eorum in Brittaniam. Sed haec postmodum. ~
16 1, 22| Saxonum siue Anglorum, secum Brittaniam incolenti, uerbum fidei
17 1, 24| archiepiscopum, ut Augustinum Brittaniam pergentem benigne susciperet,
18 1, 25| opus uerbi, peruenitque Brittaniam. Erat eo tempore rex Aedilberct
19 1, 26| facta, dum adhuc Romani Brittaniam incolerent, in qua regina,
20 1, 27| ordinatus est; reuersusque Brittaniam misit continuo Roman Laurentium
21 1, 34| Aedan rex Scottorum, qui Brittaniam inhabitant, uenit contra
22 2, 1 | rogauit, ut genti Anglorum in Brittaniam aliquos uerbi ministros,
23 2, 4 | subscribens confirmaret, ac Brittaniam rediens secum Anglorum ecclesiis
24 2, 5 | maiore potentia cunctis, qui Brittaniam incolunt, Anglorum pariter
25 2, 5 | quae inter Hiberniam et Brittaniam sitae sunt, Anglorum subiecit
26 2, 5 | Oisc inuitatus a Uurtigerno Brittaniam primus intrauit, ut supra
27 2, 6 | Mellitum Iustumque secuturus ac Brittaniam esset relicturus, iussit
28 2, 14| aduentu uero Anglorum in Brittaniam annus circiter CLXXXmus.
29 3, 2 | mari ad mare praecinxere Brittaniam, ut supra docuimus. In quo
30 3, 3 | Scottorum regione uenire Brittaniam atque illis Anglorum prouinciis,
31 3, 4 | insignis, nomine Columba Brittaniam, praedicaturus uerbum Dei
32 3, 4 | more fecerit. ~Uenit autem Brittaniam Columba, regnante Pictis
33 3, 4 | XXX et duos, ex quo ipse Brittaniam praedicaturus adiit. Fecerat
34 3, 4 | Fecerat autem, priusquam Brittaniam ueniret, monasterium nobile
35 3, 7 | consilio papae Honorii uenerat Brittaniam, promittens quidem se illo
36 3, 7 | consecratus est gradum. Sed Brittaniam perueniens, ac primum Geuissorum
37 3, 13| inquit, ‘mortalitatis, quae Brittaniam Hiberniamque lata strage
38 3, 22| iuxta murum, quo olim Romani Brittaniam insulam praecinxere, XII
39 3, 27| in qua natus est, id est Brittaniam, rediret; quia praeter sollemnem
40 3, 28| auditores. Ueniens quoque Brittaniam Uilfrid iam episcopus factus
41 3, 29| archiepiscopatus, catholicos per omnem Brittaniam ecclesiis Anglorum ordinare
42 3, 29| huiusmodi litterae regi Osuiu Brittaniam remissae: ~Domino excellenti
43 4, 1 | iussit episcopatu accepto Brittaniam uenire. Qui indignum se
44 4, 1 | ut ipse eum perduceret Brittaniam, eo quod iam bis partes
45 4, 1 | Hadriano VI. Kalendas Iunias Brittaniam missus est. Qui cum pariter
46 4, 1 | conualescere coepisset, nauigauit Brittaniam. Hadrianum autem Ebrinus
47 4, 2 | Neque umquam prorsus, ex quo Brittaniam petierunt Angli, feliciora
48 4, 4 | erat episcopus, relinquens Brittaniam, tulit secum omnes, quos
49 4, 5 | est annus secundus ex quo Brittaniam uenit Theodorus, Osuiu rex
50 4, 13| peruagatus, Romam adiit, Brittaniam rediit; et si propter inimicitias
51 4, 16| aestus oceani, qui circum Brittaniam ex infinito oceano septentrionali
52 4, 18| praefatum Iohannem abbatem Brittaniam perducendum; quatenus in
53 4, 18| reuerentissimo abbati Iohanni Brittaniam destinato iniunxit. Quamobrem
54 4, 18| ecclesiae illius hospitio, cum Brittaniam iret, exceptus est, rogatusque
55 4, 23| aestimabatur; et inde cum rediens Brittaniam adisset, diuertit ad prouinciam
56 5, 9 | Angli uel Saxones, qui nunc Brittaniam incolunt, genus et originem
57 5, 11| ordinaretur antistes, quem Brittaniam destinatum ad petitionem
58 5, 19| Eodem sane anno, quo hi Brittaniam reliquere, antistes eximius
59 5, 19| uoluere pontifice. ~At ille Brittaniam ueniens, coniunctus est
60 5, 19| corroborauit.’ ~Post haec reuersus Brittaniam prouinciam Australium Saxonum
61 5, 19| honore reuerti. ~Qui cum Brittaniam remeans in Galliarum partes
62 5, 19| agentibus, coeptoque itinere Brittaniam uenit. ~Lectis autem epistulis,
63 5, 20| cum Theodoro; ex quo autem Brittaniam uenit, XXXIX. Cuius doctrinae
64 5, 21| ut etiam in nostris per Brittaniam ecclesiis plures sint, qui
65 5, 23| existere gaudet. Scotti, qui Brittaniam incolunt, suis contenti
66 5, 23| anno aduentus Anglorum in Brittaniam circiter ducentesimo octogesimo
67 5, 24| XVII annis regnauit, qui Brittaniam uallo a mari usque ad mare
68 5, 24| a Brettonibus accersiti Brittaniam adierunt. ~Anno DXXXVIII,
69 5, 24| presbyter de Scottia uenit Brittaniam, ad docendos Pictos, et
70 5, 24| DXCVI, Gregorius papa misit Brittaniam Augustinum cum monachis,
71 5, 24| euangelizarent. ~Anno DXCVII, uenere Brittaniam praefati doctores, qui fuit
72 5, 24| CL aduentus Anglorum in Brittaniam. ~Anno DCI, misit papa Gregorius
73 5, 24| misit papa Gregorius pallium Brittaniam Augustino iam facto episcopo,
|