Liber,  Caput

 1   1,  7 | pronuntiabat. Tum iudex: ‘Cuius,’ inquit, ‘familiae uel generis es?’
 2   1,  7 |     insinua.’ At ille: ‘Albanus,’ inquit, ‘a parentibus uocor, et
 3   2,  1 |          paulo post: ‘Si negaui,’ inquit, ‘quod uolebant, pauperibus,
 4   2,  1 |       suspiria: ‘Heu, pro dolor!’ inquit, ‘quod tam lucidi uultus
 5   2,  1 |      uocarentur. At ille: ‘Bene,’ inquit; ‘nam et angelicam habent
 6   2,  1 |    prouinciales. At ille: ‘Bene,’ inquit, ‘Deiri; de ira eruti, et
 7   2,  2 |     probare?’ At ille: ‘Dominus,’ inquit, ‘ait: “Tollite iugum meum
 8   2,  2 |  dinoscere ualemus?’ ‘Procurate,’ inquit, ‘ut ipse prior cum suis
 9   2,  6 |       ipse dimitteret.’ ‘An mei,’ inquit, ‘oblitus es exempli, qui
10   2,  12|          ille tertio: ‘Si autem,’ inquit, ‘is, qui tibi tanta taliaque
11   2,  12|      uultu salutans eum: ‘Surge,’ inquit, ‘intra, et sopitis ac relictis
12   2,  12|   familiari uoce affatus: ‘Ecce,’ inquit, ‘hostium manus, quos timuisti,
13   3,  11|       grauiter suspirans: ‘Modo,’ inquit, ‘sanum sapio, recepi enim
14   3,  12|       quidam de fratribus: ‘Uis,’ inquit, ‘mi nate, doceam te, quomodo
15   3,  13|           credidimus. ~‘Tempore,’ inquit, ‘mortalitatis, quae Brittaniam
16   3,  13|        mecum querebatur: “Uides,” inquit, “quia iamiamque crescente
17   3,  14|       episcopus: ‘Quid loqueris,’ inquit, ‘rex? Numquid tibi carior
18   3,  14|   placatus esset, ‘quia numquam,’ inquit, ‘deinceps aliquid loquar
19   3,  14|            interrogasset: ‘Scio,’ inquit, ‘quia non multo tempore
20   3,  19|             Quod non incendisti,’ inquit, ‘non ardebit in te; nam
21   3,  19|       Contradicens angelus: ‘Non,’inquit, ‘propter auaritiam, sed
22   3,  19|       angelus: ‘Quod incendisti,’ inquit, ‘hoc arsit in te. Si enim
23   3,  22|         protestatus: ‘Dico tibi,’ inquit, ‘quia noluisti te continere
24   3,  24|           obligans: ‘Si paganus,’ inquit, ‘nescit accipere nostra
25   3,  25|           Tum Colmanus: ‘Pascha,’ inquit, ‘hoc, quod agere soleo,
26   3,  25|             Pasca, quod facimus,’ inquit, ‘uidimus Romae, ubi beati
27   3,  25|            At Uilfridus: ‘Absit,’ inquit, ‘ut Iohannem stultitiae
28   3,  25|          At Uilfridus: ‘Constat,’ inquit, ‘Anatolium uirum sanctissimum,
29   3,  25|         rex.’ At ille: ‘Habetis,’ inquit, ‘uos proferre aliquid tantae
30   3,  25|        rex: ‘Si utrique uestrum,’ inquit, ‘in hoc sine ulla controuersia
31   3,  29|           post paululum: ‘Parum,’ inquit, ‘est, ut mihi sis seruus
32   3,  29|     loquitur: ~‘Hominem denique,’ inquit, ‘docibilem et in omnibus
33   4,  2 |          uoce humillima: ‘Si me,’ inquit, ‘nosti episcopatum non
34   4,  3 |         instare. ‘Namque hospes,’ inquit, ‘ille amabilis, qui fratres
35   4,  3 |         se in terram : ‘Obsecro,’ inquit, ‘pater; licet aliquid interrogare?’ ‘
36   4,  3 |        interrogare?’ ‘Interroga,’ inquit, ‘quod uis.’ At ille: ‘Obsecro,’
37   4,  3 |         uis.’ At ille: ‘Obsecro,’ inquit, ‘ut dicas, quod erat canticum
38   4,  3 |           mortuos. Propter quod,’ inquit, ‘oportet nos admonitioni
39   4,  9 |      loqueretur: ‘Cum carissima,’ inquit, ‘mea matre Aedilburge.’
40   4,  19|       maxilla; ‘Iusseruntque me,’ inquit, ‘incidere tumorem illum,
41   4,  22|       nosse; ‘Sed habeo fratrem,’ inquit, ‘presbyterum in mea prouincia,
42   4,  24|      appellans nomine: ‘Caedmon,’ inquit, ‘canta mihi aliquid.’ At
43   4,  24|        ille respondens: ‘Nescio,’ inquit, ‘cantare; nam et ideo de
44   4,  24|           cantare habes.’ ‘Quid,’ inquit, ‘debeo cantare?’ Et ille, ‘
45   4,  24|       cantare?’ Et ille, ‘Canta,’ inquit, ‘principium creaturarum.’
46   4,  25|         absolui: ‘Adulescentior,’ inquit, ‘sum aetate, et uegetus
47   4,  25|    inquisiuit. At ille: ‘Cuncta,’ inquit, ‘haec, quae cernis, aedificia
48   4,  25|          alloquens, ‘Bene facis,’ inquit, ‘qui tempore isto nocturnae
49   4,  25|        maluisti.’ At ego: ‘Noui,’ inquit, ‘multum mihi esse necesse
50   4,  25|             Qui adiciens ‘Uerum,’ inquit, ‘dicis, quia et tibi et
51   4,  27|        Sed quia tua fraternitas,’ inquit, ‘monasterii regulis erudita
52   4,  29|       gemitu lacrimis: ‘Obsecro,’ inquit, ‘per Dominum, ne me deseras,
53   4,  29|        petebat a Domino: ‘Surge,’ inquit, ‘frater mi, et noli plorare,
54   4,  30|    deosculabatur affectu, ‘Noua,’ inquit, ‘indumenta corpori pro
55   5,  1 |           iure praefuit. ~‘Ueni,’ inquit, ‘cum duobus fratribus aliis
56   5,  3 |   praefuit. ‘Ubi cum uenissemus,’ inquit, ‘et magno uniuersorum gaudio
57   5,  6 |    abbatis iure praeest. ‘Uitam,’ inquit, ‘illius, quantum hominibus
58   5,  6 |    intentione deuictus: “Facite,” inquit, “si uultis, ita tamen,
59   5,  6 |   antistes meus amatus.” “Potes,” inquit, “uiuere?” Et ego: “Possum,”
60   5,  6 |       dixi. At ille: “Si ab hoc,” inquit, “sacerdote baptizatus es,
61   5,  9 |       Boisil.” At ille: “Ad hoc,” inquit, “ueni, ut responsum Domini
62   5,  12|          ille consolatus: ‘Noli,’ inquit, ‘timere, quia iam uere
63   5,  13|       conferre.’ At ille: ‘Noli,’ inquit, ‘ita loqui, uide ut sanum
64   5,  13|          ut sanum sapias.’ ‘Non,’ inquit, ‘insanio, sed pessimam
65   5,  13|         oculis habeo.’ ‘Et quid,’ inquit, ‘hoc est?’ ‘Paulo ante,’
66   5,  13|           hoc est?’ ‘Paulo ante,’ inquit, ‘intrauerunt domum hanc
67   5,  14| contraditum: ‘in quorum uicinia,’ inquit, ‘heu misero mihi locum
68   5,  19|         archangelum: “et ob hoc,” inquit, “missus sum, ut te a morte
69   5,  21|        seruitute redemtus. “VII,” inquit, “diebus azyma comedetis.”
70   5,  21|         Et quidem et antea noui,’ inquit, ‘quia haec erat uera paschae