Liber, Caput
1 1, 15| patria trepidi pauperem uitam in montibus, siluis, uel
2 1, 26| apostolicam primitiuae ecclesiae uitam imitari; orationibus uidelicet
3 1, 32| coepit, perficiat, atque uitam uestram et hic per multorum
4 2, 1 | ueram, quae in caelis est, uitam. Sepultus uero est corpore
5 2, 2 | eos anachoreticam ducere uitam solebat, consulentes, an
6 2, 4 | Brettonum in ipsa Brittania, uitam ac professionem minus ecclesiasticam
7 2, 9 | Christo seruiturum, si uitam sibi et uictoriam donaret
8 2, 12| Redualdum obsecrans, ut uitam suam a tanti persecutoris
9 2, 14| quotquot erant praeordinati ad uitam aeternam, in quibus erant
10 2, 15| praeesset, ibidem in pace uitam finiuit. ~
11 3, 12| etiam inter uerba orationis uitam finierit. Nam cum armis
12 3, 13| pro aeterna patria duceret uitam, rumorem sanctitatis illius
13 3, 19| inueniret, peregrinam ducere uitam. Qui cum ad prouinciam Orientalium
14 3, 19| anchoretica conuersatione uitam finire disposuit. Habuit
15 3, 19| ad heremiticam peruenerat uitam. Hunc ergo solus petens,
16 3, 25| et doctrinam haberet, et uitam. Uenerat eo tempore Agilberctus
17 3, 25| non dubitans, semper eorum uitam, mores, et disciplinam sequi
18 3, 27| Sperabam, quia pariter ad uitam aeternam intraremus. Uerumtamen
19 3, 27| regna caelestia. Duxit autem uitam in magna humilitatis, mansuetudinis,
20 3, 29| quem habet propter beatam uitam; et quia dextera Domini
21 3, 30| optimatibus, diligentes hanc uitam, et futuram non quaerentes,
22 3, 30| in sequentibus dicemus, uitam fidelem felicitate conpleuit.
23 4, 3 | est in Læstingae, quietam uitam agebat, Uilfrido administrante
24 4, 3 | meditatione diuinarum scripturarum uitam sedulus agebat. Sed illo
25 4, 5 | uenire, ibique ad loca sancta uitam finire disponeret, Uilfridumque
26 4, 6 | Adbaruae, ibique in optima uitam conuersatione finiuit. ~
27 4, 8 | sic terminans temporalem uitam, intrauit aeternam. At uirgo
28 4, 9 | cuius talem fuisse constat uitam, ut nemo, qui eam nouerit,
29 4, 11| fructibus plurimum intentus; uitam priuatam et monachicam cunctis
30 4, 11| insuper et, qua die esset hanc uitam terminaturus, ostenderet.
31 4, 12| gubernante; ac Romam abiens, ibi uitam finiuit, ut in sequentibus
32 4, 12| grandis, ibidem in pace uitam finiuit, nil omnino de restaurando
33 4, 13| prouincialium nullus eorum uel uitam aemulari, uel praedicationem
34 4, 16| temporalem, per quam se ad uitam animae perpetuam non dubitabant
35 4, 23| Cale peregrinam pro Domino uitam ducere, quo facilius perpetuam
36 4, 23| monachicam cum perpaucis sociis uitam agebat. ~Post haec facta
37 4, 23| loquar, de morte transiuit ad uitam. ~Qua uidelicet nocte Dominus
38 4, 23| eius in perpetuam animarum uitam cognoscerent. Distant autem
39 4, 24| accensus; unde et pulchro uitam suam fine conclusit. ~Nam
40 4, 24| obdormiens ita cum silentio uitam finiuit. Sicque factum est,
41 4, 25| Adamnanus uocabulo, ducens uitam in continentia et orationibus
42 4, 26| in monachica districtione uitam non sibi solummodo, sed
43 4, 27| in Oceano procul abest, uitam solitariam per annos plures
44 4, 27| regularem instituebat ad uitam. Nec solum ipsi monasterio
45 4, 29| fluuii primordia erumpunt, uitam ducens solitariam, annis
46 5, 6 | abbatis iure praeest. ‘Uitam,’ inquit, ‘illius, quantum
47 5, 6 | monasterium praefatum, ibique uitam in Deo digna conuersatione
48 5, 8 | ceperunt. Cuius personam, uitam, aetatem, et obitum, epitaphium
49 5, 9 | insula peregrinam ducere uitam pro adipiscenda in caelis
50 5, 9 | anchoreticam in magna perfectione uitam egerat), ascendit nauem,
51 5, 11| continentissimam gessit uitam, ibique diem clausit ultimum. ~
52 5, 12| quidam aliquandiu mortuus ad uitam resurrexit corporis, et
53 5, 12| religiosam cum domu sua gerens uitam; qui infirmitate corporis
54 5, 14| atque ad castigatiorem uitam conuerti ammonebatur. Et
55 5, 14| Non est mihi modo tempus uitam mutandi, cum ipse uiderim
56 5, 15| pacis studiosissimus ante ad uitam raperetur aeternam, quam
57 5, 18| Haeddi caelestem migrauit ad uitam. Bonus quippe erat uir,
58 5, 18| ac iustus, et episcopalem uitam siue doctrinam magis insito
59 5, 19| acciperet, et in saeculo uenturo uitam aeternam. Et ipse ergo,
60 5, 19| adtonsus, et in monachico uitam habitu conplens, ad uisionem
61 5, 19| annum, monasticam saeculari uitam praetulit. Quod ubi patrisuo
62 5, 19| donauit enim tibi Dominus uitam per orationes ac lacrimas
63 5, 19| atque in pace tranquilla uitam terminabis”.’ Conualuit
64 5, 19| usque ad diem obitus sui, uitam duxit in pace. Defunctus
65 5, 21| in ea, quae hanc sequitur uitam, non solum omni spe coronae
66 5, 24| potui, ad sensum correxi; uitam sancti patris monachi simul
|