Liber,  Caput

 1   1,  1 |               1] Brittania Oceani insula, cui quondam Albion nomen
 2   1,  1 |          frugibus atque arboribus insula, et alendis apta pecoribus
 3   1,  1 |   communis. ~In primis autem haec insula Brettones solum, a quibus
 4   1,  1 |      potuisse. Est autem Hibernia insula omnium post Brittaniam maxima,
 5   1,  1 |        quia non ambos eos caperet insula, ‘sed possumus,’ inquiunt, ‘
 6   1,  1 |         omnia pene, quae de eadem insula sunt, contra uenenum ualent.
 7   1,  1 |            Diues lactis ac mellis insula, nec uinearum expers, piscium
 8   1,  14|     hostili, tantis frugum copiis insula, quantas nulla retro aetas
 9   1,  20|        uiribus. ~Conposita itaque insula securitate multiplici, superatisque
10   1,  21|        tempore nuntiatur ex eadem insula Pelagianam peruersitatem
11   1,  21|       auctores, qui erant expulsi insula, sacerdotibus adducuntur
12   1,  25| orientalem Cantiae plagam Tanatos insula non modica, id est magnitudinis
13   1,  25|       illos in ea, quam adierant, insula, et eis necessaria ministrari,
14   2,  1 |  Dictumque est, quia de Brittania insula, cuius incolae talis essent
15   3,  3 |        locum sedis episcopalis in insula Lindisfarnensi, ubi ipse
16   3,  3 |        episcopus Aedan, utpote de insula, quae uocatur Hii, destinatus,
17   3,  3 |          praeerat; quae uidelicet insula ad ius quidem Brittaniae
18   3,  4 |           Habere autem solet ipsa insula rectorem semper abbatem
19   3,  5 |                    5] AB hac ergo insula, ab horum collegio monachorum,
20   3,  13|   sanctitatis illius in ea quoque insula longe lateque iam percrebruisse
21   3,  16| reuerentissimus antistes Aidan in insula Farne, quae duobus ferme
22   3,  16|        illius solitariae in eadem insula solent ostendere. Qui cum
23   3,  17|        ipse illo ab Hii Scottorum insula ac monasterio destinatus,
24   3,  19|         uidebatur, ab ipsa quoque insula patria discessit; et paucis
25   3,  24|        nuncupatur Heruteu, id est insula cerui, cui tunc Hild abbatissa
26   3,  25|          missus acceperat. Qui in insula Lindisfarnensi fecit ecclesiam
27   3,  27|      Colmani episcoporum, relicta insula patria, uel diuinae lectionis,
28   3,  29|           zizaniam ex omni ucstra insula cum diuino nutu eradicet.
29   4,  2 |       dies XXVI. Moxque peragrata insula tota, quaquauersum Anglorum
30   4,  3 |    Ecgberct: ‘Scio hominem in hac insula adhuc in carne manentem,
31   4,  4 |          quos in Lindisfarnensium insula congregauerat Scottos; sed
32   4,  4 |     Scottico Inisboufinde, id est insula uitulae albae, nuncupatur.
33   4,  4 |         inuenit locum in Hibernia insula aptum monasterio construendo,
34   4,  4 |     locauit, relictis in praefata insula Scottis. Quod uidelicet
35   4,  6 |         Cerotaesei, id est Ceroti insula; sorori autem in Orientalium
36   4,  13|       Selæseu quod dicitur Latine insula uituli marini. Est enim
37   4,  16|     primitias eorum, qui de eadem insula credendo saluati sunt, duo
38   4,  16|      hostibus, fuga lapsi sunt de insula, et in proximam Iutorum
39   4,  16|    inflicta fuerant proelianti in insula Uecta; postulauitque ab
40   4,  16|          susceperant, suscepit et insula Uecta, in quam tamen ob
41   4,  16|     accepit. ~Sita est autem haec insula contra medium Australium
42   4,  27|    uenerabilem Cudberctum, qui in insula permodica, quae appellatur
43   4,  28|  nauigauit. Conueniunt et de ipsa insula Lindisfarnensi in hoc ipsum
44   4,  29|        foedere copulatus; qui, in insula stagni illius pergrandis,
45   4,  29|          pater reuerentissimus in insula Farne, multum deprecatus
46   5,  1 |           uita solitaria, quam in insula Farne ante episcopatus sui
47   5,  1 |        leuauimus, uidimus in ipsa insula Farne egressum de latibulis
48   5,  1 |      Mansit autem idem uir Dei in insula Farne XII annis, ibidemque
49   5,  1 |       ibidemque defunctus; sed in insula Lindisfarnensi iuxta praefatorum
50   5,  9 |        Ecgberct, quem in Hibernia insula peregrinam ducere uitam
51   5,  9 |           monasterii, quod in Hii insula multis diu Scottorum Pictorumque
52   5,  11|       dedit ei locum mansionis in insula quadam Hreni, quae lingua
53   5,  12|          superest, et in Hibernia insula solitarius ultimam uitae
54   5,  15|          monachorum, qui erant in insula Hii, cum legationis gratia
55   5,  21|           tametsi eos, qui in Hii insula morabantur, monachos, quibusque
56   5,  22|   Ecgberct annos XIII in praefata insula, quam ipse uelut noua quadam
57   5,  24|         ad docendos Pictos, et in insula Hii monasterium fecit. ~