Liber, Caput
1 Prae, Pr| HISTORIAM gentis Anglorum ecclesiasticam,
2 Prae, Pr| dictis, et maxime nostrae gentis uirorum inlustrium, curam
3 1, 1 | mari a Gessoriaco Morynorum gentis litore proximo, traiectu
4 1, 16 | qui solus forte Romanae gentis praefatae tempestati superfuerat,
5 1, 21 | Rauennam pro pace Armoricanae gentis supplicaturus aduenit, ibique
6 1, 30 | erga saluationem nostrae gentis inuigilauerit, ostendit,
7 1, 32 | infundere, ut et antiquos gentis suac reges laudibus ac meritis
8 1, 32 | in mente nostra gaudia de gentis uestrae perfecta conuersione
9 1, 34 | quondam regi Israeliticae gentis conparandus uideretur, excepto
10 2, 1 | Augustini primi Anglorum gentis episcopi scripsit, ut et
11 2, 1 | sedulam erga salutem nostrae gentis curam gesserit. Dicunt,
12 2, 1 | interrogauit, quod esset uocabulum gentis illius. Responsum est, quod
13 2, 2 | Carlegion appellatur, maximam gentis perfidae stragem dedit.
14 2, 5 | tertius quidem in regibus gentis Anglorum cunctis australibus
15 2, 5 | Aeduini rex Nordanhymbrorum gentis, id est eius, quae ad Borealem
16 2, 8 | laudabili patientia redemtionem gentis illius exspectastis, et
17 2, 11 | coniugis uestri, immo totius gentis subpositae uobis intellegentiam
18 2, 11 | uestri summissaeque uobis gentis dignatus fuerit operari,
19 2, 12 | salute regis Aeduini ac gentis ipsius litteris agebat.
20 2, 12 | pro salute illius simul et gentis, cui praeerat, et uerbo
21 2, 12 | exercitum), occidit in finibus gentis Merciorum ad orientalem
22 2, 14 | rex Aeduini cum cunctis gentis suae nobilibus ac plebe
23 2, 16 | rex idem utilitati suae gentis consuluit, ut plerisque
24 2, 20 | qui et ipse ex eo tempore gentis eiusdem regno annis XX et
25 3, 2 | ipse, quia iusta pro salute gentis nostrae bella suscepimus.’
26 3, 3 | paschae dominicum more suae gentis, cuius saepius mentionem
27 3, 7 | ibi sede episcopali, suae gentis manere pontificem; qui precibus
28 3, 7 | tempore rex praefatus ipsius gentis, grauissimis regni sui damnis
29 3, 7 | deprecans ad episcopatum suae gentis redire. At ille se excusans,
30 3, 13 | apud sanctissimum Fresonum gentis archiepiscopum Uilbrordum
31 3, 14 | qui ceteram Transhumbranae gentis partem ab Aquilone, id est
32 3, 17 | tempus ignorans, uel suae gentis auctoritate ne agnitum sequeretur
33 3, 21 | praelatus est a patre regno gentis illius; uenitque ad regem
34 3, 22 | receperunt. Erat enim rex eiusdem gentis Sigberct, qui post Sigberctum
35 3, 22 | sancto Aediluald rex ipsius gentis Orientalium Anglorum, frater
36 3, 24 | supplicandumque pro pace gentis eius aeterna, deuotioni
37 3, 24 | aduersus regem Osuiu duces gentis Merciorum, Immin, et Eafa,
38 3, 24 | succedentes sub rege Uulfhere, gentis Merciorum episcopatu sunt
39 3, 29 | consensu sanctae ecclesiae gentis Anglorum, uirum bonum et
40 4, 3 | Susceptum itaque episcopatum gentis Merciorum simul et Lindisfarorum
41 4, 5 | Uilfrid, Nordanhymbrorum gentis episcopus, per proprios
42 4, 12 | acceperunt subreguli regnum gentis, et diuisum inter se tenuerunt
43 4, 13 | ministrabat. Erat autem rex gentis ipsius Aedilualch, non multo
44 4, 14 | pro eis, quasi pro suae gentis aduenis, supplex orabat
45 4, 26 | XLVI; ubi inter plurimos gentis Anglorum, uel interemtos
46 5, 7 | annis imperium tenuisset gentis illius, et ipse relicto
47 5, 18 | scripsit, iubente synodo suae gentis, librum egregium aduersus
48 5, 19 | potius, hoc est Anglorum, gentis episcopatum reseruatus.
49 5, 21 | egregius, qui cum legatus suae gentis ad Aldfridum regem missus,
50 5, 21 | Scottiam, multas postea gentis eiusdem turbas ad catholicam
51 5, 22 | ex quo ad praedicationem gentis Anglorum Aidanum miserant
52 5, 24 | Brittaniarum, et maxime gentis Anglorum, prout uel ex litteris
53 5, 24 | ecclesiasticam nostrae insulae ac gentis in libris V. ~Martyrologium
|