Liber, Caput
1 1, 6 | Denique etiam Brittaniam tum plurima confessionis Deo
2 1, 7 | parere nolle pronuntiabat. Tum iudex: ‘Cuius,’ inquit, ‘
3 1, 7 | adoro semper, et colo.’ Tum iudex repletus iracundia
4 1, 7 | Decollatus est ibi etiam tum miles ille, qui antea superno
5 1, 7 | dignus factus ingressu. Tum iudex, tanta miraculorum
6 1, 12| obsistente cogere solebant. ~Tum Romani denuntiauere Brettonibus
7 1, 14| continue rebellabant; et tum primum inimicis, qui per
8 1, 15| indigenis essent terrori. Tum subito inito ad tempus foedere
9 1, 17| flatibus nauis tuta uolabat. Tum subito occurrit pergentibus
10 1, 17| ac sopore resolutus est. Tum uero, quasi repugnatore
11 1, 17| superfusis fluctibus mergebatur. Tum beatus Lupus omnesque turbati
12 1, 18| 18] TUM subito quidam tribuniciae
13 1, 20| in insidiis constituti. Tum subito Germanus signifer
14 1, 34| porro anno Focatis, qui tum Romani regni apicem tenebat,
15 2, 2 | praedicatur Augustinus. Tum Brettones confitentur quidem
16 2, 12| actionibus responderet. Tum ille tertio: ‘Si autem,’
17 3, 5 | praedicatore dolentes. Tum ait Aedan, nam et ipse concilio
18 3, 13| habere fidem respondebat. ~‘Tum benedixi aquam, et astulam
19 3, 24| bellantes perderet ensis. ~Tum rex Osuiu, iuxta quod Domino
20 3, 25| solutis ieiuniis faceret, tum regina cum suis persistens
21 3, 25| ille, quem ipse sequeretur. Tum Colmanus: ‘Pascha,’ inquit, ‘
22 3, 25| explanare, quae sentimus.’ Tum Uilfrid, iubente rege, ut
23 4, 6 | conuersatione finiuit. ~Tum etiam Orientalibus Saxonibus,
24 4, 30| antistiti, quae inuenerant. Qui tum forte in remotiore ab ecclesia
25 5, 9 | Ecgbercti et sociorum eius. Tum ipse quasi propheticum illud
26 5, 9 | barbaros inuenit auditores. Tum reuersus ad dilectae locum
27 5, 11| reuerentissimus Uilfrid episcopus, qui tum forte patria pulsus in Merciorum
28 5, 13| neque aliquid mihi dicebant. Tum subito superuenit exercitus
29 5, 19| ille Uilfridus episcopus. Tum Bonifatius consiliarius
|