Liber, Caput
1 1, 7 | uiditque ibi non paruam hominum multitudinem utriusque sexus,
2 1, 13| aerum pestifer odor plura hominum milia iumentorumque deleuit. ~
3 1, 18| Quibus ita gestis, innumera hominum eodem die ad Dominum turba
4 1, 23| itineris, nec maledicorum hominum linguae deterreant; sed
5 1, 27| Quamuis de hac re diuersae hominum nationes diuersa sentiant,
6 2, 1 | curae pastoralis saecularium hominum negotia patitur, et post
7 2, 13| mihi uidetur, rex, uita hominum praesens in terris, ad conparationem
8 2, 13| elabitur. Ita haec uita hominum ad modicum apparet; quid
9 2, 19| nisi unus mediator Dei et hominum homo Christus Iesus, qui
10 3, 8 | uidisse se albatorum cateruam hominum idem monasterium intrare;
11 3, 9 | sanitates infirmorum et hominum et pecorum celebrari non
12 3, 17| caelos mediatoris Dei et hominum hominis Iesu Christi. Unde
13 3, 22| deos esse non posse, qui hominum manibus facti essent; dei
14 3, 23| habitacula fuisse uidebantur hominum; ut, iuxta prophetiam Isaiae, ‘
15 3, 27| lateque desaeuiens, magnam hominum multitudinem strauit. Qua
16 3, 29| sic doctrina eorum corda hominum cotidie inlustrat credentium.’ ~
17 4, 1 | sufficiensque esset in possessione hominum propriorum; et ut ei doctrinae
18 4, 11| Suefredo regnauit, et turba hominum non modica, inuentum est
19 4, 14| ante uideram, neque aliquos hominum tanti decoris ac uenustatis
20 4, 24| extitit, qui primo filiis hominum caelum pro culmine tecti,
21 4, 25| in consiliis super filios hominum; ne forte nos tempore aliquo
22 5, 12| Utrumque autem erat animabus hominum plenum, quae uicissim huc
23 5, 12| flammarum plena esse spiritibus hominum, qui instar fauillarum cum
24 5, 12| spirituum, quae quinque animas hominum merentes heiulantesque,
25 5, 12| subeuntibus eis, fletum hominum et risum daemoniorum clare
26 5, 12| Erantque in hoc campo innumera hominum albatorum conuenticula,
27 5, 17| parte quercus Abrahae duorum hominum altitudinis truncus ecclesia
28 5, 21| ecclesia, uel in uniuerso hominum genere repperimus tonsuras,
|