Liber, Caput
1 1, 21| peruolantes totam insulam Germanum uenire inuitis uaticinationibus
2 1, 28| Augustinum episcopum ad uos uenire contigerit, ita illum dilectio
3 1, 34| ad hanc diem in proelium uenire audebat. ~
4 2, 1 | ad aeternitatis gratiam uenire concupiscat.’ Quibus uerbis
5 3, 3 | dies de Scottorum regione uenire Brittaniam atque illis Anglorum
6 3, 7 | At ille se excusans, et uenire non posse contestans, quia
7 3, 11| presbyterum, rogauit secum uenire ad patientem. Ubi cum uenientes
8 3, 15| terrestri quidem itinere illo uenire, sed nauigio cum uirgine
9 3, 18| confirmandum militem secum uenire in proelium. Illo nolente
10 4, 1 | episcopatu accepto Brittaniam uenire. Qui indignum se tanto gradui
11 4, 3 | et hos VII fratres huc uenire facito; tu quoque simul
12 4, 3 | solebat, ad me quoque hodie uenire, meque de saeculo euocare
13 4, 5 | saluaretur, etiam Romam uenire, ibique ad loca sancta uitam
14 4, 5 | confirmatam, quoquo modo uenire, eamque infringere temtauerit,
15 5, 2 | percipiendae elimosynae gratia uenire consueuerat, qui ne unum
16 5, 9 | ritibus seruientes, ad quos uenire praefatus Christi miles
17 5, 9 | fieri non posset, Romam uenire ad uidenda atque adoranda
18 5, 9 | referente oportet ad illum uenire. Dic ergo illi, quia non
19 5, 9 | debet ad monasteria Columbae uenire, quia aratra eorum non recte
20 5, 10| ad praedicandum gentibus uenire permittebatur, retentus
21 5, 10| iratus est ualde, quod ad se uenire uolentes peregrini non permitterentur;
22 5, 11| praedicandi, accelerauit uenire Romam, cuius sedi apostolicae
23 5, 17| flaminis procella desursum uenire consueuit, et omnes, qui
24 5, 19| Scottis, proposuitque animo uenire Romam, et qui ad sedem apostolicam
25 5, 19| Anglorum, cupiens et ipse Romam uenire; cuius supra meminimus. ~
|