Liber,  Caput

 1   1,  18|   deprecantur; qui inclinatos animo aduersarios intuentes, orationem
 2   1,  27|     inlusio dormientis, patet animo reatus suus; uidet enim,
 3   1,  27|       cum caro delectare sine animo nequeat, ipse tamen animus
 4   2,  1 |     flendo solebat adtestari, animo illius labentia cuncta subteressent,
 5   2,  9 | aduenit. Sed ipse potius toto animo intendens, ut gentem, quam
 6   2,  10|   petimus, ut eo benignitatis animo gloria uestra suscipiat,
 7   2,  11|   petimus, ut eo benignitatis animo gloria uestra suscipiat,
 8   2,  17|       insinuata est, gratuito animo adtribuere ulla sine dilatione
 9   2,  20|   Christiani, adeo tamen erat animo ac moribus barbarus, ut
10   3,  10|   uenustius; coepitque sagaci animo conicere, quod nulla esset
11   3,  13| seruire mandatis. Inest autem animo, si mihi pietas superna
12   3,  19|   genere Scottorum, sed longe animo quam carne nobilior. Ab
13   4,  3 |     quid haec essent, solerti animo scrutaretur, aperuit episcopus
14   4,  5 |       quo pontificem decebat, animo, coepit obseruanda docere.
15   4,  5 |       nos quoque omnes alacri animo libentissime seruare.’ Quibus
16   4,  24|      uicissim aliqua gaudente animo, una cum eis, qui ibidem
17   4,  30|     eius annis XI, inmisit in animo fratrum, ut tollerent ossa
18   4,  31|     inlatum. Fecit igitur, ut animo disposuerat, et inbecilles
19   5,  6 |     et ipse lasciuo superatus animo non me potui cohibere, sed,
20   5,  9 |   patria retulimus, proposuit animo pluribus prodesse; id est
21   5,  19|       a Scottis, proposuitque animo uenire Romam, et qui ad
22   5,  19|    rerum ecclesiasticarum, ut animo proposuerat, cotidiana mancipatus