Liber,  Caput

 1   1,  32|      idcirco haec signa de fine saeculi praemittuntur, ut de animabus
 2   2,  1 |        fluctuaret, concussamque saeculi actibus mentem inter eos
 3   2,  1 |        eius maneret in saeculum saeculi, et cornu eius exaltaretur
 4   2,  9 |       laborante in uerbo: ‘Deus saeculi huius excaecauit mentes
 5   3,  5 |         a regibus uel diuitibus saeculi donabantur, mox pauperibus,
 6   3,  5 |   corrigebat. Nullam potentibus saeculi pecuniam, excepta solum
 7   3,  15|         etiam ipsis principibus saeculi honorabilis, cum mitteretur
 8   3,  19|   gestis, cupiens se ab omnibus saeculi huius. et ipsius quoque
 9   3,  26|       ad susceptionem potentium saeculi, uel pecunias colligi, uel
10   3,  26| monasteria, nisi a potestatibus saeculi coactus, acciperet. Quae
11   4,  2 | simplicitate contentum, quam in saeculi rebus strenuum cui nomen
12   4,  9 |    femina sanctimonialis, et ad saeculi huius dignitatem nobilis,
13   4,  9 |     nobilis, et in amore futuri saeculi nobilior; quae ita multis
14   4,  19|         nobiscum usque in finem saeculi manere pollicetur. Nam etiam
15   4,  19|         diu regem postulans, ut saeculi curas relinquere, atque
16   4,  24|        saepe animi ad contemtum saeculi, et appetitum sunt uitae
17   5,  12|      distribuit. Nec multo post saeculi curis absolutus ad monasterium
18   5,  21|       promissus, tertio tempore saeculi cum gratia uenit ipse, qui
19   5,  24|         quarum de sex aetatibus saeculi una est; de mansionibus