Liber,  Caput

 1   1,  7 |   Nomen tuum quaero, quod sine mora mihi insinua.’ At ille: ‘
 2   1,  8 |   trans oceanum patefacta, non mora, omnis se lues hereseos
 3   1,  13|  Constantinopolim inuasit; nec mora pestis secuta est; sed et
 4   1,  15|     genus originem duxit. ~Non mora ergo, confluentibus certatim
 5   1,  18|        inuocat Trinitatem; nec mora, adherentem lateri suo capsulam
 6   1,  23|      consilio decernebant. Nec mora, Augustinum, quem eis episcopum
 7   1,  26|  ueritate animum habendo. Quid mora? Crediderunt nonnulli et
 8   1,  27|        consulta flagitans. Nec mora, congrua quaesitui responsa
 9   1,  27|         interueniente paululum mora, inueniri non ualeat, qui
10   2,  2 |  gratiam lucis accenderet. Nec mora, inluminatur caecus, ac
11   2,  7 |      laborando nequiuerat. Nec mora, uentus, qui a meridie flans
12   3,  1 |   perdendumque restituit. ~Nec mora, utrumque rex Brettonum
13   3,  9 |      memorabilis occubuit. Nec mora, quiescente dolore cessabat
14   3,  13|      obtuli egro potandum. Nec mora, melius habere coepit, et
15   4,  30|     sanctuarii posuerunt. ~Nec mora, Deo dilectus antistes Eadberct
16   5,  6 |   coeptis institi uetitis. Nec mora, dum feruens equus quoddam
17   5,  12| brumalem me ducere coepit. Nec mora, exemtum tenebris in auras
18   5,  12|  repente ductor substitit; nec mora, gressum retorquens ipsa
19   5,  21|         clericos decerno.’ Nec mora, quae dixerat, regia auctoritate