Liber,  Caput

 1   1,  12|    prouinciae, quod apud eos tam diu claruerat, exterarum gentium
 2   1,  17|      quae sola nuditate uerborum diu inaniter et aures occupauit,
 3   1,  30|      perduxerit, dicite ei, quid diu mecum de causa Anglorum
 4   2,  1 |       functus est, perfecit opus diu desideratum; alios quidem
 5   2,  9 |       natura sagacissimus, saepe diu solus residens ore quidem
 6   2,  12|       uerteret, nescius. ~Cumque diu tacitis mentis angoribus,
 7   2,  19|  siluerunt. Quibus reseratis, ne diu tantae quaestionis caligo
 8   3,  9 |    relinqueret mortuum. At ipsum diu graui dolore uexatum, cum
 9   4,  2 |          Damiano episcopatus iam diu cessauerat, ordinauit uirum
10   4,  11|         habitum religionis, quem diu desiderabat, accepit. Attulit
11   4,  13| episcopatu suo Uilfrid, et multa diu loca peruagatus, Romam adiit,
12   4,  19|          durauerit. ~Quae multum diu regem postulans, ut saeculi
13   4,  26|  caelitus se uindicari continuis diu inprecationibus postulabant.
14   4,  30|       autem certissime, quia non diu uacuus remanebit locus ille,
15   5,  1 |        sperare ualeremus. Cumque diu multum cum uento pelagoque
16   5,  2 |          in similitudinem illius diu claudi, qui curatus ab apostolis
17   5,  9 |        quod in Hii insula multis diu Scottorum Pictorumque populis
18   5,  19|   beatorum apostolorum in caelis diu desideratam peruenit. ~Eodem