Liber,  Caput

 1   1,  7 |        torrentem, et dirigens ad caelum oculos, illico siccato alueo,
 2   1,  17| inuiderent; concitant procellas, caelum diemque nubium nocte subducunt;
 3   1,  18|          pares meritis receperat caelum, sepulchri quoque unius
 4   2,  10|        suae condidit et creauit, caelum uidelicet et terram, mare
 5   3,  6 |         eodem uno Deo, qui fecit caelum et terram, consecutus est.
 6   3,  11|    columna lucis a carro illo ad caelum usque porrecta, omnibus
 7   3,  11|          supra reliquias eius ad caelum usque altam uidisset, adiecit
 8   3,  16|  conspiceret, fertur eleuatis ad caelum oculis manibusque cum lacrimis
 9   3,  22|      omnipotentem, aeternum, qui caelum et terram et humanum genus
10   4,  9 |         aperuit; aspectansque in caelum, sic ad eam, quam intuebatur,
11   4,  14|         seruisti, perducendus in caelum; quod diuina uobis misericordia
12   4,  14|      animarum gaudia adsumtus in caelum, et electorum est sociatus
13   4,  23|        ac ducentibus angelis, ad caelum ferri. Cumque somno excussa
14   4,  23|       animam eius cum angelis ad caelum ire conspexerit, atque hoc
15   4,  24|         qui primo filiis hominum caelum pro culmine tecti, dehinc
16   4,  24|  resurrectione, et ascensione in caelum, de Spiritus Sancti aduentu,
17   4,  28|     mansio eius erat uallata, ut caelum tantum ex ea, cuius introitum
18   5,  10|       lucis permaximus, atque ad caelum usque altus, omni nocte